مدارات مختلفی برای این کار ساخته اند که هیچکدام یون زای واقعی نیستند و بیشتر مدار مغناطیس ژنراتور و فرکانس ژنراتور و از این قبیل مدارها هستند .
بعضیها با زدن الکتریسیته به فلز - بعضی با گرما دادن فلز - بعضیها با تاباندن نور و ...
یونیابها را با جرقه ی باتری قلمی و تلویزیون لامپی و لامپ کم مصرف و موبایل و ... هم تست میگیرند اما بنظر بنده هیچکدام شرایط دفینه طبیعی را نمیتوانند داشته باشند
با در نظر گرفتن اینکه یون هم ، مانند هر چیز دیگر ، منفی و مثبت داره و براحتی نمیتوان شرایطی مانند یک دفینه ی واقعی را در آزمایشگاه ایجاد کرد ،
برای تست یونیاب بهترین حالت ، چال کردن طلاست
بعد از مدتی میتوانید تست بگیرید . میزان این مدت ، بستگی به شرایط زمین و چگونگی نگهداری فلز نیز دارد .
اکثر دوستان بعد از ساخت مدار یونیاب ، تازه بفکر چال کردن طلا میافتند و چون برای تست یونیاب عجله دارند ، برای واکنش سریعتر ، روی فلز ، سرکه و نمک و اسید و مواد گوناگونی میریزند که بنظر بنده کار مطمئنی نیست . درست است که فعل و انفعالات سریعتر انجام میشه ، اما بهتر است که طلا را بگذارید که کاملا در شرایط طبیعی خودش قرار بگیرد که با شرایط دفینه ی واقعی همخوانی داشته باشد .
نظر بیشتر اساتید روی کمترین مقدار این مدت، 2 ماه است
اما بنظر بنده برای اطمینان بهتر است که طلا در شرایط طبیعی و کاملا در تماس با خاک قرار بگیرد و بمدت یکسال کامل بماند که کلیه ی شرایط طبیعی بر روی آن اثر کنند . مانند باران بهار و سرمای زمستان و گرمای تابستان و نیروهای مختلف زمین در فصول مختلف
و تست در موقع خشکی زمین یا حداقل رطوبت انجام بگیرد .
دوستان فقط به چال کردن طلا اکتفا نکنند ، بلکه فلزات مختلف و در شرایط مختلف چال کنند که بعدا لازم میشه . مانند فلز با ارتباط مستقیم با خاک و فلز درون فضای خالی و بدون ارتباط با خاک
و انواع فلزات باارزش و بیارزش و حتی مواد معدنی و ذرات دار و سفال و...
بنده سالهاست که چندین عنصر مختلف را بصورت جدا جدا و در شرایط نگهداری مختلف ، چال کرده ام و عمرش با دفینه واقعی زیاد فرق نمیکنه