مطلبی مهم در باستان شناسی

اولین موردی را که باید در این راه بیاموزید، تشخیص صحیح علائم و نشانه های یافته شده می باشد، یعنی باید بتوانید با دقت در اطراف و بدون خیال پردازی و توهم زدگی، شکل نشانه را درست تشخیص دهید و با دیدن یک سنگ، فوری فتوایی برای آن صادر ننمایید.

سپس پس از بررسی کامل و شناسایی درست آن نشانه یافت شده، خصوصیات ذاتی آن نشانه را باید مدنظر قرار دهید، مثلا اگر سنگ نگاره یا مجسمه سنگی حیوانی همچون موش را یافتید، بلافاصله به خصوصیات آن حیوان فکر کنید! یعنی در ذهن خود بررسی کنید که موش تداعی کننده چه خصوصیاتی میباشد (موش مظهر موذی گری، جونده بودن، سازنده حفره ها و دالانهای تو در تو و مارپیچ ، وارد شدن از هر روزنه و سوراخی باریک، تولید مثل بسیار، خسیس بودن و نیز انبار نمودن مایحتاج و خوراک خود در انتهای محل زندگی میباشد.) و لذا با در نظر گرفتن این خصوصیات سپس برای رسیدن به محل ورودی اصلی، به مسیری که آن نشانه شما را به آنجا سوق می دهد، دقت نمایید.

در این مرحله باید به نکاتی بسیار مهم و اساسی توجه داشته باشید که همانطور که قبلا هم به آن اشاره داشته ام، در یافتن مسیر صحیح همیشه الویت با نشانه و علامتی خاص و همچنین کوچک تر می باشد! به این معنا که وقتی موشی در جایی قرار گرفته است، ناخودآگاه ابتدا دم دراز آن شما را به خود معطوف می سازد که این دم یکی از اجزاء و اندام تشکیل دهنده موش می باشد و از طرفی همیشه اندام و اجزاء تشکیل دهنده چیزی، از خود آن چیز کوچکترند و لذا الویت با مسیری است که دم حیوان به شما نشان می دهد نه مسیر نگاه یا حرکت آن حیوان!!

و بر این اساس باید بدانید که در جایی که چند حیوان قرار دارند، مسیر حرکت را حیوانی تعیین مینماید که یا بر عکس دیگران در حرکت است یا حیوانی که از همه کوچکتر می باشد، این وظیفه را بر عهده دارد. برای درک بهتر، باید به این موارد دقت نمایید: بچه حیوان به مادر الویت دارد - اندام نسبت به انسان یا حیوان صاحب آن ، الویت دارد - علائم کوچک مانند خط تیره یا اثر انگشت و نقطه به اشکال و نگاره های بزرگ دیگر الویت دارد - شکل متفاوت نسبت به اشکال دیگر مشابه و هم شکل الویت دارد (مانند: انگشت غیر عادی یک دست یا بزی که خلاف دیگر بزها در حرکت است و


منبع..//اکادمی گنج