ما حدود 30 سال پیش 8نفری بدون نقطه زن و ردیاب جایی رو بر اساس علائم حفاری کردیم، شاید باورتون نشه ولی 9 روز کار حفاریمون طول کشید اونم تو زمستون.
تو اون 9روز چیز با ارزشی پیدا نکردیم و دیگه ناامید شروع کردیم به جمع آوری وسایل که برگردیم خونه، حتی چند نفری هم راه افتادن سمت خونه شاید 2 کیلومتر دور نشده بودن که یکی از دوستان کلنک خواست و برداشت زد بخشی از دیواره حفاری رو پایین آورد و یهویی داد زد برگردین(کلنک رو دقیقا زده بود وسط یه جفت گاو) بعدش 3روز دیگه ادامه دادیم کلی بار درآوردیم که خدایی هرچند ا ون زمان خیلی ارزش مالی نداشتن ولی مشکل چندتا از دوستانمون رو حل کرد.
تو یه مورد دیگه (البته من نبودم ولی تعریف کردن واسم)بازم بدون نقطه زن ولی با ردیاب بعد چند روز حفاری ناامید میشن و می خوان برگردن که یکی از بچه ها از عصبانیت گلاب به روتون بخشی از دیواره رو خیس میکنه که میبینه چیزی رو دیواره داره برق میزنه، خلاصه واسه بعضی ها مال دنیا یه مقداری مقدر شده واسه بعضی ها مقداری بیشتر، خیلی وقتا مال دنیا جای خوشبختی بدبختی میاره. به نظرم وقتی بی خیال مال دنیا بشین البته قلبا، خودش میریزه به پات
من بشخصه مالی که خیر توش نباشه حتی کل دنیا باشه نمی خوام
کل دنیا رو داشته باشیم ولی آرامش نداشته باشیم می خوایم چیکار
امیدوارم خداوند به هممون مال با خیر و برکت بده و از همه مهم تر عاقبت بخیر بشیم