تلنگر

دیوث در عربی یه معنی میده ،
دیوس هم یه کلمه فارسیه.
این کجا و ان کجا.
بحث اعراب نیست ،بحث دین اسلامه،چون پیغمبر اسلام فرمودند
دیوث در اسلام جایی ندارد ،
دیوث هم یعنی :کسی که زنش ارایش کرده و با پوشش نامناسب رو در بازار می گردونه.

کمال جان همه حرف منم همینه که این دو کلمه هردو از نظر تلفظ تقریبا یکسانه ولی از نظر املایی و معنی کلمه باهم فرق دارند.
متاسفانه دوستان به این موضوع توجه نمیکنند. اینا همش سیاسته که میخوان ذهنیت ایرانی ها رو خراب کنند.

سلام
زنده باد رضا و دلتا فورس عزیز
مطالبتون واقعا جالبه

امریکا برف اومده یک متر، بعد مجری تلویزیون میگه :
نزول بلاهای آسمانی آمریکا را فلج کرد.
بعد تو خوزستان طوفان گرد و خاک بپا شده ؛ اونوقت مجری تلوزیون میگه:
خوزستان باز بوی تربت کربلا گرفت....
مارو چی فرض کردن آااااااخه...

قانون فوتبال دوران کودکی رو یادته؟

1. اونیکه از همه چاقتتر بود، همیشه دروازبان بود.

2. همیشه اونی که مالک توپ بود، میگفت کی بازی میکنه کی نه.

3. زیاد قسم میخوردی پنالتی بود، قسم نمیخوردی پنالتی نبود.

4. بازی زمانی تموم میشد که همه خسته میشدن.

5. مهم نبود که بازی چند چنده. هر کی گلِ آخر بازی رو میزد، برنده بود.

6. داور هم که کشک بود.

7. اگه یه موقع توپ گیر نمیومد، یه جورابی, یه دبه پلاستیکی, یه چیزی بالاخره توپ بود.

8. اگه تو یارکِشی آخر انتخاب میشدی، دیگه امیدی واسه زندگی نبود.

9. لحظه ای که توپ میرفت زیر ماشینی که در حال حرکت بود, پر استرس ترین لحظه زندگی بود.

10. وقتی مالک توپ عصبانی میشد، بازی تموم میشد.

11. دختر همسایه از کوچه رد میشد، همه رونالدینیو میشدن.

12. کفشت، پیرهنت پاره میشد، کتکای شب رو نگو.

13. مسابقه با تیم کوچه بغلی, مثل لشکر کشی هیتلر به لهستان بود.


آره, یادش بخیر.
ای کاش میشد بازم برگشت به همون دوران.
همون دورانی که معرفت و سادگی و انسانیت, حرف اول رو میزد.


ولی حالا چی....

افسوس و صد افسوس

۱۴.سه تا کرنر میدادی ،پنالتی می گرفتیم.