سکاها( Scythians )
سکاها به فارسی باستان"سَکَ ",با نامهای متفاوت (آلانها، سکیتها، ماساژتها) دستهای از مردمان کوچنشین ایرانیتبار بودند که قدمتشان به پیش از هخامنشیان برمیگردد. آنها در درازای تاریخی از درون آسیای میانه یعنی از ترکستان چین تا دریای آرال و خود ایران و از این نواحی با فاصلههایی تا رود دُن و از این رود تا رود عظیم دانوب پراکنده بودند. در بخشهای مختلف این صفحات وسیع و دشتهای پهناور نام آنها تغییر میکرد.
سکاها در دو سمت اوراسیا، پراکنده بودند. گروهی در شرق دریای کاسپین(خزر)، و گروهی در غرب دریای کاسپین(خزر).پارسیها (مثل داریوش بزرگ)، آنها را سکا (جنگجو، نیرومند) مینامیدند، یونانیها آنها را پیاله به دوش، یا خانهبهدوش مینامیدند.
در ناحیه سکانشین، در شرق، نفوذ چین در فرهنگ بدوی ناحیه غلبه داشت، و در مرکز، عناصر ایرانی بیشتر به چشم میخورد و در مغرب، عناصر یونانی آشکار بود. باوجود این به رغم این گرایشهای بیگانه، فرهنگ بدوی در سراسر ناحیه غالب بود و در آلتایی به صورت خام، و در میان «سکاهای سلطنتی» روسیه جنوبی با پختگی بیشتری جلوه کرد. سکاها در زندگی عصر خود چنان عامل مهمی بهشمار میآمدند که هرودوت لازم دانست یک کتاب کامل از تاریخ بزرگ خود را به آنان اختصاص دهد.
در پرتو نتایج حاصله از کندوکاوهای باستانشناسی میتوان بر توضیحات هرودوت مهر تایید زد.
ما را در کانال تخصصی پرشین آرکولوژیست دنبال کنید
https://t.me/joinchat/AAAAAD8uAfDJXZ2rj9jCWg