داستانها و مطالب جالب و آموزنده

دستان گرامی و بقیه دوستان،واقعاً محشره این تاپیک

آقای دستان عزیز،وقتی مطلب های شمارو میبینم،کلی انرژی مثبت میگیرم

روزی زنی نزد نادر شاه رفت و روسری خود را بر سر نادر انداخت و نادر پرسید این چه کاریست. زن پاسخ داد لچکم بر سرت باد .تو ولیعهد این سرزمین باشی وعربها به من تجاوز کنند .این را گفت و رفت.از ان روز نادر آنقدر از عربها قتل عام کرد که عربها به قصد عذر خواهی پیش نادر رفتند وگفتند دست از قتل عام آنان بردارد نادر گفت شرطی دارم آن هم این است که مردانتان روسری بر سر کنند ومانند زنان در کوچه بازار راه بروند . چند سال از زمان نادر گذشته اما هنوز روسری دارند

دقیقا همینطوره دوست من
همین ادما که به قول همه مردم؛ ادمای عقده ای هستن همین نگهبان منشها هستند که امیدوارم که اگر قابل اصلاح هستند خداوند اصلاحشون کنه و اگر هم که قابل اصلاح نیستن خداوند خفت و خاریشون بیش از پیش بندازه که واقعا یه موقع و یه جایی گیر این ان ها میافتی که دوستداری همون لحظه خدا جونتو بگیره ولی به این کثافتها رو نزنی
موافقاش همه با هم یه امین بلند

دیوانه نبوده رفیق بهلول عاقل بوده است به این بدبخت توهین نکنید حالا میگفتن بهلول دیوانه ولی به نظر شما این دیوانه بوده
والا صدبرابر من میفهمیده شاید من دیوانه باشم ولی او نه

زیاد اعصاب خودت خورد نکن منم میدونم دیوانه نبود

وقتی بگی دیوانه بود هم بدل میشنه هم ادم میفهمه که هیچ کسی رو دسته کم نباید نگیره شاید اون پیش خدا ابرو داشته باشه

یعقوب لیث صفاری؛ پادشاه سلسله صفاریان و نخستین شهریار ایرانی پس از اسلام ؛ شبی هرچه کرد ؛ خوابش نبرد. غلامان را گفت حکمأ به کسی ظلم شده؛ او را بیابید . پس از کمی جست و جو ؛ غلامان بازگشتند و گفتند سلطان به سلامت باشد؛ دادخواهی نیافتیم اما سلطان را دوباره خواب نیامد ؛ پس خود برخواست و با جامه مبدل؛ از قصر بیرون شد ؛ در پشت قصر و ناله ای شنید که خدایا ! یعقوب هم اینک به خوشی در قصر خویش نشسته و در نزدیک قصرش اینچنین ستم میشود ؛ سلطان گفت؛ چه میگویی؟ اینک من یعقوبم و از پی تو آمده ام . بگو ماجرا چیست؟ آن مرد گفت : یکی از خواص تو که نامش را نمیدانم؛ شبها به خانه من می آید و به زور ؛ زن من را مورد آزار و اذیت قرار میدهد . سلطان گفت : اکنون کجاست؟ مرد گفت: شاید رفته باشد ؛ شاه گفت : هرگاه آمد؛مرا خبر کن و آن مرد را به نگهبان قصر؛معرفی کرد و گفت هرزمان این مرد ؛ مرا خواست؛ به من برسانیدش حتی اگر در نماز باشم . شب بعد ؛ باز همان سرهنگ به خانه آن مرد بینوا رفت ؛ مرد مظلوم به سرای سلطان شتافت . یعقوب لیث سیستانی؛ با شمشیر برهنه به راه افتاد؛ در نزدیکی خانه صدای عیش مرد را شنید ؛ دستور داد تا چراغها و آتشدانها را خاموش کنند آنگاه ظالم را با شمشیر کشت . پس از آن دستور داد تا چراغ افروزند و در صورت کشته نگریست ؛ پس در دم سر به سجده نهاد ، آنگاه صاحب خانه را گفت قدری نان بیاورید که بسیار گرسنه ام . صاحبخانه گفت : پادشاهی چون تو؛ چگونه به نان درویشی چون من قناعت توان کردن؟ شاه گفت:هرچه هست؛بیاور. مرد؛پاره ای نان آورد و سبب خاموش و روشن کردن چراغ و سجده و نان خواستن سلطان را پرسید ؛ سلطان گفت: آن شب که از ماجرای تو آگاه شدم؛ با خود اندیشیدم در زمان سلطنت من ؛ کسی جرأت این کار را ندارد مگر یکی از فرزندانم ؛ پس گفتم چراغ را خاموش کن تا محبت پدری؛مانع اجرای عدالت نشود ؛ چراغ که روشن شد ؛ دیدم بیگانه است؛پس سجده شکر گذاشتم . اما غذا خواستنم از این رو بود که از آن شب که از چنین ظلمی در سرزمین خود آگاه شدم؛ با پروردگار خود پیمان بستم لب به آب و غذا نزنم تا داد تو را از آن ستمگر بستانم . از آن ساعت تا به حال چیزی نخورده ام . . .
(گر به دولت برسی ؛ مست نگردی ؛ مردی/ گر به ذلت برسی ؛ پست نگردی ؛ مردی/
اهل عالم همه بازیچه دست هوسند /
گر تو بازیچه این دست نگردی ؛ مردی .)

سلام دوستان
توصیه میکنم این انیمیشن کوتاه را از دست ندید

http://www.aparat.com/v/P8vX0