قبلا هم خدمت دوستان عرض کرده ام ، شاید باورش سخت باشه اما دفینه یابی به موضوعات زیادی مرتبط میشه
در پاسخ به سوال شما دوست عزیز باید عرض کنم که مطمئنا بعضی از اپراتورها اینو آزمایش کردن . اما چون چشماشون بسته بوده نتونستن نتیجه رو ببینن
با توجه به اینکه عمود گرفتن دسته ها در ردیابی خیلی مهم است :
وقتی که یک انسان سرپا می ایستد ، چندین عامل خدادادی ، عمود بودن او را نسبت به زمین توسط حسگرها به مغز میرسانند .
- یکی جاذبه ی زمین است که انسان توسط کف پاها وزن خود را حس میکند و نسبت به کم و زیاد بودن مقدار فشاری که به قسمتهای مختلف کف پاها میرسد ، میزان عمود بودن خود را نسبت به زمین میفهمد . و همچنین اگر جسمی استوانه ای و دقیق، در دست داشته باشد طبق فشارهای مختلفی که به کف دست وارد میشود ، نقطه ی عمود بودن آن جسم بر زمین را توسط کف دستهایش حس میکند و میتواند آن را عمود نگهدارد .
- یکی دیگر از این حسگرها : مایعی است که در گوش انسان در درون کاسه مانندی ، وجود دارد و تراز بودن سطح آن مایع در کاسه ، نسبت به خط طراز افقی زمین ، توسط حسگرها به مغز منتقل میشود . و شخص طبق قرار گرفتن آن مایع میزان شیب و کج یا راست بودن خود را نسبت به زمین میفهمد . حتی هنگامی که بدن در حرکات ورزشی ، به هر طرفی کج میشود ، قسمتی از این میزان کج بودن توسط این حسگر به مغز داده میشود و ما فکر میکنیم که این کج بودن را همینطوری خودمان میدانیم
- و اما حسگر آخر چشم آدم است که با توجه به شکل و طرز قرار گرفتن اشیای اطراف ، نسبت شیب بدن به زمین را میسنجد و به مغز اعلام میکند و اگر چشمانمان را ببندیم ، قسمتی از حس این تراز بودن را از دست میدهیم و ناچارا به کف پاها بیشتر توجه میکنیم .
( برای اطلاع ، عقاب چون چشمانی قوی دارد ، بیشتر حسهایش کار نمیکند و بیشتر به بینائییش متکی است . تا حدی که اگر چشمانش را ببندیم هیچی حس نمیکند و ممکن است که از نبود اطلاعات ورودی، بیهوش هم بشود
)
جمع بندی این سه مورد : ( در آزمایشی میتوانید شخصی را چشم بسته بر روی صفحه ای قرار دهید که مرتبا شیبش تکان میخورد ، در این صورت کف پا شیب را درست حس نمیکند ، چشم بسته هم حس نمیکند و مایع گوش هم که تکان میخورد کارایی ندارد و شخص تا حد زیادی ، موقعیتش را نسبت به زمین از دست میدهد و ممکن است که بر زمین بیفتد )
در نتیجه : هنگام ردیابی اگر با چشم بسته ، دسته ها را بگیریم ، هیچوقت به اندازه ی حالت چشم باز ، دقت نداریم و نمیتوان دسته ها را عمود گرفت . در نتیجه آنتنها بسمتی که دسته ها کج شده اند حرکت خواهند کرد . و خطا خواهیم زد .
ضمنا هرچه زمان بستن چشمها طولانی تر شود ، آدم بیشتر خیالاتی میشود و قدرت موقعیت یابی بیشتر مختل میشود .
و نکته ی آخر اینکه : با ثابت ایستادن و ثابت نگه داشتن دستها نمیشه آنتن زنی کرد . باید دستها را حرکت بدهید تا حس کشش یا قفل را درک کنید . (این یک نکته ی مهم در ردیابی است که کمتر میبینم بدرستی انجام بشه )
با چشمان بسته شاید بتوان دستهای ثابت را عمود نگه داشت ، اما با حرکت دادن دستها میزان خطا در عمود گرفتن دسته ها خیلی بیشتر میشود
و از اینها گذشته : فقط لحظه ی آخر مهم نیست ، با چشم بسته چطور میشه حرکات آنتن را دید و تحلیل کرد مگر اینکه نفر دومی در کار باشد که نفر دوم هرگز نمیتواند واکنشهای ضعیف را ببیند و سمت دیدش فرق میکند .
تنها کسی که میتواند با چشم بسته ردیابی درست را انجام دهد و نقطه ی دقیق حفاری را مشخص کند ، یک شخص متفاوت است که حس خدادادی داشته باشد .
نگفتم دفینه یابی به همه چی ربط داره
ببینید بحث به کجا میکشه . اشکال نداره ، هرچه بیشتر بدانیم بازم کمه
موفق باشید
آیا در زمان ردیابی ، یعنی درست زمانی که آنتنها رو بالا میارید و موازی با سطح زمین قرار میدید کسی تو اون لحظه چشماشو بسته و بعد از چند ثانیه که آنتنها سمت هدف میرن چشماشو باز کنه . آیا نتیجه این عمل در زمانی که با چشمان باز این کار رو انجام میدهید یکسان است . به نظر من در زمانی که چشمها بسته هستند اگر فردی قادر به ردیابی صحیح باشه نیروی ذهن و خطا در این حالت خیلی خیلی کم تاثیر میزاره . به هر حال نتیجه این تست واسه من که زمین تا آسمونه .از اساتید و دوستان اگه کسی تجربه کرده لطفا نظر بده و دوستانی که تست نکردن پیشنهاد میدم حتما تست کنن. 
