جعفر عزیز این ردیاب با طرق مختلفی قابل استفاده هست! مثلا میشه بعنوان ژنراتور ازش استفاده کرد. میشه هم دستگاه رو کمی فاصله داد. اینها رو ما هم خیلی قبل تر تست کرده بودیم! ولی باید دید هدف چیه؟ آیا مشکلی در استفاده از ردیاب وجود داشته یا اینکه بدلیل جواب نگرفتن بواسطه عدم وجود هدف مورد نظر در مکان ؛ دوستان فکرشون میره به سمت این مسائل؟!
یا اینکه بحث کم کردن میزان خطاهاست؟
بهرحال من خیلی تاکید کردم مکان در کاوش شرط اول موفقیت هست. مکان شما چیزی نداشته باشه دیگه از صد دستگاه هم کاری ساخته نیست! پس مانور دادن روی دستگاه دیگه معنی پیدا نمیکنه. اما اگر مکان واقعا چیزی داشته باشه خب با روشهایی که تا الان بارها توضیح داده شدن میشه براحتی به جواب رسید. روشهای حذف خطا و همینطور فرکانسهای جدیدی که در این مدت پیدا شدن بنظر من احتمال موفقیت رو خیلی هم بیشتر میکنه.
با اینکه عرض کردم با روشهای مختلفی میشه از این ردیاب استفاده کرد ولی باید درستی هر روش و همینطور راحتی اوپراتوریش رو هم در نظر داشت. به اعتقاد من روش عادی که در استفاده از دستگاه بصورت گردن آویز وجود داره بهترین و راحت ترین روش اپراتوری هست و از نظر علمی هم درست تره. چرا که فراموش نکنین آنتنهای ما گیرنده اختصاصی نداره! پس این مهمه که فاصله معقولی بین تلسکوپی ها و میله ها وجود داشته باشه تا میله های آنتنی ما سیگنال های دیگری رو جذب نکنن. وگرنه اگر بقول این دوستمون 7 متر فاصله وجود داشته باشه دیگه میله های آنتنی ممکنه هر سیگنال دیگری رو هم بگیرن و خطا بالا میره.
بهرحال بد نیست که این جور روشها در محیط های دارای امواج مزاحم مثل خانه تست بشن. مطمئن باشین تست داخل خونه هر چند برای تمرین زیاد مناسب نیست ؛ اما برای تست ردیاب بهترین تست هست! چرا که ردیابی میتونه بخوبی خودش رو نشون بده که شما توسط اون بتونین در پر نویز ترین و شلوغ ترین محیط جواب بگیرین و حتی فلزات مخفی شده رو پیدا کنین. به همین ترتیب با همین ردیاب هم روشی بهتر هست که در اون روش کمترین میزان تاثیر پذیری از عوامل محیطی وجود داشته باشه و هدف با خطای کمتر قابل سنس باشه.
