تلنگر

ﻧﮕﺎﻩ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﭘﺮﺩﻩ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﺑﻮﺩ .
‏(ﺟﺸﻨﻮﺍﺭﻩ ﻓﯿﻠﻢ ﻫﺎﯼ 10 ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ... ‏)
ﺍﮐﺮﺍﻥ ﻓﯿﻠﻢ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ .
ﺷﺮﻭﻉ ﻓﯿﻠﻢ : ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺳﻘﻒ ﯾﮏ ﺍﺗﺎﻕ ...
ﺩﻭ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﺯ ﻓﯿﻠﻢ ﮔﺬﺷﺖ
ﺳﻪ ، ﭼﻬﺎﺭ، ﭘﻨﺞ ...
ﻫﺸﺖ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﯼ ﺍﻭﻝ ﻓﯿﻠﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺳﻘﻒ ﺍﺗﺎﻕ !
ﺻﺪﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﺩﺭﺁﻣﺪ .
ﺍﻏﻠﺐ ﺣﺎﺿﺮﺍﻥ ﺳﺎﻟﻦ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﺮﺩﻧﺪ .
ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﻣﺪ ﭘﺎﯾﯿﻦ
ﻭ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻌﻠﻮﻝ ﻗﻄﻊ ﻧﺨﺎﻉ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﺭﺳﯿﺪ ..
ﺟﻤﻠﻪ ﺯﯾﺮﻧﻮﯾﺲ ﻓﯿﻠﻢ : ﺍﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ 8 ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﻤﺎ
ﻃﺎﻗﺘﺶ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﯿﺪ .
ﭘﺲ ﻗﺪﺭ ﺯﻧﺪﮔﯿﺘﺎﻥ را بدانید...

رضاجان نميدونم چرا ولی تلنگرهات من رو تاثير خاصی تو زندگيم گذاشته احساس ميکنم طرز فکرهامون مثل همه من خيلی به اين تلنگرها و ضرب المثل ها علاقه دارم و اين شعر هم تقديم شما
من در اين کلبه خوشم ،تو در آن اوج که هستی خوش باش*** من به ياد تو خوشم ،تو به ياد هرکه هستی خوش باش

آقا دمتون گرم

ممنون . مشتاق دیدار آرش جان!

رضاجان چند وقت ديگه شايد سرم خلوت شد ميام واسه ديدنت

ما در خدمتیم

ﯾﮏ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﻣﺜﺒﺖ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺯ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺳﭙﻬﺮﯼ
.
.
.
ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ؟؟؟
ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﭘﯿﻠﻪ ﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮﺩ، ﺗﻨﻬــــﺎﯾﯽ؟
ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ
ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﯾﮏ ﺭﻭﺯﻧﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺩﺍﯾــﯽ؟
ﭘﯿﻠﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﮕﺸﺎ،
ﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪﻥ ﺯﯾﺒﺎﯾــﯽ !
ﺍﺯﺻﺪﺍﻱ ﮔﺬﺭﺁﺏ ﭼﻨﺎﻥ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ : ﺗﻨﺪﺗﺮ ﺍﺯﺁﺏ ﺭﻭﺍﻥ، ﻋﻤﺮﮔﺮﺍﻥ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍﻧﻔﺴﯽ،ﺍﺭﺯﺵ ﻏﻢ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻧﻴﺴﺖ !
ﺁﺭﺯﻭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﻘﺪﺭﺳﻴﺮﺑﺨﻨﺪﻱ ﻛﻪ ﻧﺪﺍﻧﯽ ﻏﻢ ﭼﻴﺴﺖ!

ﻋﺼﺮ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺯﯾﺒﺎ، ﯾﮏ ﻭﻛﻴﻞ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﻮﺍﺭ ﻟﯿﻤﻮﺯﯾﻦ
ﮔﺮﺍﻧﻘﯿﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺩﻭ ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺟﺎﺩﻩ، ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻋﻠﻒ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﺘﺎﺛﺮ شدﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺍﺵ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ دﺍﺭﺩ ﻭ پیادﻩ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻋﻠﺖ ﺭﺍ ﺟﻮﯾﺎ ﺷﻮﺩ.
ﺍﻭ ﺍﺯ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻣﺮﺩ پرﺳﯿﺪ " ﭼﺮﺍ ﻋﻠﻒ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﯾﺪ؟"
ﻣﺮﺩ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ، " ﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﭘﻮﻟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺮﯾﺪﻥ ﻏﺬﺍ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ.
ﻣﺠﺒﻮﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﻋﻠﻒ ﺑﺨﻮﺭﯾﻢ."
ﻭﮐﯿﻞ ﮔﻔﺖ" :ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ
ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ."
" ﺍﻣﺎ ﺁﻗﺎ، ﻣﻦ ﯾﮏ ﺯﻥ ﻭ ﺩﻭ ﺑﭽﻪ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﻡ. ﺁﻧﻬﺎ ﺯﯾﺮ ﺁﻥ ﺩﺭﺧﺖ
ﻫﺴﺘﻨﺪ."
ﻭﻛﻴﻞ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ،" ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﯿﺎﻭﺭ" ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﺮﺩ ﺩﯾﮕﺮ
ﮔﻔﺖ، " ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﯿﺎ."
ﻣﺮﺩ ﺩﻭﻡ ﺁﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ، "ﻣﻦ ﻫﻢ ﯾﮏ ﻫﻤﺴﺮ ﻭ ﺷﺶ ﺑﭽﻪ
ﺩﺍﺭﻡ!"
ﻭﻛﻴﻞ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ، "ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﯿﺎﻭﺭ." ﻫﻤﻪ ﺳﻮﺍﺭ
ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺷﺪﻧﺪ.
ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻓﻘﯿﺮ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻭﻛﻴﻞ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ،
" ﺁﻗﺎ، ﺷﻤﺎ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﺪ. ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﭙﺎﺱ ﮔزﺍﺭﻳﻢ
ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﻣﻲ ﺑﺮﻳﺪ.
ﻭﻛﻴﻞ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ، " ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﺮﺳﻨﺪﻡ. ﺷﻤﺎ ﻋﺎﺷﻖ
ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ؛ ﻋﻠﻒ ﻫﺎﯼ ﺁﻧﺠﺎ ﺣﺪﻭﺩ ﻳﻚ ﻣﺘﺮ ﺑﻠﻨﺪﻱ
ﺩﺍﺭﻧﺪ"
.
.
.
.
" محبت خیلی از آدما هم همینجوریه"!!"

لذت بردن را یادمان ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ !
از گرما می نالیم. از سرما فرار می کنیم.
در جمع، از شلوغی کلافه می شویم و در خلوت، از تنهایی بغض می کنیم.
تمام هفته منتظر رسیدن روز تعطیل هستیم و آخر هفته هم بی حوصلگی تقصير غروب جمعه است و بس!
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿﻤﺎﻥ ﺭﺍﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ:
ﻣﺪﺭﺳﻪ.. ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ .. ﮐﺎﺭ..
ﺣﺘﯽ ﺩﺭﺳﻔﺮﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﻟﺬﺕ ﺍﺯ ﻣﺴﯿﺮ!
ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ
آیاﻣﺸﮑﻞ ﻣﺎ ﺩﺭﻓﻬﻢ ﺯﻧﺪﮔﯿﺴﺖ؟

چه زيبا گفت دكتر شريعتي:
در دنيايي كه روزي روح خودم، مرا ترك ميكند، انتظار ماندن از ديگران بيجاست...
برای کسی که میفهمد هیچ توضیحی لازم نیست
و برای کسی که نمیفهمد هر توضیحی اضافه است
آنانکه میفهمند عذاب میکِشند
و آنانکه نمیفهمند عذاب می دهند
مهم نیست که چه "مدرکی" دارید مهم اینه که چه "درکی" دارید
مغزِ کوچک و دهانِ بزرگ میلِ ترکیبیِ بالایی دارند
کلماتی که از دهانِ شمابیرون می آید ویترینِ فروشگاهِ شعورِ شماست
پس وای بر جمعی که لب را بی تامل وا کنند
چرا که کم داشتن و زیاد گفتن مثلِ نداشتن و زیادخرج کردن است!
پس نگذارید زبانِ شما از افکارتان جلو بزند...