mahmood51 نوشته است:
hoshyar191 نوشته است:
آقا مهدی و مهندس حمید ضمن عرض سلام باید خدمت شما و دوستان عرض کنم که رزینی که آمیخته با گرافیت باشه به علت نفوذی که در قسمتهای مختلف داره وهر قطعه رو کاملا در بر میگیره و مانع تبادل سیگنالها میشه . چون اساسا سیگنالها با توانها و فرکانسهای مختلف در اکثر نقاط مدار و پایه های قطعات وجود داره و چون مدارات فلزیاب حساسیت مخصوص خود را دارند پس اگر رزینی آمیخته با گرافیت با درصد معین ، در قالبی که مدار تست شده و نهایی، در آن قرار گرفته باشد ، ریخته شود قطعا ناپیداریها کم شده و گاز خوردن کمتر خواهد شد .
البته فراموش نکنید که قبلا مدار با پوششی روغنی یا رزینی پوشانده شود تا گرافیت باعث اتصال مقاومتی بین قسمتها ی مدار نگردد . یعنی با پیستوله رزین به تمام مدار اسپری شود بعد از خشک شدن رزین گرافیت دار ریخته شود . این روش یک تکنیک بخصوص و نظامی میباشد .
آقا هوشیار جان، بنده به شخصه بابت مطلبی که گذاشتید تشکر میکنم. آموزنده بود. آیا رفرانس خارجی ، مقاله یا سایتیکه به این موضوع اشاره داشته باشه هم دارید؟ خواهشاً جزییات عملی کار رو بیشتر توضیح بفرمایید و اینکه رزین معمولی ورزین گرافیتی رو از کجای بازار میشه تهیه کرد؟ باز هم ممنونم
محمود جان عرض کنم خدمت باسعادتتون که این تکنیک را ما از مدارات نظامی و پزشکی و زمانیکه این بردهارو تعمییر میکردیم یاد گرفتیم . الکترونیکی که در ساخت مدارات نظامی به کار گرفته میشه واقعا جالب و منحصر بفرد هست ، ما بردهایی رو می دیدیم که روی فیبر مسی یک لایه ی طلا آبکاری شده بود . سلفهایی وجود داشتند که با سیمهای لاکی طلا پیچیده شده بودند .و.... بعضی قسمتهای مدار به علت جلوگیری از نفوذ سیگنال طبقات مجاور دورتر از سایر قسمتها قرار داشتند . بلوکهایی با ورق استیل موجود بودند که ایزولاسیون الکترومگنتیک ایجاد میکردند . روی بردهایی که داشتیم یک لایه ی شفاف چسب نسوز اسپری شده بود . ونکات فنی بسیار زیاد و ناگفته .
در هرصورت این تکنیکی که بنده خدمت شما عرض کردم در مدارات معمولی عمومیت ندارد مگر در موارد خاص .
بنده یک رفرنس خارجی برای این موضوع ندارم و برخورد شخصی خودم با نوع خاصی از بردهای رادیویی این موضوع را برای من آشکار نمود .
به این طریق که ابتدا یک رزین با پیستوله یا قلم به کلیه قطعات و هر دو طرف برد زده میشه . این رزین مثل چسب به برد و قطعات میچسبه تا کل برد رو عایق کنه سپس گرافیت با ماده ی پایه رزین به مدار پاشیده میشود . رزین لایه دوم نقش نگهدارنده گرافیت را برعهده دارد . و خود گرافیت نقش ایزوله نمودن نویزیک ، ناگفته نماند در بعضی از بردها در چندین محل گرافیت با خط منفی برد در تماس بود . ودر بعضی بردها این تماس وجود نداشت .
دانستن این موضوع زمانی برای من مسجل تر شد که در مطالعه یک مقاله متوجه شدم CPU های ساخته شده ی اینتل ایزوله شده به وسیله گرافیت در برابر نویز هستند .
خودم تا حال از این تکنیک استفاده ننموده ام ولی فکر میکنم از روغن جلا یا لاک الکل یا روغن بزرک ( BAZARAK) بعنوان رزین و از گرافیت مایع بعنوان ماده دوم میتوان استفاده نمود . گرافیت مایع با نام گرافیک جاوید در بازار موجود هست و برای دوباره فعال کردن بالشتکهای صفحه کلید تلفنها و کنترلها مورد استفاده قرار میگیرد . یا میتوان از گرافیت آسیاب شده ذغال دریلها و یا مغز مداد کنته یا باطری استفاده نمود . یک نمونه رزین هم که از ترکیب دو مایع ساخته میشود در مفصلهای برق صنعتی کاربرد دارد در دسترس دارم که بعد از ترکیب به رنگ سیاه در می آیند و احتمال گرافیتی بودن آن هم میرود . چون کابلهای 20 کیلو ولت شیلد گرافیتی دارند .