بهترین ردیابها این چند ویزگی رو دارن
-شعاع کمی میزنن (زیر 100 متر)
-عمق کمی میزنن(زیز 4متر)
-عامل انسانی در ردیابییه ردیاب دخالتی نداره یا کمترین دخالت ممکن رو داره.
-به ذرات و تشابهات هدف کمترین حساسیت رو دارن

بقیه ردیابها که میبینی شعاع و عمق بالایی میزنن مطمین باش تجربه اپراتور باعث ردیابی خوب میشه ولی در ردیابی که ویزگیهاش عرض کردم خوده ردیاب و سیستم بکار رفته در اون عامل اصلی ردیابی هست.یعنی اپراتور با چند ساعت تمرین میتونه یه ردیابی صحیح انجام بده.من از چندین نفر خواهش کردم بیاین یه ردیابی طراحی کنین که شعاع کمی در حدود 30 40 متر و عمق حدود 3 4 متر بزنه و عامل انسانی در ردیابیش دخالتی نداشته باشه.به هر کس گفتم گفت میسر نیست واستقبال خوبی نداره و همه دنبال شعاع و عمق بالا میگردن و گفتن همه ردیابی عامل انسانیه و از پیشینه پیدا کردن قنات تو یزد و اصفهان و... صحبت کردن و کفتن ردیابی یعنی انسان.من گفته هاشونو قبول دارم چون واقعا هر ردیابی رو نگاه میکنی میبینی تجربه اپراتور همه کاره بوده و خوده ردیاب شاید 10 درصد ردیابی هم نبوده.بنظرم میشه سیستمی ساخت که 90 درصد ردیابی با خود ردیاب باشه و 10 درصدش با اپراتور وگرنه خیلی هامون میدونیم با دو تا میله L شکل هم میشه یه ردیابی کامل داشت بشرطی که چند سال مرارت و عمرت رو پاش بزاری.اگر علم الکترونیک به اون حدی رسیده که بتونه ردیابی با کمترین دخالت انسانی در ردیابی ارایه کنه پس باید این سیستم های ردیابی دگرگون بشن.

شما قضاوت کنید :وقتی شعاع و عمق ردیاب افزایش پیدا میکنه خطا با ضریب چند برابر افزایش پیدا میکنه.آیا این عملا ردیابی رو بی فایده نمیکنه؟تمام کسانی که با اینچنین ردیابهایی موفقیت داشتن که عده شون بسیاااااااااار کمه بواسطه کسب تجربه تو ردیابی به نتیجه رسیدن نه با 3 ماه و 6 ماه تمرین بلکه با سالها اپراتوری و نگاه میکنی میبینی خوده ردیاب تو ردیابیشون اهمیت نداشته بلکه اپراتورش معجزه کرده هزار بار تست کنید میبینید ردیابی یعنی دست یابی به توانمندیهای ذهن و ضمیر ناخوداگاه و ایچاد ارتباط بین ذهن و میله ها.یعنی عملا ردیاب کمترین نقش رو در ردیابی داشته.زمان اون رسیده که ردیابی رو ردیاب انجام بده و اپراتور تنها گوشه ای از ردیابی باشه و فقط نقش سوییچ و بالانس رو بازی کنه.

شاید من اشتباه میکنم.این نظر من بود.