تله ها کلا به هر شکل و ساختاری که باشن ، هدفشون کشتن ، زخمی کردن ، مسدوم کردن ، مسموم کردن ، پشیمان کردن ، ناتوان کردن یا ترساندن شخصیه که میخواد به گنجینه دسترسی پیدا کنه .
در قدیم هر کس بر اساس توانایی خودش مانع رسیدن دیگران به دفینه اش میشد
یکی با تله فیزیکی ، یکی با گازهای سمی، یکی با تداخل سم بر بدن ، و عده ی کمی با طلسم ( این یکی رو هرکی دوست نداشت میتونه باور نکنه )
در مورد تله های فیزیکی مقداری صحبت شده
تله های گازی هم وجود دارن که خودش یه بحث جداست و اغلب دوستان لطف کردن و بهش تهمت گاز طلا بستن
گازها مستقیم با تنفس و گردش خون و مغز درگیر میشن
اما در مورد سم : به چندین شکل میتونه وجود داشته باشه
- یکی اینکه روی جنس میریختن تا با لمس کردن بر پوست اثر بذاره .( خصوصا که بعضیها بعد ازپیدا کردن طلا اونا رو آنقدر عاشقانه میبوسن که تا حالا ...)
در این مورد تنها مسئله سم نیست ، از عاملهای بیماریزا هم استفاده میشده . مانند ( سیاه) که با پوست هرکسی تماس پیدا بکنه گرفته
- یکی دیگه اینکه در چند قدمی رسیدن به اموال ( اونجا که به هدف رسیدی و مغز از کار افتاده )تیغهای سمی در کف زمین قرار میدادن که کافیه یکیشون به پا بخوره
عده ای دیگر هم با تیر یا هرگونه اجسام تیز سم رو وارد خون بدن طرف میکردن
این که میگم مغز ، زیادم به مغز ربط داره . اغلب تله ها انقدر ساده هستن که آدمای پیچیده نمیتونن اونا رو ببینن و گرفتارش میشن
اگه بگم حجم سایت میره بالا
حالا میگین چطوری میشه یه سم رو بصورت گاز هزاران سال آماده بکار نگه داشت؟
یه راهش اینه که اغلب برای مومیایی های مهم و جسد پادشاهان استفاده میشد :
جسد مومیایی رو در اتاقک یا تابوت سنگی میزاشتن . قبل از اینکه در محفظه رو ببندن درست و حسابی تمام محفظه رو از طرف داخل با موم زنبور میگرفتن و یه لایه ازش میساختن . همچنین درب را هم از طرف داخل موم میزدن . قبل از اینکار به تعدا کافی ( بسته به حجم اتاقک) شمع را حسابی با سم آغشته میکردن . (در فرمولی دیگر گاز را فعال میکردن) .حالا که داخل تابوت یا اتاقک کاملا پر از گاز سمی میشد ، شمعها رو میزاشتن داخل تابوت و درشو میبستن و از لبه ها هم موم میگرفتن تا کاملا ارتباطش با هوای بیرون قط میشد
چه اتفاقی می افتاد؟
شمعها به آرامی میسوختن و گازها رو داخل تابوت پخش میکردن . از طرفی دیگر شمعها اکسیژن داخل تابوت را کاملا مصرف میکردن تا جایی که از کمبود اکسیژن خاموش میشدن . ضمنا نبود اکسیژن تا هزاران سال میتونه به سالن ماندن جسد کمک کنه . چون اولین عامل فساد و مصرف شدن و پیری بر روی کره ی زمین اکسیژنه ( هرکی دوست داشت ،میتونه فکر کنه باعث زندگیه
)
بعد از هزاران سال همچنان مثل خلا گاز در تابوت آماده ست . هرکسی بخواد در تابوت یا اتاقک رو باز کنه بمحض باز کردن درب ، هوای بیرون بسرعت بداخل تابوت میره و سمپاشی شروع میشه . کافیه یه نفس بکشی
مواظب باشید بر روی بعضی از درب اتاقک یا بعضی تابوتها یک سوراخ دایره، به اندازه ای که دست بره توش وجود داره و با موم یا ساروج گرفته شده . اینها اغلب تله ی سمی دارن . و اون سوراخ برای اینه که بعضیها بجای بستن درب در آخر ،همون اول کار درب رو میبستن و یه سوراخ روی درب میزاشتن و از اون سوراخ شمعها رو میزاشتن توی تابوت و سریع اون سوراخ رو هم میبستن . این سوراخ جای دسته که بر روی بعضی تابوتهای سنگی دیده میشه .
