گیر افتادی محمد
دوستان اینقدر خوش خیال نباشید . به خیالتون میبرید تحویل میدید ، ازتون تشکر میکنند و میزارن تو موزه و اسمتون رو زیرش مینویسند !؟
پول که فدای سرتون ، تشکر هم پیشکش ، اگر شانس بیارید که چند تا جنس دیگه هم نندازن گردنتون و به همون تعهدنامه کتبی و چند تا اردنگی ، ختم به خیر بشه ، بازم خوبه
سالانه هزار تا از این مهره ها و آثار ، به زبون خوش یا به زور تحویل میراث میدن ، اما دریغ از گذاشتن یکی از این آثار در موزه
معلوم نیست این همه آثار کجا میرن
اگر لیستی از آثاری که در کردستان پیدا میشه و لو میره و یا به هر علتی تحویل داده میشه ، بگیرم ، اینقدر حجیم خواهد بود که در هیچ موزه ای نمیگنجد . اما به موزه ی سنندج که تشریف ببرید ، میبینید که مقداری سفال معاصر و سنگ قبر دوران بعد از اسلام و تپانچه و مفرق گذاشتن ، آدم دلش میسوزه که این قدیمیا چطور از گشنگی نمردن
ببرم یه چیزایی بهشون بدم که بزارن تو موزه آبرومون نره
همین منطقه ای که بنده حظور دارم ، هرسال بطور متوسط ، نزدیک به 10 مورد جنس پیدا میشه و میراٍث میاد میبره ، دیگه هیچ کسی هیچوقت جنسها را نخواهد دید . برای همین است که کاوشگران به خودشون اجازه میدن که اجناس رو به بیگانه ها بفروشند . حداقل در موزه های خارجی به نمایش درمیاد . وگرنه هیچ کاوشگری حاضر به خیانت به ملتش نیست .
همین پارسال یک اتاق بزرگ ( نه اتاقک ) پر جنس در روستایی اطراف سنندج پیدا شد که بنده همه رو حضوری مشاهده کردم ، زنگ زدن میراٍث اومد و همه رو بار کامیون زد و برد . امسال ببینم کسی میتونه یک انگشتر از اون اجناس را پیدا کنه و سراغشو بگیره ، سالهای بعد هم همینطور
همین اجناس رو اگر میریختن تو موزه ی سنندج ، جاش نمیشد
چه چیزهایی که بنده مشاهده نکردم و
چه چیزهایی که طی این سالها نشنیدم .
کو ؟ کجاست ؟
سفالها هستند ، طلاها و زیورآلات و الماسها و ... رفتند
کم مونده ایران به تمدن سفالی مشهور بشه