ردیابهای جیوه ای از قدیم محبوبترین ردیابهای جهان بوده اند تا اینکه ردیابهای فرکانسی جای اونها رو گرفتن.ردیابهای جیوه ای چگونه کار می کنن یک سوال هست اما طبق تحقیقات بنده داخل استوانه ی ردیاب جیوه ای جیوه و مقداری اهک یا باروت قرار دارد تا املاح زمین را حذف کند و طول میله ردیاب باید از50سانت بیشتر نباشد تا خطا نزند.نیروی ذهن انسان می تواند جای تمام فلزها و دفینه ها رو بداند و فقط ردیاب جیوه ای و خوراک ان به ذهن و ضمیر ناخوداگاه فرمان می دهد تا جسم مورد نظر را پیدا کند فقط ما باید در ردیابی حدث نزنیم که جسم در نقطه ایکس قرار دارد انوقت ردیاب خطا می زند در ردیابی باید چشمها را بست و به چیز دیگه مانند پول و عشق و... فکر کرد.تا واقعا خوراک اثر کند.ردیابهای فرکانسی عملا نیروی ذهن رو حذف کردن و کالبد جدیدی به ردیابی بخشیدن ولی معایب کوچکی هم دارن مثل تداخل فرکانسی چون فرکانسهایی زیادی در اطراف ما قرار دارد و در زمین هم ممکن است اشتباه فرکانسی رخ دهد ولی باز در40درصد مواقع از یونی بهتر عمل می کنن.ولی من به شخصه ردیاب جیوه ای خودم رو خیلی دوست دارم

اینکه مانعی بین جیوه و ردیاب قرار بگیره درست نیست و کار مختل میشه . اگر اینطور بود دیگه جنس بدنه رو برنج نمیزاشتن .
حالا این هیچ ، از کی تا حالا روی جیوه باروت میریزن ؟
خود باروت میتونه نقش خوراک رو ایفا کنه . مواد اصلی تشکیل دهنده ی باروت هم ذغال و کربنه . یعنی ردیاب هرچه ریشه ی درخت و ریشه ی گیاهان خشک شده ست رو راحت میگیره . کسانی که با ریشه ی گیاهان سروکار داشتن ( گیاه دارویی ) میدونن که ریشه های قدیمی چطور فرسوده میشن و مثل رگه های ذغال تو زمین میمونن
جدا از کربن در باروت گوگرد هم هست که تو ذرات زمینی مشابه زیاد داره