تلنگر

ﻟﺌﻮﻥ ﺗﻮﻟﺴﺘﻮﯼ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﮐﻪ
ﻧﺎﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺯﻧﯽ ﺗﻨﻪ ﺯﺩ . ﺯﻥ ﺑﯽ ﻭﻗﻔﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ
ﻓﺤﺶ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﺑﺪ ﻭﺑﯿﺮﺍﻩ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﺮﺩ .
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺏ ﺗﻮﻟﺴﺘﻮﯼ ﺭﺍ ﻓﺤﺶ ﻣﺎﻟﯽ
ﮐﺮﺩ ،ﺗﻮﻟﺴﺘﻮﯼ ﮐﻼﻫﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮﺵ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ...
ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﮔﻔﺖ :
ﻣﺎﺩﻣﺎﺯﻝ ﻣﻦ ﻟﺌﻮﻥ ﺗﻮﻟﺴﺘﻮﯼ ﻫﺴﺘﻢ .
ﺯﻥ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺷﺮﻣﮕﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻋﺬﺭ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ
ﻭ ﮔﻔﺖ : ﭼﺮﺍ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﻣﻌﺮﻓﯽ
ﻧﮑﺮﺩﯾﺪ ؟
ﺗﻮﻟﺴﺘﻮﯼ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﮔﻔﺖ : ﺷﻤﺎ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﻏﺮﻕ
ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺑﻮﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﺠﺎﻝ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ
ﻧﺪﺍﺩﯾﺪ

عالی بود

ﭼﻪ ﺩﺭﺩﯼ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﺩِ ﻭﺭﺷﮑﺴﺘﮕﯽِ ﺗﻮﺳﺖ
ﻣـَـﺮﺩ .
ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺳﺪ ﺑﺮ ﭼﺮﺥ ﮔﺮﺩﻭﻥ
ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﭼﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﭼﻮﻥ
ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﻣﯿﺪﻫﯽ ﺻﺪ ﻧﺎﺯ ﻭ ﻧﻌﻤﺖ
ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﻧﺎﻥ ﺟﻮ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﺧﻮﻥ

ﺿﻠﻊ ﺷﺮﻗﯽ ﻣﺴﺠﺪ ﺟﺎﻣﻊ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ، ﺩﮐﺎﻥ
ﻏﺬﺍﺧﻮﺭﯾﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﭘﯿﺸﺨﻮﺍﻥ ﺩﮐﺎﻧﺶ ﻧﻮﺷﺘﻪ
ﺑﻮﺩ؛ ﻧﺴﯿﻪ ﻭ ﭘﻮﻝ ﻧﻘﺪ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ، ﻓﻘﻂ ﺑﻘﺪﺭ
ﻗﻮﻩ ...
ﻭ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﺩﻥ ﻏﺬﺍ ﺑﺮﺍﯼ
ﺻﺎﺣﺒﮑﺎﺭﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻟﻘﻤﻪ ﺍﯾﯽ ﭼﺮﺏ ﻭ ﻟﺬﯾﺬ ﺍﺯ
ﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﮐﺒﺎﺏ ﻭ ﺗﻪ ﺩﯾﮓ ﺯﻋﻔﺮﺍﻧﯽ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﯿﮑﺮﺩ
ﻭ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﺮ ﺩﻫﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯿﮕﺬﺍﺷﺖ ﻭ
ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺻﺎﺣﺒﮑﺎﺭﺵ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻏﺬﺍ ﻧﺪﻫﺪ ﻭ
ﺍﻭ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻏﺬﺍ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ
ﺑﺸﻢ ...
ﺍﻭ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎﺳﺐ ﻗﺮﻥ ﺣﺎﺝ ﻣﯿﺮﺯﺍ ﻋﺎﺑﺪ ﻧﻬﺎﻭﻧﺪﯼ
ﺑﻮﺩ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ " ﻣﺮﺷﺪﭼﻠﻮﯾﯽ " ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩﯼ ﺑﻠﻨﺪ
ﻗﺎﻣﺖ ﺑﺎ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﻮﺭﺍﻧﯽ ﻭ ﺧﻮﺷﺮﻭ ﻭ ﺑﺎ
ﻣﺤﺎﺳﻨﯽ ﺳﻔﯿﺪ ...
ﺧﺪﺍ ﺭﺣﻤﺘﺶ ﮐﻨﻪ ...
ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ...

خدایش بیامرزد
مرسی از مطلب خوبتون

عجب دلی داشته
خدا رحمتش کنه

ﻋﺎﺭﻓﯽ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ :
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ '' ﺟﺒﺮ '' ﺍﺳﺖ ﯾﺎ ﺑﻪ '' ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ '' ؟
ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ :
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ '' ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ '' ﺍﺳﺖ ...
ﺗﺎ ﭼﻪ ﺑﮑﺎﺭﻡ ...
ﺍﻣﺎ
ﻓﺮﺩﺍ ''ﺟﺒﺮ '' ﺍﺳﺖ ... ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ '' ﺍﺟﺒﺎﺭ '' ﺑﺎﯾﺪ
ﺩﺭﻭ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺑﻪ ''ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ''
ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺍﻡ .
ﺣﺒﺎﺏ ﻫﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻫﻮﺍﯼ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ
ﻫﺴﺘﻨﺪ .
" ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺍﻣﺮﻭﺯ "
ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ ﺩﺭ "ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﺩ "
ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﯿﺴﺖ
ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﺳﺖ

چه بر سرمان آمده ؟؟؟؟

ﺍﻻﻥ ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺻﻼﺓ ﺻﺒﺢ ﺗﻮ ﺭﺍﺩﯾﻮ، ﺗﺎ
ﺍﺧﺒﺎﺭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﺎﻣﮕﺎﻫﯽ ﺗﻮ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ، ﺍﻋﻼﻡ ﻣﯿﮑﻨﻪ،
ﺯﻧﻬﺎﺭ !! ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻭ ﻫﻮﺷﯿﺎﺭ ﮐﻪ ﻫﻮﺍ ﺍﯾﻦ ﻫﻔﺘﻪ
ﺳﺮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ !!
ﺣﺎﻻ ﭼﯽ؟ ﭼﻨﺪ ﺩﺭﺟﻪ، ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﺩﺭﺟﻪ ﻧﺎﻗﺎﺑﻞ ﻫﻮﺍ
ﻗﺮﺍﺭﻩ ﺳﺮﺩ ﺑﺸﻪ.
ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻪ ﮐﻞ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫﻮﺍﺷﻨﺎﺳﯽ ﺭﻭ، ﺍﯾﻦ
ﺟﺪﯾﺪﯼ ﻫﺎ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﻫﻮﻝ ﺑﺮﺷﻮﻥ
ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺗﺮﻫﺎ ﯾﺎﺩﺷﻮﻧﻪ ﺯﻣﺴﺘﻮﻥ ﻫﺎﯼ
ﺳﺮﺩ ﻭ ﺑﺨﺎﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﻧﻔﺘﯽ ﭘِﺖ ﭘِﺘﯽ ﺭﻭ !! ﺑﺮﻓﻬﺎﯼ
ﺳﻔﯿﺪ ﻭ ﭼﮑﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﺭﻧﮕﯽ ﮐﻔﺶ ﻣﻠﯽ ﺭﻭ .
ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﻣﻬﺮ ﻫﻮﺍ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﻨﮑﯽ ﻣﯿﺮﻓﺖ،ﺁﺑﺎﻥ ﺩﯾﮕﻪ
ﺳﺮﺩ ﺑﻮﺩ. ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻫﺎ ﺑﺨﺸﻨﺎﻣﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﺍﺯ ﻭﺳﻂ ﺁﺫﺭ
ﺑﺨﺎﺭﯼ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ، ﻗﺒﻠﺶ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﯾﮓ ﺩﯾﮓ ﻣﯽ
ﻟﺮﺯﯾﺪﯼ ﺗﻮ ﮐﻼﺱ .
ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻥ ﺍﻭﻝ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻟﺒﺎﺱ ﮐﺎﻣﻮﺍﯾﯽ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻘﭽﻪ
ﺩﺭ ﻣﯿﻮﻣﺪ، ﮐﯽ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺗﺎ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﻣﯿﮕﺸﺖ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ؟
ﺩﻭ ﻻ، ﺳﻪ ﻻ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﯿﭙﻮﺷﯿﺪﯼ ﯾﻪ ﺑﺎﻓﺘﻨﯽ ﻣﺎﻣﺎﻥ
ﺩﻭﺯ ﻫﻢ ﺭﻭﺵ، ﺟﻮﺭﺍﺏ ﺍﺯ ﭘﺎﻣﻮﻥ ﮐﻨﺪﻩ ﻧﻤﯿﺸﺪ .
ﺍﻭﺍﯾﻞ ﺁﺑﺎﻥ ﺑﺨﺎﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﻧﻔﺘﯽ ﻭ ﻋﻼﺍﻟﺪﯾﻦ ﻫﺎﯼ ﺳﺒﺰ
ﻭ ﮐﺮﻣﯽ ﺭﻧﮓ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﻧﺒﺎﺭﯼ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﯿﻮﻣﺪ. ﺗﻮﯾﺴﺖ
ﻫﻢ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮊﺍﭘﻨﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻼﺱ . ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻮ ﻫﻢ
ﻧﻤﯿﺪﺍﺩ .
ﺑﺨﺎﺭﯼ ﻧﻔﺘﯽ ﻫﺎ ﺍﮐﺜﺮﺍ ﯾﺎ ﺍﺭﺝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﯾﺎ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ،
ﻫﻤﺸﻮﻥ ﻫﻢ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺳﯿﺎﻩ . ﻣﻠﺖ ﯾﺎ ﺑﺸﮑﻪ ﺩﻭﯾﺴﺖ ﻭ
ﺑﯿﺴﺖ ﻟﯿﺘﺮﯼ ﻧﻔﺘﯽ ﺗﻮ ﺣﯿﺎﻁ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﯾﺎ ﻣﺜﻞ ﻣﺎ ﺍﮔﻪ
ﺑﺎﮐﻼﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﯾﻪ ﺗﺎﻧﮑﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﻪ ﺣﯿﺎﻃﺸﻮﻥ ! ﻧﻔﺖ
ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻧﻮﺑﺘﯽ ﺑﻮﺩ، ﭘﺴﺮ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﺍﮔﻪ
ﺯﺭﻧﮓ ﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﯾﺎﺩﺕ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺏ ﺑﺮﯼ ﻭ
ﺳﻬﻤﺖ ﺭﻭ ﺑﯿﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ، ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻭ ﻇﻠﻤﺎﺕ
ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯿﺮﻓﺘﯽ ﺗﻪ ﺣﯿﺎﻁ ﺑﺸﮑﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ، ﻋﯿﻨﻬﻮ
ﮐﻮﺯﺕ. ﺑﺮﻑ ﮐﻪ ﺍﮐﺜﺮﺍً ﺑﻮﺩ ﺭﻭ ﺯﻣﯿﻦ، ﺷﺪﻩ ﺩﻭ
ﺳﺎﻧﺖ. ﺑﺮﻑ ﻫﻢ ﺍﮔﻪ ﻧﺒﻮﺩ، ﯾﺦ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺯﻣﯿﻦ، ﺑﺎﯾﺪ
ﺗﺎﺗﯽ ﺗﺎﺗﯽ ﻣﯿﺮﻓﺘﯽ ﺗﺎ ﺩﻡ ﺗﺎﻧﮑﺮ، ﮔﺎﻫﯽ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩﯼ
ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﺸﮑﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ ﻟﯿﺘﺮﯼ ﻧﻔﺖ ﺭﻭ ﻣﻨﺘﻘﻞ
ﮐﻨﯽ ﺑﻪ ﺑﺸﮑﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ، ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﯾﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪ
ﯼ ﮐﺎﺭﺁﻣﺪ ﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺍﺳﻢ ﺧﺎﺻﯽ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺖ
ﺍﺯ ﻗﻀﺎﯼ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ . ﯾﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﮐﺮﻡ ﺭﻧﮓ ﺑﺎ ﯾﻪ ﭼﯽ
ﺁﮐﺎﺭﺩﺋﻮﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺎﺭﻧﺠﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﺵ ﻭ ﺷﯿﻠﻨﮕﯽ ﮐﻪ
ﻋﯿﻦ ﺧﺮﻃﻮﻡ ﻓﯿﻞ ﺁﻭﯾﺰﻭﻥ ﺑﻮﺩ، ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺍﺳﻢ ﻧﺪﺍﺷﺖ
ﻭﻟﯽ ﮐﺎﺭ ﺭﺍﻩ ﺑﻨﺪﺍﺯ ﺑﻮﺩ .
ﺑﺨﺎﺭﯼ ﺭﻭ ﻣﯿﺬﺍﺷﺘﻦ ﺗﻮ ﻫﺎﻝ ﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﯾﻂ
ﺟﻮﯼ ﻭ ﮔﺬﺭ ﻓﺼﻞ، ﺩﮐﻮﺭﺍﺳﯿﻮﻥ ﺧﻮﻧﻪ ﺭﻭ ﻫﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ
ﻣﯿﺪﺍﺩﻧﺪ، ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺳﺮﺩﺗﺮ ﮐﻪ ﻣﯿﺸﺪ، ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﻫﺎ
ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯿﺸﺪ ﻭ ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯿﺸﺪﯼ
ﺑﻪ ﻭﺳﻂ ﻫﺎﻝ، ﺩﯼ ﻭ ﺑﻬﻤﻦ ﻋﻤﻼ ﺧﻮﻧﻪ ﯾﻪ ﻫﺎﻝ
ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﺩﻣﺎﯼ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﻭ ﯾﻪ ﺁﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﯼ
ﮔﺮﻡ . ﺍﺗﺎﻕ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺣﺪ ﺳﯿﺒﺮﯼ ﺳﺮﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﻪ ﯾﻪ
ﻭﻗﺖ ﻗﺼﺪ ﻣﯿﮑﺮﺩﯼ ﺑﺮﯼ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻗﺖ ﻭ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ
ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻖ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪﯼ، ﺩﺭﻭ ﺑﺎﺯ
ﻣﯿﮑﺮﺩﯼ، ﺑﻪ ﺩﻭ ﻣﯿﺮﻓﺘﯽ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺑﺮﻣﯿﮕﺸﺘﯽ . ﺗﻮ
ﻫﻤﻮﻥ ﺯﻣﺎﻥ، ﺣﺪﺍﻗﻞ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺍﺩ ﻣﯿﺰﺩﻧﺪ ...
ﺩﺭﻭ ﺑﺒﻨﺪ !! ﺳﻮﺯ ﺍﻭﻣﺪ !!! ﺑﺎﺩ ﺑﺮﺩﻣﻮﻥ !!!
ﮔﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯿﺸﺪﯼ ﻭ ﺩﻟﺖ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﺮﯼ ﺗﻮ
ﺍﺗﺎﻗﺖ،ﯾﺎ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﯽ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﺍﺷﺘﯽ، ﯾﻪ ﺑﺨﺎﺭﯼ ﺑﺮﻗﯽ
ﻗﺮﻣﺰ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺗﺎ ﻟﻮﻟﻪ ﯼ ﺳﻔﺎﻟﯽ ﺳﯿﻢ ﭘﯿﭻ ﺷﺪﻩ
ﻣﯿﺪﺍﺩﻧﺪ ﺯﯾﺮ ﺑﻐﻠﺖ، ﺑﺪﯾﺶ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ
ﻣﯿﺮﻓﺘﯽ ﺗﻮ ﺑﻐﻠﺶ ﻣﯿﻨﺸﺴﺘﯽ ﺗﺎ ﮔﺮﻡ ﺑﺸﯽ ﺩﻭ ﻗﺪﻡ
ﺩﻭﺭ ﻣﯿﺸﺪﯼ ﻧﻮﮎ ﺩﻣﺎﻏﺖ ﻗﻨﺪﯾﻞ ﻣﯿﺒﺴﺖ .
ﺑﺨﺎﺭﯼ ﻣﺤﻞ ﺗﺠﻤﻊ ﮐﻞ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﻣﻮﻗﻊ ﺳﺮﯾﺎﻝ
ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺳﺒﻘﺖ ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺰﺩﯾﮑﺘﺮﯾﻦ ﺟﺎ ﺭﻭ
ﺑﻪ ﺑﺨﺎﺭﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ، ﺣﺘﯽ ﺭﻭﺍﯾﺘﻪ ﺷﺎﻡ ﻫﻢ ﻧﺼﻔﻪ
ﻭﻝ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﻮﻝ ﺩﻭﺭ ﻣﻮﻧﺪﻥ ﺍﺯ ﺑﺨﺎﺭﯼ . ﭘﺸﺖ
ﺑﺨﺎﺭﯼ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻣﺨﻔﯿﮕﺎﻩ ﺟﻮﺭﺍﺑﻬﺎﯼ ﺷﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ،
ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﺸﮏ ﻣﯿﺸﺪ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺑﮑﺸﯽ ﻭ ﺑﺮﯼ
ﻣﺪﺭﺳﻪ .
ﻭ ﺍﻣﺎ ﺭﻭﯼ ﺑﺨﺎﺭﯼ، ﺁﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﯼ ﺩﻭﻡ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ،
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻥ .ﺍﮔﺮ ﻫﻢ
ﻧﺒﻮﺩ، ﭘﻮﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﭘﺮﺗﻘﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﺷﮑﻞ ﺁﺩﻣﮏ
ﻭ ﺗﺮﺍﺯﻭ ﻭ ﮔﺮﺑﻪ ﺭﺩﯾﻒ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺭﻭ ﺑﺨﺎﺭﯼ ﺗﺎ ﺑﻮﯼ ﺑﺪ
ﻧﻔﺖ ﺯﯾﺮ ﻋﻄﺮ ﭘﻮﺳﺖ ﭘﺮﺗﻘﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﻧﯿﻢ ﺳﻮﺯ ﮔﻢ
ﺑﺸﻪ.
ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮﺍﺏ، ﺩﻝ ﺷﯿﺮ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺳﺮﺕ ﺭﻭ ﺑﺬﺍﺭﯼ
ﺭﻭ ﺑﺎﻟﺶ ﯾﺦ ﺯﺩﻩ .ﭘﺘﻮ ﻭ ﺑﺎﻟﺶ ﺭﻭ ﭘﻬﻦ ﻣﯿﮑﺮﺩﯾﻢ ﺭﻭ
ﺑﺨﺎﺭﯼ، ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﺟﻠﺪﯼ ﺗﺎﺵ ﻣﯿﮑﺮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﮔﺮﻣﯿﺶ
ﻧﺮﻩ، ﺳﺮﺕ ﺭﻭ ﮐﻪ ﻣﯿﺬﺍﺷﺘﯽ ﺭﻭ ﺑﺎﻟﺶ ﮔﺮﻡ، ﺍﻧﮕﺎﺭ
ﮔﺮﻣﯽ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻭﺳﻂ ﺗﺎﺑﺴﺘﻮﻥ ﮐﻪ ﺁﺭﻭﻡ، ﻻﺑﻪ ﻻﯼ
ﻣﻮﻫﺎﺕ ﻧﻔﻮﺫ ﻣﯿﮑﺮﺩ . ﭘﺘﻮﻫﺎﯼ ﺑﺒﺮ ﻭ ﻃﺎﻭﻭﺱ ﻧﺸﺎﻥ
ﻭ ﻟﺤﺎﻑ ﻫﺎﯼ ﭘﻨﺒﻪ ﺍﯼ ﺳﺎﺗﻦ ﺩﻭﺯ ﺭﻭ ﺗﺎ ﺯﯾﺮ ﭼﻮﻧﻪ
ﺑﺎﻻ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪﯾﻢ .
ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺳﺮﺩ ﺑﻮﺩ، ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﺩ! ﻭﻟﯽ ﺩﻟﻤﻮﻥ ﮔﺮﻡ ﺑﻮﺩ .
ﮔﺮﻡ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺯﻧﺪﮔﯿﻤﻮﻥ، ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺑﭽﮕﯿﻤﻮﻥ .
ﺩﻟﻤﻮﻥ ﮔﺮﻡ ﺑﻮﺩ، ﺑﻪ ﻓﺮﺩﺍﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﻮﻣﺪ . ﻓﺮﺩﺍﻫﺎﯾﯽ
ﮐﻪ ﺳﺮﺩﯾﺶ ﺍﺛﺮﯼ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺗﻮ ﺷﺎﺩﯾﻤﻮﻥ، ﺷﺎﺩﯼ ﺑﭽﻪ
ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﮑﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﺭﻧﮕﯽ ﮐﻔﺶ ﻣﻠﯽ،ﺗﻮ ﺭﺍﻩ
ﻣﺪﺭﺳﻪ، ﮔﻮﻟﻪ ﺑﺮﻓﯽ ﺭﻭ ﺳﻤﺖ ﻫﻢ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ،
ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﺷﻮﻥ ﻣﺜﻞ ﻟﺒﻮ ﻗﺮﻣﺰِ
ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺩﻟﻬﺎﺷﻮﻥ ﮔﺮﻡِ ﮔﺮﻡ ﺑﻮﺩ .

با سلام به همه دوستان متاسفانه انجمن خیلی خلوته .
لطفا اگه کسی در تلگرام جایی که در مورد این مباحث که انجمن خودمون روش مانور میره آدرس داره اینجا بزاره تا از تجربیات و نظرات بقیه بتونیم استفاده کنیم .