قسمت مربوط به اخبار و رویدادهای باستانشناسی در ایران

گنج ياب روستايي 12 سال راز اين گورستان را در سينه داشت ؛گورستان باستاني از اعماق زمين دهان گشود

گروه حوادث : مرد روستايي كه به صورت غيرمجاز اقدام به گنج يابي مي كرد راز يك گورستان باستاني را كه از 12 سال پيش در سينه داشت فاش كرد.
به گزارش ايسكانيوز چند روز پيش مسوولان ميراث فرهنگي تالش با راهنمايي هاي يك گنج ياب غيرمجاز به منطقه يي در نزديكي مريان از توابع تالش رفتند تا صحت و سقم ادعاهاي وي را در رابطه با كشف يك گورستان باستاني بررسي كنند.
كارشناسان با كندوكاو در منطقه موردنظر طي مدت كوتاهي به كشفي بزرگ دست يافتند و در حين انجام كاوش هاي ويژه ناگهان گوري بزرگ در مقابل چشمان شان دهان گشود.
اين گور 15 متر طول و سه متر و 7 سانتي متر عرض داشت و كاملا از سنگ ساخته شده بود.
نحوه ساخت اين گور كه به اصطلاح به آن گور كلان سنگي مي گويند از قدمت زياد آن حكايت داشت .
به اين ترتيب كاوش ها ادامه يافت و باستان شناسان گورستاني را كشف كردند كه در تمام منطقه شمال كشور بي نظير و منحصر به فرد است اما بخشي از اين گورستان به علت عمليات خاكبرداري و احداث جاده و استخر پرورش ماهي از بين رفته بود.
تحقيقات انجام شده درباره اين كشف بزرگ نشان مي دهد گور كلان سنگي متعلق به دوران پيش از هخامنشي است و ايرانيان باستان اين گورها را به صورت چهارچينه ساخته و از سنگ هايي كه به شكل خاصي تراش داده شده براي چفت و بست آن استفاده مي كرده اند.
با پيدا شدن اين نمونه بي نظير كارشناسان به تحقيق از مرد روستايي كه از كشف گورستان خبر داده بود پرداختند تا از اين طريق به اسرار تازه يي از اين اثر تاريخي دست يابند.
مرد روستايي گفت : 12 سال پيش سال 73 همزمان با احداث جاده ، افرادي اقدام به ساخت استخرهاي پرورش ماهي كردند و براي اين كار با خودروهاي راهسازي به خاكبرداري پرداختند. يك روز كه من از آن محل رد مي شدم ناگهان متوجه چند قطعه سنگ شدم كه كنار جاده جديدالاحداث رها شده بود وقتي با دقت سنگ ها را بررسي كردم متوجه شدم آنها باستاني هستند و ارزش زيادي دارد به همين خاطر احتمال دادم در آنجا گنج وجود دارد.
مرد روستايي افزود: در آن زمان كسي متوجه ارزش سنگ ها نشده بود و من به صورت مخفيانه و با دستگاه هاي سبك به حفاري پنهان در آن نقطه پرداختم و بالاخره به گنج دست يافتم . من از آنجا يك جام طلا، دو تبر مفرغي ، 12 شمشير و خنجرمفرغي و چند رشته دستبند عقيق پيدا كردم و آنها را به قيمت 150 هزار تومان به مردي فروختم .
اين مرد ادامه داد: من قصد داشتم به گنج يابي در آن نقطه ادامه دهم اما از آنجا كه محل موردنظر كنار جاده قرار داشت و رفت و آمد به آنجا زياد شده بود ديگر نتوانستم به فعاليت هايم ادامه دهم تا اينكه پس از 12 سال دچار عذاب وجدان شدم و احساس كردم وقتي چنين گنجي را پيدا كرده ام بايد به سازمان ميراث فرهنگي اطلاع دهم .
بنابراين گزارش هم اكنون تحقيقات تكميلي گروه باستان شناسي محوطه هاي تاريخي تالش و پايگاه پژوهشي مريان در بزرگترين گور كلان سنگي شمال كشور ادامه دارد و كارشناسان ميراث فرهنگي احتمال مي دهند در پايان كار نظاره گر اثر باستاني فوق العاده يي باشند.
روزنامه اعتماد، شماره 1208 به تاريخ 20/6/85، صفحه 15 (حوادث)

دستور شفاهي يك مقام اجرايي براي يافتن دفينه

گروه اجتماعي، مونا قاسميان: ايران جزء 10 كشور برتر دنيا در داشتن تاريخ و تمدني كهن است. اين جمله يي است كه رياست سازمان ميراث فرهنگي در سخنراني هايش بر داشتن اين فرهنگ و حفظ آن تاكيد فراوان مي كند. اما زماني تمام اين ادعاها مورد سوال قرار مي گيرد كه برگي از نامه هاي اداري اين سازمان به ما مي رسد.

نامه يي به شماره 57/13/876 در تاريخ 20 فروردين ماه امسال كه از قول شفاهي يكي از مقام هاي اجرايي مبني بر كاوش دفينه يي با ارزش از ميراث فرهنگي خبر مي دهد.

در اين نامه آمده است: «با احترام به استحضار مي رساند در ارتباط با نامه شماره .../ح و مورخ 25/9/86 و گزارش آقايان س. ح. ش. و م. ر. به غ...ف مبني بر وجود دفينه يي با ارزش از ميراث فرهنگي در منطقه آذين و درخواست انجام كاوش در محل مذكور و اعلام موافقت شفاهي جناب غ...ف با انجام كار توسط نامبردگان و بروز مشكلاتي كه بعداً براي آنها حين انجام كاوش توسط اهالي بومي محل به وجود آمده بود، مراتب به رياست سازمان ميراث فرهنگي استان قزوين و فرمانده يگان حفاظت مربوطه اعلام شد تا پس از بررسي، نتايج حاصله را جهت كسب تكليف به عرض عالي برساند كه متاسفانه تاكنون چنين اقدامي صورت نگرفته است.»

در ادامه اين نامه آمده است: «از آنجايي كه اقدام به كاوش نامبردگان صرفاً با مجوز شفاهي غ...ف داراي تبعات سوء و احتمالاً جبران ناپذير خواهد بود، پيشنهاد مي شود جهت تسهيل در كار، مراتب از طريق اعلام به پژوهشگاه و در قالب پژوهش علمي انجام شود تا سازمان نظارت كافي و حمايت بايسته را داشته باشد و خداي ناكرده شاهد وجود بحران در منطقه و وارد آمدن خسارت جاني و مالي نباشيم.»

در پايين اين نامه امضايي به تاريخ 24 فروردين ماه وجود دارد كه در كنارش نوشته شده است: «جناب آقاي دكتر هاشمي با سلام هماهنگي و اقدام شود.»

رئيس يگان حفاظت سازمان ميراث فرهنگي در ابتدا در پاسخ به خبرنگار اعتماد از وجود چنين نامه يي اظهار بي اطلاعي كرد و گفت: «چنين چيزي صحت ندارد.

موارد اين چنيني بايد از طرف پژوهشگاه اقدام شود. سيستم قانوني اين امر پژوهشگاه است كه بايد نظر علمي و جامع براي كاوش بدهد.»

روحي پس از شنيدن شماره و متن نامه يي كه امضاي وي در پايين آن آمده است،گفت: «از اين آدم ها زياد هستند. ما هم وظيفه داريم نامه بنويسيم و در نهايت سازمان تصميم مي گيرد.»

مدير كل امور حقوقي سازمان ميراث در پاسخ به اينكه آيا يكي از مقام هاي اجرايي كشور مي تواند چنين قول شفاهي را به افراد بدهد، گفت: «ايشان از لحاظ قانوني مي تواند دستوري بدهد، اما از لحاظ قانوني تا كار كارشناسي صورت نگيرد، هيچ كس اجازه حفاري ندارد.»

اميد غنمي در پاسخ به دستور شفاهي غ...ف تاكيد كرد كه دستور شفاهي هيچ گونه پايه و اساسي ندارد. وي ادامه داد: «پژوهشگاه بايد صلاحيت علمي افراد را تاييد كند و غ...ف نمي تواند صلاحيت افراد را بداند.»

وي با تاكيد بر تعداد زياد مراجعه كنندگاني كه قصد حفاري در نقاط مختلف را دارند، گفت: «شايد مكاتبه يي كرده باشند اما قابل پيگيري نيست. چون اين يك دستور شفاهي بوده است.»همچنين تماس هاي خبرنگار اعتماد با رئيس پژوهشگاه اين سازمان بدون پاسخ ماند.نعمت احمدي، حقوقدان درباره وجاهت قانوني بودن كار سازمان ميراث فرهنگي گفت: «حفاري هاي ما اصولاً تابع قانون عتيقه جات است و بايد به صورت قانوني انجام شود.»

وي در پاسخ به اينكه آيا يك مقام اجرايي مي تواند چنين دستوري بدهد، تاكيد كرد: «هر فردي طبق قانون يك شرح وظايفي دارد. هيچ مقامي حق دادن چنين دستوري را ندارد. كاوش يك دفينه بايد زير نظر پژوهشگاه و توسط باستان شناسان به صورت علمي صورت بگيرد.»

وي با تاكيد بر گرفتن مجوز از چندين مرجع براي حفاري گفت: «من تا كپي اين نامه را نديده بودم نمي توانستم قبول كنم كه مي شود چنين كاري را انجام داد. به لحاظ اينكه نه اين آقايان جزء پژوهشگاه هستند و نه غ...ف مي تواند چنين دستوري بدهد.»

وي اين نامه را از چند لحاظ قابل تامل دانست و افزود: «در ابتدا نوشته شده دو نفر از غ...ف خواسته اند كه مكاني را حفاري كنند كه داراي گنج با ارزشي است و غ...ف شفاهاً گفته مجاز به حفاري هستيد. وقتي اين دو نفر با بيل و كلنگ شروع به حفاري مي كنند توسط مردم محلي كارشان متوقف مي شود.»

احمدي با تاكيد بر اينكه مي توان بر ادعاي دادن مجوز شفاهي غ...ف شك كرد، ادامه داد: «افرادي كه دنبال دفينه هستند معمولاً در جست وجوي طلاو فلز هستند و ارزش سفال ها را نمي دانند. براي همين از ارزش علمي اشياي ديگري كه شايد وجود داشته باشند بي اطلاعند.» اين حقوقدان با اشاره به قسمت ديگر اين نامه گفت: «در قسمت ديگر اين نامه تاكيد بر به وجود آمدن مشكلاتي براي اين كاوش شده است كه مردم باعث جلوگيري از ادامه اين حفاري شده اند. اين كار اساساً غيرقانوني است.»
روزنامه اعتماد، شماره 1674 به تاريخ 23/2/87، صفحه 18 (اجتماعي)

واقعا هیچ شرحی نمیشه داد

عالی بود پارسی جان . بازم مثل همیشه گل کاشتی

لطفا راهنمایی کنید در کدام قسمت میتونم عکس بذارم و جواب بگیرم

در این قسمت شما میتونی عکست رو بزاری
viewtopic.php?f=26&t=431&start=80

یادگار هخامنشیان در دشتستان در مسیر نابودی

بردک سیاه نام کاخی از دوره هخامنشیان است که در استان بوشهر، 12 کیلومتری برازجان و حدود 60 کیلومتری خلیج فارس واقع شده‌است؛ کاخی متعلق به داریوش اول که در شهر باستان «تموکن» و محدوده‌ای که امروز دشستان نام دارد قرار دارد.

به گزارش سوک به نقل از فارس ، فرهنگ ملی؛ هویت یک جامعه و دستاورد تلاش‌های ایشان در طول تاریخ و سرمایه‌ بزرگ یک ملت برای حرکت، سازندگی و شکوفایی استعدادهای مردم است.

فرهنگ ملی؛ سرمایه‌ای گران‌بها و ارزشمند است که بدون تکیه به آن برای هرگونه بنایی غیر ممکن است. سرمایه‌‎ای که هیچ جایگزینی برای آن وجود ندارد، چون دستاورد تاریخ، تلاش و تفکر یک ملت را نمی‌توان به سرعت تغییر داد و متحول کرد.

روستای تاریخی درودگاه دارای جاذبه‌های گردشگری گوناگونی است که یکی از آنها شهر باستانی تموکن و کاخ هخامنشی بردک سیاه است؛ کاخی که هر ساله هزاران نفر از سراسر ایران زمین و گردشگرانی از کشورهای اروپایی و آسیایی از آن بازدید می‌کنند.

بردک سیاه نام کاخی از دوره هخامنشیان است که در استان بوشهر، 12 کیلومتری برازجان و حدود 60 کیلومتری خلیج فارس واقع شده‌است؛ کاخی متعلق به داریوش اول که در شهر باستان «تموکن» و محدوده‌ای که امروز دشستان نام دارد قرار دارد.

از کاخ بردک سیاه به عنوان کاخ زمستانی هخامنشیان یاد می‌شود؛ اما قرار گرفتن این کاخ که احتمالا وسعتی برابر با تخت‌جمشید داشته (و شاید بزرگتر) در نزدیکی خلیج فارس، می‌تواند بیانگر موقعت استراتژیک آن باشد.

این منطقه گردشگری با مشکلات زیادی روبه‌رو است که همیشه مورد انتقاد گردشگران و بومیان روستای درودگاه بوده و تا کنون بهبود چشمگیری در وضعیت آن شاهد نبوده‌ایم.

ضعف امکانات و زیرساخت‌های رفاهی اطراف این بنای تاریخی کهن از مشکلات اساسی است که گردشگران و بازدیدکنندگان همواره آنرا مورد انتقاد قرار می‌دهند و بر ضرورت رفع آن تاکید دارند.

بومیان منطقه درودگاه نیز که علاقه زیادی به این آثار تاریخی دارند از وضعیت موجود انتقاد دارند و می‌گویند؛ چرا اثری با این قدمت و ظرافت باید اینگونه مورد بی‌مهری قرار بگیرد؟

شهر تاریخی تموکن فاقد راه دسترسی مناسب است

مسئول انجمن میراث فرهنگی درودگاه هم در گفت‌وگو با خبرنگار فارس گفت: بر اساس منابع موجود شهر باستانی تموکن از مناطق مهم تاریخی کشور است و امروز همه ما وظیفه داریم برای حفظ آن کوشش کنیم.

ابوذر محتشمی اظهار داشت: در مستندی که از رسانه ملی پخش شد از آریاییان به‌عنوان بومیان این منطقه تاریخی یاد کرد که این امر قدمت بالای فرهنگ و تمدن این خطه را به اثبات می‌رساند.

وی افزود: مشکلات فراوانی این منطقه باستانی و گردشگری را تحت‌الشعاع قرار داده که همیشه مورد انتقاد اهالی روستا و گردشگران منطقه طی سال‌های اخیر بوده که هنوز رفع نشده است.

محتشمی خاطرنشان کرد: نبود راه ارتباطی مناسب از روستای درودگاه تا شهر باستانی تموکن از مشکلاتی است که سبب شده گردشگران برای بازدید از این منطقه باستانی مجبور به عبور از جاده‌ها و راه‌های خاکی و نامناسب شوند.

مسئول انجمن میراث فرهنگی درودگاه بیان داشت: نبود حصار در محدوده خریداری شده توسط میراث فرهنگی از مسائل و مشکلاتی است که بارها توسط انجمن میراث فرهنگی درودگاه به آن تاکید شده است.

وی با انتقاد از ضعف امکانات رفاهی در محدوده این شهر باستانی یادآور شد: نبود امکانات رفاهی و جایگاه مناسب برای استفاده یگان حراست تموکن و امکانات رفاهی جهت استفاده گردشگران از مشکلات حائز اهمیتی است که در این منطقه وجود دارد.

محتشمی عنوان کرد: عدم استفاده از روش‌های نوین مرمت و نگهداری از دغدغه‌های اساسی مسئولان انجمن میراث فرهنگی درودگاه است و این مساله سبب فرسایش شدید ستون‌های این کاخ هخامنشی می‌شود.

وجود 172 اثر گردشگری ملی و بین‌المللی در دشتستان

فرماندار دشتستان نیز با اشاره به جایگاه تاریخی دشتستان اظهار داشت: از نظر تاریخی و فرهنگی نیز جایگاه دشتستان جایگاهی ویژه است و در واقع میراث با ارزش فرهنگی و باستانی دشتستان با توجه به قدمت تاریخی و کهن آن نیاز به توجه و توسعه ویژه دارد.

علیرضا خرمی با بیان اینکه دشتستان 172 اثر گردشگری ملی و بین‌المللی دارد خاطر نشان کرد: شهرستان دشتستان به لحاظ دارا بودن 172 اثر تاریخی و گردشگری در سطح ملی و بین‌المللی و وجود جاذبه‌های بکر طبیعی و گردشگری نیاز به توجه بیشتر از سوی مسئولان میراث فرهنگی و گردشگری استان دارد.

وی ابراز داشت: گردشگری در دنیای امروز دارای جایگاه خاصی است و باید بیش از پیش مورد توجه و عنایت قرار گیرد و باید از ظرفیت‌های گردشگری شهرستان به نحو مطلوب بهره ببریم.

فرماندار دشتستان گفت: آثار باستانی دوره‌های هخامنشیان و ساسانیان همچون کوشک اردشیر، گوردختر، بردک سیاه و کاخ هخامنش و دیگر جاذبه‌ها و چشم‌اندازهای بسیار زیبای طبیعی و نخلستان‌های سرسبز در این شهرستان در طول سال به‌ویژه ایام نوروز باعث جذب و حضور گردشگران خارجی و داخلی در این منطقه شده است.



صنعت گردشگری زمینه‌ساز توسعه اقتصادی دشتستان است

رئیس اداره میراث فرهنگی شهرستان دشستان نیز اظهار داشت: قریب به 80 درصد از آثار و بناهای تاریخی استان بوشهر در شهرستان دشتستان قرار دارند که برای حفظ، نگهداری و مرمت این بناها به اعتبار نیاز داریم.

حسین حسین‌پور خاطرنشان کرد: از آثار تاریخی مهم شهرستان دشتستان می‌توان به کاخ زمستانی کورش در شهر برازجان، شهر تاریخی توز یا توج، کاخ بردک سیاه، تل مر، تل خندق، گور دختر (آرامگاه دختر کورش)، آتشکده و کاروانسرای مشیرالملک یاد کرد.

حسین‌پور تصریح کرد: آثار باستانی متعلق به دوران هخامنشیان که از قرن ششم تا چهارم قبل از میلاد مسیح بر ایران و بخش اعظمی از خاورمیانه حکمرانی داشته‌اند، در کاوش‌های باستان شناختی در دهه‌های اخیر در این شهر به دست آمده است.

وی یادآور شد: بنای گور دختر در روستای پشت پربخش ارم دشتستان از معماری دوران هخامنشی است که شبیه پاسارگاد فارس است.

رئیس اداره میراث فرهنگی دشتستان افزود: بر اساس گزارش‌های مورخین و جغرافی‌دانان مسلمان، شهر توز منسوب به اردشیر بابکان دراوایل قرن سوم میلادی در شهرستان دشتستان واقع شده بود که پارچه گلدوزی شده این شهر مشهور به پارچه توزی از جمله محصولات هنری و صنعتی این شهر به شمار می‌رفت که در خلال جنگ‌های صلیبی از جهان اسلام به اروپا انتقال یافته و مورد استقبال اروپاییان قرار گرفته است.

وی گفت: صنعت گردشگری عامل مهمی در مسیر توسعه اقتصادی این شهرستان است که پیامد آن افزایش درآمد جامعه و توزیع عادلانه درآمد در میان جامعه، ایجاد اشتغال، توسعه نواحی روستایی دارای جاذبههای گردشگری، توسعه ساختارهای زیربنایی و حمل و نقل مناطق و کمک به سرمایه‌گذاری در میراث فرهنگی و تاریخی در سطح شهرستان است.

حسین‌پور با اعلام این که دشتستان از شهرستان‌های مهم و تاثیرگذار در حوزه گردشگری و میراث فرهنگی استان است گفت: توجه به زیرساخت‌های گردشگری در این شهرستان ضروری است.

وی ایجاد یک موزه از آثار تاریخی و باستانی در این شهرستان را مهم ارزیابی کرد و گفت: با برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته، امسال این موزه در کاروانسرای مشیر دشتستان راه‌اندازی می‌شود./3

موزه ایران باستان و سرقت های انجام گرفته در ان

گنجینه ی ملی ایران، آثار فرهنگی هنری خود را که ازابزارهای سنگی دوران حجر شروع و به اشیا و وسایل مورد استفاده ی انسان های عصر آهن ختم می شود .قدیمی ترین آثار به نمایش درآمده در موزه، تیغه های سنگی کشف رود است که در بررسی های باستان شناسانه ی سال ۵۴و ۱۳۵۳ در ناحیه ی خراسان و در کنار رودخانه ی کشف رود به دست آمدند. در ارتباط با قدمت این اشیا نظریات مختلفی ارایه شده است. از جمله این که بررسی های کلود تیبو نشان می دهد که قدمت این اشیا بین هشتصد هزار تا یک میلیون سال است و برخی دیگر نیز قدمت آنها را بین ششصد تا هفتصد هزار سال می دانند. بر اساس نظریه ی تیبو این دوره کهن ترین دوران شناخته شده از پیدایش انسان در ایران است.

نمونه ی دیگر از این ابزارهای سنگی، دست افزاری است که در بررسی منطقه ی حوضه ی مسیله در ۵ظ کیلومتری جنوب ورامین توسط آقای دکتر صادق ملک شهمیرزادی به دست آمده است. این گروه از آثار مربوط به ۴۵ هزار تا ۶ظ هزارسال قبل است.

قدیمی ترین آثاری که در آن تفکرات مذهبی و معنوی انسان پیش از تاریخ جلوه گر است، پیکرک های انسانی و حیوانی کشف شده از تپه ی سراب در شرق کرمانشاه در سال ۱۳۳۹ است. یکی از این مجسمه های گلی زنی است به نام ونوس که ۵/۶ سانتی متر ارتفاع دارد. ظروف سفالی قرمز به دست آمده از چشمه علی و اسماعیل آباد نیز جزو اولین و قدیمی ترین آثاری است که بازدیدکنندگان در موزه ی ایران باستان با آن مواجه می شوند و قدمت آن متعلق به هزاره ی پنجم پیش از میلاد است. در این ظرف تصویر چهار انسان دیده می شود که رو به روی یکدیگر قرار گرفته اند و دست های خود را به طرف بالا برده و در حال نمایش رقص های آیینی و نیایشی هستند..

دوره ی تاریخی

آثار این دوره نیز اکثرا حاصل حفاری های علمی بوده و در کنار اشیای مکشوفه از استان به نمایش گذارده شده اند. دوران تاریخی را اشیای هخامنشی، سلوکی، اشکانی و ساسانی تشکیل می دهند و یکی از منحصر به فردترین نمونه های موجود دوره ی اشکانی، بقایای نیم تنه ی مردی است که در سال ۱۳۷۲ به طور اتفاقی به همراه چند قطعه استخوان، یک لنگه چکمه به همراه ساق پای درون آن، یک سنگ ساب، چند سفال، یک چاقوی آهنی، یک سنجاق نقره، یک شلوارک پشمی، چند قطعه پارچه و یک عدد گردو وجود داشت. این نیم تنه پس از کشف به مرد نمکی معروف گردید.

در طبقه ی دوم موزه ی ایران باستان، گنجینه ی نفایس دوران پیش از تاریخ قرار دارد که در بر گیرنده ی آثار منحصر به فردی چون جام طلای مارلیک، جام طلای حسنلو، جام خشایار شاه، ریتون طلای همدان، الواح زرین و سیمین از کاخ آپادانای تخت جمشید، زیور آلات مکشوفه از زیویه ی کردستان و … است.

سرقت های صورت گرفته از موزه ملی ایران
ماجرای سرقت ۱۵ سکه طلا و نقره و یک گردنبند از در سال ۱۳۷۰، سرقت ۳۸۵ سکه طلا و نقره و شش قلمدان از بخش اسلامی موزه ملی در سال ۱۳۷۱، ۱۳۷۹، ناپدید شدن یک کتیبه سنگی در سال ۱۳۸۰، سرقت یک تابلوی نقاشی از موزه هنرهای ملی پس از گذشت سال ها هنوز به نتیجه نرسیده و همچنان در دستگاه قضایی مفتوح است.

لوح زرین هخامنشی ذوب شد

ارزشمندترین اثری که طی سی سال اخیر از موزه های ایران به سرقت رفته، لوح زرین هخامنشی است.
اثری که یکی از چهار لوح زرین و سیمین کاخ آپادانا به شمار می آید و در روز ۲۷ یا ۲۸ شهریور ۱۳۱۲، توسط فردریک کرفتر، از اعضای هیات حفاری در تخت جمشید از زیر ستون های اصلی کاخ آپادانا به دست آمد.این الواح چهارگانه بلافاصله پس از حفاری به کاخ مرمر تهران (دفتر کار رضا شاه) و از آنجا به موزه ایران باستان انتقال یافت. یک جفت از آنها هنگام افتتاح موزه شهیاد در برج شهیاد (آزادی کنونی) به این مکان انتقال یافت.از آنجا که در جریان تظاهرات و شورش های خیابانی، امکان سرقت از موزه زیاد بود، تمام اشیای آن که همگی از آثار منحصر به فرد ایران به شمار می آمد، به موزه ایران باستان منتقل شد.

در جریان این نقل و انتقال یک جفت از الواح ناپدید شد. این ماجرا ۲۰ سال مسکوت ماند زیرا سندی مبنی بر انتقال آن ها به موزه ملی وجود نداشت و کسی متوجه مفقود شدن آن ها نبود.همزمان با ورود محمدرضا کارگر به موزه ملی و آغاز عملیات ساماندهی آثار این موزه، خبر گم شدن این آثار و بازجویی از مسئول موزه در خلال سال های ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۰ انتشار یافت.لوح سیمین پیداشد اما پرونده مفقود شدن لوح زرین به جایی نرسید. هرچند دستگاه قضایی و مسئولان سازمان میراث فرهنگی در هیچ یک از گزارش های مطبوعاتی خود، نام متهم و روند دادرسی را فاش نکرده اند اما شنیده می شود، متهم به ذوب کردن لوح زرین و فروش طلای آن اعتراف کرده است.

مهرهای سه هزار ساله در دستشویی
آخرین سرقت از موزه ملی، در یک نقطه با مفقود شدن آثار فرشچیان اشتراک دارد. دست داشتن یکی از خدمه موزه در سرقت. ۲۵ دی ماه ۱۳۸۴، اولین خبر درباره مفقود شدن هشت مهر سه هزار ساله از موزه ملی، انتشار یافت.کارشناسان موزه در جریان بررسی ماهانه ویترین ها، متوجه فقدان شش مهر کوچک متعلق به هزاره اول پیش از میلاد در یکی از ویترین ها شده بودند.سارق بدون آسیب زدن به قفل ویترین، تعدادی از آثار را برداشته و باقی آثار را طوری جا به جا کرده بود که کسی متوجه فقدان آنها نشود. تحقیقات، کارشناسان را به یکی از سرویس های بهداشتی موزه کشاند. سارق ۲۵ ساله که به مدت شش سال نظافت چی موزه بود، مخزن آب سیفون دست شویی را مکانی امن برای نگهداری شش مهر مفرغین لرستان و دو مهر نقره با نقش یک زن و نیمرخ یک مرد، یافته بود.