مهدی جان امیدوارم تکلیف این داستان بالاخره در این تاپیک مشخص و قطعی بشه! چون حداقل 100 پست از شما توی انجمن هست که به ذکر همین نکته پرداخته شده و ظاهرا دوستان هنوز متوجه نشدن!
اما در خصوص این قضیه بنده قبلا هم عرض کردم با اینکه درست هست ولی فرمول قطعی و دقیقی براش وجود نداره. چون این مساله به جنس فلز و عمق قرارگیری و پلمپ بودن یا تماس مستقیم با خاک و جنس خاک در لایه های مختلف و همینطور سیستم کاری فلزیاب مربوطه هم بستگی کامل داره.
اون چیزی که احیانا میتونه سبب سنس فلز قدیمی در عمق بیشتری داخل خاک نسبت به هوا بشه ؛ پیدا کردن شرایط مغناطیسی و الکترو استاتیک نسبت به فلز معمولی در هوا و همینطور انتشار یونها و ذرات به مرور زمان در اطراف فلز و حتی ایجاد حالت حفره ای به مرور زمان هست که خود این فضای حفره مانند هم بخودی خود در بر هم زدن امواج فلزیاب و سنس قویتر کمک میکنه. اما اگر عمق از حد مثلا 3 متر بیشتر باشه و امواج فلزیاب کلا امکان دسترسی به اطراف هدف رو هم پیدا نکنن دیگه این قضیه هیچ کمکی به شما نمیکنه! مثلا فلزیابی که نهایت عمق کاوش 3 متری داره امکان نداره تحت شرایط معمولی هدف قدیمی رو در 4 متری بزنه! مگر اینکه بالای اون هدف هم چیز خاصی غیر از خاک وجود داشته باشه که اون بتونه سبب سنس هدف اصلی بشه.
فلزیاب هایی هم که مرتبا ادعا میشه عمق کاوششون برای هدف قدیمی خیلی بیشتر از هدف جدید هست ؛ اولا بیشتر جنبه تبلیغاتی داره و در ثانی اگر هم چنین چیزی باشه به این معنی هست که اون فلزیاب باید بتونه مغناطیس و ذرات و یونهای بالای هدف رو سنس بکنه و این به معنی حساسیت بالای اون دستگاه به ذرات و نقاط دارای مغناطیس که در محیط زیاد هم هستن هست که این دقیقا اون چیزی هست که شما دوست ندارین و به دنیال حذفش هستین!
پس فراموش نکنین در فلزیابی هیچوقت همه چیز در کنار هم مهیا نمیشه. چیزی که یک جا خوبه جای دیگه میتونه خیلی بد باشه. حتی عمق زنی زیاد بعضی دستگاهها!
