جاده ابریشم از روستای شما گذشته؟

مسیر زمینی و مسیر دریایی جادهٔ ابریشم.
جادهٔ ابریشم یا راه ابریشم شبکهٔ راه‌های به‌هم ‌پیوسته‌ای با هدف بازرگانی در آسیا بود که خاور و باختر و جنوب آسیا را به هم و به شمال آفریقا و خاور اروپا پیوند می‌داد؛ مسیری که تا سدهٔ پانزدهم میلادی به‌مدت ۱۷۰۰ سال، بزرگ‌ترین شبکهٔ بازرگانی دنیا بود.







پیش‌گفتار

جاده ابریشم، جاده پیوند و صلح بود. شاهان از این جاده هدایا را برای هم می‌فرستادند. ابریشم راهی بود ایمن به دور از جنگ‌ها و ستیزه جویی‌های کشور‌ها و امپراتوری‌ها، در هزاره‌ها و سده‌ها. تلاقی‌گاه میان شرق و غرب.ابریشم، ادویه، چای، کاغذ، ظروف چینی، یونجه و انگور، شیشه و بخور از این راه به کشورهای مقصد می‌رسید پربیراه نیست که آن را با نام «ابریشم» این کالای تجملی نامیده‌اند. در اواخر قرن نوزدهم «فردیناند فون ریختهوفن»، جغرافی‌دان و زمین‌شناس آلمانی برای اولین بار واژه «جاده ابریشم» را به کار برد و از آن پس بود که این عبارت مقبول عامه مردم واقع شد. هرچند مسیر جاده ابریشم به یک راه ختم نمی‌شد و راه‌های فرعی بسیاری داشت.‌گاه از میان کویر می‌گذشت‌گاه از میان کوه یا جنگل; دریا و رودخانه‌ها ولی آنچه تداعی گر هویت اصلی این جاده بود; نام ابریشم و مسیری بود که برای آن برگزیدیم. جاده‌ای غریب که باید از آن گذر می‌کردیم.
این راه از شهرستان توان هوانگ در چین به ولایت کانسو می‌آمد و از آنجا داخل ترکستان شرقی امروزی می‌شد و از درون آسیای مرکزی می‌گذشت و از راه بیش‌بالیغ و آلمالیغ و اترار به سمرقند و بخارا می‌رسید. در بخارا قسمت اصلی آن از راه مرو، سرخس، نیشابور، گرگان، بام و صفی‌آباد به ری می‌آمد و از ری به قزوین و زنجان و اردبیل و تبریز و ایروان می‌رفت و از ایروان به ترابوزان یا بیکی از بندرهای شام پایان می‌گرفت. قسمت فرعی این راه از سمرقند به خوارزم و از خوارزم به سرای و هشترخان و از آنجا به کنار رودخانهٔ «دن» و بندرهای دریای آزف پایان می‌یافت. مهم‌ترین کالایی که از ایران می‌گذشت، ابریشم بود، اما چون ایرانیان مقدار بسیاری از ابریشم خام چین را که وارد می‌کردند، به خود تخصیص می‌دادند می‌توانستند فراورده‌های خویش را به هر بهایی که بخواهند، به کشورهای باختر زمین بفروشند. (حملهٔ مغول به ایران)








ریشه نام
نخستین کسی که نام راه ابریشم را در سال ۱۸۷۷ میلادی، برای این مسیر‌ها برگزید، جغرافی‌دان آلمانی فردیناند ریختهوفن بود. وی به سبب حمل ابریشم چین از این راه به دریای مدیترانه و مناطق گوناگون دیگر بین راه این نام را برگزید.

مسیرهای مورد استفاده جاده ابریشم در سده یکم میلادی.
با آغاز مسیر از شهرهای ساحلی شرق چین و برای پیشگیری عبور از بیابان‌های مرکزی چین، این مسیر به دو راه شمالی و جنوبی تقسیم می‌شد.

مسیر شمالی که امروزه بیشتر از آن با نام «راه ابریشم» یاد می‌شود از روستای توان هوانگ آغاز می‌شد و پس از گذر از ایالت‌های گوناگون در چین و پیش از رسیدن به بیایان بزرگ مرکزی چین به سه راه گوناگون بخش می‌شد که دو تای آن‌ها از شمال بیابان و یکی از جنوب آن عبور می‌کرد.

مسیر جنوبی یک مسیر ثابت بود وبا گذشتن از مرزهای چین، این مسیر وارد قرقیزستان می‌شود که نخستین منزل آن اوزکند و سپس اوش از جمله کانونهای مهم تولید ابریشم بود و هم اکنون بزرگ‌ترین کارخانه ابریشم کشی و ابریشم بافی را در خود دارد. پس از آن وارد سرزمین فرغانه شده و پس از گذر از سمرقند و بخارا و جیحون به مرو و سپس سرخس کنونی می‌رسیده است.

از سرخس تا نیشابور منازل رباط شرف، رباط ماهی، رباط چاهک، توس نوغان، طرق، شریف آباد، الحمراء و دیز باد قرار داشت. منازل نیشابور تا ری عبارت بودند از دشت جوین، پل ابریشم، بسطام (شاهرود)، دامغان و خوار.

راه ابریشم پس از گذشتن از ساوه، مزدقان (جرفادقان)، همدان، گردنه اسد آباد، کنگاور، بیستون، فرمیس (کرمانشاه)، مازورستان، حلوان، قصر شیرین، جلولاء، دسکره الملک (دستگرد ساسانی) و نهروان وارد بغداد می‌شده است و در کرانه رود فرات ادامه می‌یافت و به حدیثه می‌رسید و سپس در ساحل دریای مدیترانه به شهر انکاکیه می‌انجامید که آخرین منزل راه زمینی بود. از حدود ۱۴ سده پیش، در زمان امپراتور خاندان هان در شرق چین، یک مسیر دریایی که البته به طور رسمی بخشی از جاده ابریشم نبوده‌است، نیز مورد کاربرد قرار گرفت.




پیشینه پیدایش مسیر
در حدود ۴ تا ۶ هزار سال پیش از میلاد، مردم باستانی‌ای که در محدوده صحرای غربی و مصر زندگی می‌کردند، از جنوب غربی آسیا، جانوران اهلی به این منطقه می‌آوردند.

والا ما که هر جا رفتیم واسه کار دوتا نکته همیشه همه جا مشترک بود یکی اینکه اهالی هر جایی که رفتیم میگفتن جاده ابریشم ازهمین پشت داهات ما میگذشته،یکی دیگه هم اینکه همه جا میگفتن پسر رفسنجانی همین پشت و اومده کنده با هلیکوپتر برده.

اینکه جاده ی ابریشم از روستایی گذشته باشه ، دلیلی بر داشتن دفینه نیست ، مگر اینکه دور از جونشون اهل اون دهات راهزن بوده باشن دفینه های راهزنان بیشتر در دره های فرعی که از جاده ی اصلی جدا میشده ، پنهان هستند و اکثرا در داخل غار هستند
هر جا سخن از گنج بشه ، از همین حرفها زده میشه و عده ای هم برای کشاندن دستگاه دار یا کارشناس به محلشون ، الکی چیزی میگن
این گونه حرفها با اینکه میتونن دروغ باشن ، بازم ارزش کار کردن و جستجو دارن . در واقع اساس گنج یابی از همین حرفها شروع میشه . چون اگر خوب توجه کرده باشید ، از اول که می خواید برید سر موردی ، قبل از اینکه داشتن دستگاه مهم باشه و قبل از اینکه داشتن کارشناس مهم باشه ، اولین چیزی که مهمه اینه که به جایی مشکوک می شوید . یعنی اولین دستگاه ، خود انسان است . تا کسی چیز مشکوکی نبینه و تا کسی حرف و حدیثی نشنیده باشه ، تا انسان به سنگ ، غار ، درخت ، تپه یا چیز مشکوک نشود ، کسی الکی راه نمیفته بره تو بیابون دستگاه بزنه یا حفاری بکنه
پس اگر می خواهید موفق باشید ، دنبال حرف و حدیث بگردید ، به داستانهای قدیمی خوب گوش بدهید ، نکته سنج باشید ، بینا باشید ، حتی به داستانها و حرفهای افسانه ای که با عقل جور درنمیاد ، باور کنید . چون اکثر گنجها از همین داستانها برمی خیزند
گوشه ای از فرمایشات مردم :
- اینجا راه کاروان بوده
- شبا از اون کوه یه صداهایی میاد
- پا به زمین می کوبی ، انگار زیرش خالیه
- از اون زمین دود بلند میشه
- از اون تپه نور میاد بالا
- این غار جن داره
- این کوه طلسم شده
- میگن این محل نسخه داره
- قدیما دو نفر اومدن به دهات ما و سراغ اون سنگ رو گرفتن
- پدر بزرگم میگه اینجا گنجی پنهان کردن
- مادر بزرگم خواب دیده که تو زمینمون یک کوزه پر طلا هست
- داداشم یه مار بزرگ اونجا دیده
- از قدیم گفتن اینجا جای کافرا بوده
- یه درخت بزرگ اونجا هست
- سنگ بزرگی تو اون کوه هست
- آدم وقتی میره به اون منطقه ، خودبخود وحشت میکنه
- وووووو .....
همین حرفها کلید خیلی از گنجها در قدم اول برای شناسایی هستند . کاری به راست و دروغش نداشته باشید

این پسر رفسنجانی سمت ماهم میگن با هلیکوپتر اومده کنده برده

ای خدا خیرش نده این پسر رفسنجانی رو
هر جا سخن از گنج است نام پسر رفسنجانی میدرخشد.
فرهنگ و تاریخ ایران رو به تاراج برده.

دهها مورد رو شنیدم و یک مورد هم شاهد عینی دارم .

منم باهات موافقم همه جا اینطوری میگن ولی یک جایی را هر دو مورد را خودم شاهد بودم. هم هلیکوپتر و هم جاده ابریشم رو دیدم

درود بردوستان عزیز
بله پسررفسنجانی رفته وبرده وقتی وارد شهر ماشد.کلا خیابونارو بستن میخواستن (ق)روبکنن .بله منم شاهد بودم که خیاباناروبسته بودن رفیقم چاله ای که کنده بودنوبه چشم خودش دیدتمام ماشیناسیاه بودن
دیوارهای اون مقبره رو هم کنده کاری کردن
داخل پارک تپه تل بودکه اونم زدن تورگ ودوتا گم نام گذاشتن سرجاش
یه جا دیگه تو یه ییلاق دیگه النن قبرستونو کارگرا میکندن علک میزدن داخل کیسه میکردن
با این اوصاف برای امثال ما چیزی باقی نزاشته

خیلی باحاله چندتا چیز هست همه جا مشترکه
یکی این راه جاده ابریشم که از روستای همه گذشته
یکی اینکه جنس میخوای بفروشی واسطه میگه من با رفسنجانی در ارتباطم
دستگاه میخوای بیاری طرف میگه این دستگاه مال شرکت نفته 100 متر میزنه
و...