سمبلهای ایران باستان

دست مريزاد آقای باستانشناس. خیلی جالب بود .
ما ملتی هستیم پر از افتخارات تاریخی. در هر زمینه ای سرآمد بودیم.
ولی افسوس که امروزه جوانان ما به جای استفاده از نمادهی ملی میهنی رو لباس یا غیره از نمادهای غربی و بیگانه به ویژه سمبل های شیطان پرستی استفاده میکنن.
آقای باستانشناس عزیز لطفا ادامه بدین.

درود.
در مورد نماد فروهر خیلی حرف و حدیث هست. تا اونجا که میدونم این نماد اقتباس شده از یکی از سمبل های آشوریان بود. و اینکه این نماد تا دوره پهلوی اسم نداشت. تا اینکه عده ای از پارسیان هند به ابران اومدن و از بنای تخت جمشید که بازدید کردن توجهشون به این نماد جلب شد. بکی از پارسیان هندی که پژوهش گر بود اسم این نماد رو فروهر گذاشته.
از آقای باستانشناس خواهش میکنم اگه این پست بنده ایرادی داره راهنمایی بکنن.
موفق باشی.

درود بر شما
تخت جمشید و در کل هنرهای دوران هخامنشی آمیزه ای زیبا از هنر بومی ایران از تمدن مارلیک ,تپه سیلک وتپه حسنلو گرفته تا
هنر مادها ,مصر ,بابل و تمدن آشور می باشد که داریوش بزرگ در مهندسی آن نقش پررنگی داشته است

فروهر نامیست که از اوستا اقتباس شده است
و اگر اوستا و سروده های حضرت زرتشت را مطالعه فرمایید به یکی از نیروهای باطنی مورد اشاره بر میخورید که آن فروهر می باشد.

ماهی

در باور ما ايرانيان، ماهی از گذشته هاي دور نماد حاصلخيزی و باروری است که در آغاز با نقش مادر- الهه همراه بوده و يکي از چهار عنصر در آئين باستان است. اِآ خداي سومري با بدن بز و دم ماهي نشان داده می شد. ماهي محافظ درخت زندگي است و نقش دو ماهي در ايران باستان علامت ماه اسفند است.
مهمترين نقش ماهی که از دوره هخامنشی و از کاخ پاسارگاد بدست آمده مربوط به کاهن آئين خداي ائا است که لباس تزئيناتی بشکل ماهي دارد ائا خدای بزرگ بين النهرين و نماد آن آب و گاهی ماهی بود. در درياي چچست(دریاچه ارومیه) که تخم زرتشت در آن نگهداري مي شود، ماهی بنام کُر وجود دارد که از تخمه مراقبت می کند تا سه منجی به ترتيب از آن بارور شوند
تصوير 1:
سنگ نگاره ای ايلامی از اونتاش ناپيريشا، الهه موهاي سمت راست خود را دو گيس بافته و جوری ايستاده که انگار می خواهد دو گيس بافته و کلاهش را به بيننده نشان دهد. اندکي بالاتر از سر او دو کوزه ی وارونه قرار دارد که آب رو به پايين جريان دارد. دو جريان در بالای سينه الهه به هم مي پيوندند و پس از عبور از ميان دستان الهه دوباره دو جريان شده و در درون دو کوزه ی ديگر داخل می شوند. پاهای الهه شبيه به دم ماهی است


تصوير 2:
ايزد آب در حال بالا رفتن از کوه، آب از شانه هايش فواره می زند و ماهيها در حال صعود در ميان اين جريان، اساطير آشور

تصوير 3:
تصويري از پاسارگاد که انسان، ماهی و گاو در ترکيب با هم قرار گرفته اند.
نمونه ديگر، تنديسک نقره‌ای به سبک ايلامی متعلق به سال‌هاي 600 تا 900 پيش از ميلاد است. ماهی در هنر ايلامی نمادی از آب و خدای آب و گاه نشانی از نزديکی به آب مي باشد و در هر صورت ارتباطی با آب و دريا دارد. در مورد اين مجسمه ميتوان احتمال داد که با ائا (Ea) يکی از خدايان سومريان در بينالنهرين يا ميان‌رودان که خدای درياها و آب‌ها مي باشد رابطه دارد. آب سمبل خدای ائا می باشد اين سمبل متشکل از چند رديف جريان آب موج‌دار است و اغلب در موج‌های آب تعدادی ماهی ديده میشود. ارتباط بين ايلام و بين النهرين باعث تبلور اعتقادات بين‌النهرين در هنر ايلام شده است و بر اين اساس خداي درياها و آب ها در بين النهرين که يکی از سمبل های آن ماهی می باشد در نقش برجسته های ايلامی حضور دارد.

تصویر 4:
تنديسک ديگری از ماهی وجود دارد که مربوط به دوران هخامنشی است. اين تنديسک طلايی يکی از اشياء «گنجينه آمودريا» است که از محوطه باستانی «تخت قباد» به دست آمده است. اين گنجينه شامل بيش از 170 مورد از اشياء ارزشمند متعلق به دوران هخامنشيان است که در حال حاضر در «موزه بريتانيا» و همچنين «موزه ويکتوريا و آلبرت» نگهداری میشود.
تنديسک ماهي با 2/24 سانتي‌متر طول و ??? گرم وزن، از جنس طلا ساخته شده و فلس‌ها و باله‌های آن با ظرافت طراحی شده و به وضوح قابل مشاهده است. در دهان اين ماهی يک روزنه است و درون آن به صورت يک مجرا يا لوله توخالی است که احتمالا به عنوان لوله عطر يا روغن کاربرد داشته است و احتمالا با يک چوب‌پنبه و يا دري متصل به يک حلقه بسته مي‌شده است و به عنوان يک آويز زينتی مورد استفاده قرار مي‌گرفته است. مجسمه زرين ماهي قرمز موزه بريتانيا در سال 2004 از سوی اين موزه در نمايشگاهی با موضوع «نوروز و هفت سين» به نمايش گذاشته شد.

تصوير 5:
سفالينه‌ی هزاره‌ی چهارم پ.م.، تل باکون (موزه‌ي ملي ايران)

تصویر 6:
تصوير 6 بشقاب نقره قلمزنی با نقش نبرد شير و گاو و دو ماهی که از درخت زندگی نگهبانی می کنند. اين بشقاب در موزه آرميتاژ در سن پترزبورگ

تصوير 7:
بشقابی ديگر و دو ماهی که از ريشه های درخت زندگی پاسداری می کنند

تصوير 8:
اسب اژدها و مردی که بر پشت اسب اژدها نشسته، رو به پشت برگشته و در سرنا می دمد. بسيار شبيه به اجرای مراسم آبانگان در روستای درون بردسکن خراسان، دو ماهي که نگهبان ريشه ها هستند.
در بسياری از اين نقش برجسته ها يک يا دوماهی حضور دارند جوری که انگار مواظب ريشه های درخت زندگی هستند.

تصویر 9:
نقش ماهی بر سکه‌های مسی صفوی:
نمونه‌های ديگر، نقش ماهی روی سکه‌های فلوس دوران صفوی است. سکه‌های مسی، در دوره ی صفويه غازی نام داشت که معمولا به آن ها فلوس يا پشيز، يا پول سياه می گفتند. بر رو سکه های فلوس معمولاً تصاوير مختلفی از حيوانات و اشکال بروج دوازده‌گانه را نقش ميیکردند. به نظر ميرسد، فلوس‌هايی که داری نقش ماهی يا نقش گاو بر روي ماهي هستند به احتمال زياد براي نوروز ضرب می شده‌اند، به نشانه برج حوت يا برج ماهی ( آخرين برج سال) و همچنين اشاره به اين باور کهن دارد که جهان بر شاخ گاو است، و گاو بر پشت ماهی است. مردم باور داشتند که به هنگام نوروز در لحظه ی آغازين سال، گاو زمين را از يک شاخ به شاخ ديگر مي‌اندازد. تصوير يکی از فلوس‌های دوره صفوی که در اردبيل ضرب شده است و نقش گاو را بر روی ماهی ايستاده نشان می دهد

تصویر 10:
درويش و نقش ماهی روی تبرزين که سر به بالا دارد.
باورهای کهنی که بر بنيان آن‌ها ماهی نماد «آگاهی و معرفت» است. نزد صوفيه ماهی عبارت است از «عارف کامل» در خانه ی تاريخی حسين‌پناه در اصفهان که متعلق به دوره فتحعلی شاه قاجار است. دو سنگ نگاره در حياط اين خانه وجود دارد که دو درويش را بر آن ها نقش زده اند. بر تبرزين هردو درويش، ماهي نقش شده است. در يک نقش سر ماهي رو به بالا و در ديگری رو به پايين است. به نظر ميرسد نقشی که ماهی تبرزين سر به بالا دارد، متعلق به درويشی است که در رتبه بالای خاکساريی يا ماهي يا عارف کامل يا گل سپردگی قرار دارد و ماهی که سر به پايين دارد مربوط به درويشی است که در مرحله پايين، پياله يا «جز ماهی» قرار دارد.

تصوير 11:
نقش ماهی بر روی علم روستای اژدها بلوچ در لشت نشا گيلان

تصوير 12:
ماهی طلايی مربوط به 500 قبل از ميلاد مربوط به عصر هخامنشيان، اين ماهی احتمالا تزئين روی سپر يا جلوی زين اسب بوده. دم ماهی تبديل به دو قوچ شده و از ميانه ی دو قوچ پرنده ای بال کشيده است. در امتداد پرواز پرنده چيزی شبيه به پيکان تنه ی ماهی را به دو قسمت تقسيم کرده در قسمت بالا حمله شير به گاو است که دوبار تکرار شده و در قسمت زيرين مجموعه-ای از ماهی ها در حال شنا در دو جهت مختلف هستند.

تصویر 13:
غلاف طلايی شمشير، غلاف شبيه به يک آدمک طراحی شده که دست چپش را بالا برده است. خطی غلاف را به دو قسمت تقسيم کرده در سمت راست گراز پلنگ و ماهی قرار دارند که انگار يکديگر را دنبال می کنند. در سمت چپ گوزن و شير و ماهی هم را دنبال می کنند. در زائده ی سمت راست شيری رو به گلی هشت پر ( به نظر می رسد که بايد گل نيلوفر آبی باشد. ) بالا پريده است.

http://uplod.ir/zyzlj93jg0kv/fish.zip.htm

چنار

درخت چنار عظیم­ ترین و پرعمرترین درخت نزد ایرانیان است. این درخت چنان بلند و عظیم و افراشته است که از دور دست دیده می­ شود. اما تنها عظمت، سترگی و پر عمری چنار نیست که باعث تقدس چنارهای کهن شده است. چنار هرساله پوست می­ اندازد و شاخه­ های تنومند آن رنگ سبز روشنی به­ خود می­ گیرد و این جوان شدن هرساله­ ی چنار، مانند سبز ماندن درخت سرو باعث قداست آن می­ شود، زیرا حفظ جوانی یکی از شرایط لازم برای باروری است و در نتیجه آن را مظهر برکت ونعمت بخشیدن خدایان و ارواح می­ سازد.

ساموئل.ک.ادی، کتابی درباره­ ی آئین شهریاری در شرق نوشته که فصلی از آن به ایران پرداخته است. در این کتاب اشاراتی به ارتباط شهریاران دوران مادی و هخامنشی با درخت و بخصوص درخت چنار شده است.

پادشاهان پارس پیوسته درخت چنار را گرامی می­ داشتند. در دربار ایران چنار زرینی همراه تاکی زرین بود که آن­ ها اغلب دراتاق شاه می­ نهادند و چنار را به گوهرهای بسیار آراسته بودند و پارسیان آن را ستایش می­ کردند. هنگامی که داریوش در آسیای صغیر بود به او درخت چنار و تاکی زرین هدیه دادند. هنگامی که خشایار شاه به جنگ یونان می­ رفت در راه چناری عظیم دید وفرمان داد تا آن را به زیورهای زرین بیارایند و آن را به نگهبانی به سپاهیان گزیده­ ی خود سپرد.

در بسیاری از نوشته­ های کهن درباره­ ی ایران درخت چنار با تاک همراه است اما توضیحی درباره­ ی آن وجود ندارد. قدیم­ترین یادآوری درباره­ ی تاک گفته هرودوت است که می­ گوید: واپسین شاه ماد در خواب دید که از شکم دخترش (مادر کورش) تاکی روئید و سراسر آسیا را پوشاند. در اساطیر ایرانانگور مظهری برای خون است و خون نیروی اصلی حیات و در آئین هخامنشیان سلطنت ازطریق زنان تداوم می­ یافت. یعنی فرزند نسب خود را از مادر کسب می­ کرد. همان آئینی که هنوز در میان ذات­های بلوچستان ( طبقات اجتماعی) کم و بیش وجود دارد. یعنی اگر پدر از بالاترین ذات باشد اما مادر از ذات­ های پایین فرزند متعلق به ذات مادر است. زنان اجازه ندارند با ذات­ های پایین­ تر از خود ازدواج کنند.

1- چنارهای کهن­سال از گذشته­ های دور در ایران مقدس بوده ­اند.

2- این تقدس از عظمت و بزرگی و سایه­ گستری آنان می­ آید و درخت چنار هرساله پوست می­ اندازد و به­ گمان مردم تازه و نوجوان می­ شود

3- بنا به اعتقاد مردم، چنارهای کهن، برکت و پرمحصولی را به زمین و خانواده می­ بخشیدند و زنان را در بارداری و به سلامت داشتن فرزندان یاری می­ کردند و کار و کسب را رونق می­ دادند.

4- برای ستایش این درختان در دوران اسلامی مردم بر این باورند که در پای این گونه درختان بزرگ مردی، اما­مزاده­ای یا مقدسی به­ خاک سپرده شده است.

5- درخت چنار در ایران باستان وجه مشترکی با شاه داشت. شاه مظهر نیروهای برکت بخشنده­ی آسمان بود، چنار کهن نیز مظهر نباتی این نیروها بود.

6- این درخت در ایران باستان همراه با درخت تاک بوده که به­ نظر می­ رسد تاک مظهرخون و تداوم سلطنت است

بسیار عالی وگویااستاد

ممنون استادباستانشناس

باستانشناس عزیز وبزرگوار باتشکر ازهمه اطلاعاتی که بی دریق برای تمامی مادر اینجا قرار میدید . انشا...روزی برسه به لطف ویاری ایزد منان و اطلاعاتی که شما برای ما قرار میدید به گنجینه ای دست پیدا کنیم .تا ذره ای از لطف شما را هم بتونیم جبران کنیم .انشا..

با سلام
تصاویری که شماره گذتری کردین رو از کجا میتونم ببینم
پایان نامه من مربوط به موضوع درخت هست و شدیدا به این تصاویر نیاز دارم

درود بر باستان شناس عزیز
استفاده کردیم