خیلی ممنون. اگر ایشون استاد دانشگاه هستن پس ما هم باید پروفسور باشیم!
ببینید یک شخصیت علمی و دانشگاهی وقتی راجع به موضوعی اظهار نظر میکنه باید اطلاعات کافی در موردش داشته باشه. هر چند دو موردی که ایشون فرمودن بسیار سادست و حتی در تئوری هم میشه بیان کرد ولی شاید تست خیلی بیشتر و بهتر موضوع رو مشخص میکنه.
خازن کریستال معمولا برای پایداری و همینطور دقت بهتر فرکانس رزونانس کریستالها و بسته به مدار و کریستال مربوطه تعیین میشه. چیزی که کمپانی اتمل در دیتاشیت میکروکنترلر ذکر کرده رقمی بین 12 تا 22 پیکو هست. اما باید توجه داشت نوع طراحی فیبر هم در این مساله اندکی دخالت داره! بنده بر اساس تجربیات قبلی خودم و طراحی فیبر اون بخش که کریستال رو کاملا نزدیک میکرو قرار میدم ؛ در تست دقیق فرکانس با اسکوپ و همین میکرو و کریستالهای رایج بازار به این نتیجه رسیدم که اگر خازن 18 پیکو استفاده بشه دقیق ترین و نزدیک ترین فرکانس به عددی که به صورت اسمی روی کریستال نوشته شده تولید میشه. این موضوع در کاربردی مثل اینجا که ما با فرکانس دقیق سر و کار نداریم چندان اهمیتی نداره. اما در کاربردهایی مثل فانکشن ژنراتور بخصوص برای تولید فرکانسهای پایین با دقت اعشاری اهمیت زیادی داره! بنابراین شما در اینجا میتونین هر خازنی بین 12 تا 22 پیکو و حتی شاید کمتر و بیشتر هم استفاده کنین و تفاوت محسوسی در نتیجه ایجاد نمیشه. ولی چیزی که بنده استفاده کردم بر اساس تست دقیق بهترین مقدار هست.
در خصوص استفاده از خازن پلیستر هم واقعا تعجب میکنم! کسی که به نوع خازن توجه میکنه باید حتما تفاوت بین انواع خازنها رو حداقل در حالت کلی بدونه. خازنهای پلیستر از نوع دی الکتریک "فیلم" هستن و لذا دارای دقت بالا ؛ پایداری حرارتی بالا و نشتی کم هستن. اما این نوع از دی الکتریک که بصورت بهتری در خازنهای ام کا تی هم وجود داره ؛ منجر به افزایش پارامترهایی مثل ESR , ESL خازن میشه که روی فرکانسهای بالا بسیار تاثیر منفی دارن. لذا خازنهای پلیستر یا ام کا تی یا پلی پروپیلن و اساسا تمام خازنهای فیلم ؛ برای کار روی فرکانسهای بالا مناسب نیستن و بیشتر تا محدوده 100 کیلوهرتز استفاده ازشون مورد توصیه هست. اگر دقت کنین این انواع خازن ظرفیت زیر 100 پیکو ندارن! در حالیکه خازنهای با ظرفیت چند پیکوفاراد برای فرکانسهای بالا کاربرد داره. این هم دلیل دیگری هست که نشون میده خازنهای فیلم اصولا مناسب فرکانسهای بالا نیستن.
در این مدار با اینکه ما با فرکانسهای بالا سر و کار نداریم ؛ اما وقتی خازنی رو بصورت دکوپلاژ یا نویزگیر استفاده میکنیم طبیعتا دوست داریم وسیع ترین طیف فرکانس از انواع نویز رو پوشش بده و حذف کنه. پس خازنهای نوع فیلم برای این کار مناسب نیستن. این مساله بسیار واضحه. بر همین اساس خازنهای 100 نانو باید از نوع عدسی یا حداقل مولتی لایر باشن. مولتی لایر هم گونه دیگری از خازنهای سرامیکی هست ولی باند فرکانسیش کمی محدودتر و تا حد چند مگاهرتز میتونه باشه. چون بعیده نویزهایی در محدوده بیش از چند مگاهرتز روی مدار ما تاثیری بذاره ؛ لذا استفاده از خازنهای مولتی لایر هم اشکالی نداره. فکر نمیکنم لازم به توضیح باشه که خازنهای عدسی این مدار به جز خازنهای کریستال همگی برای نویزگیری استفاده شدن! شاید استاد عزیز به این نکته توجه نداشتن. حالا اگر شما به جای این خازنهای عدسی از پلیستر استفاده کنین ؛ بلحاظ بالا بودن ESL , ESR این خازنها ؛ نویزهای فرکانس بالا خیلی کمتر حذف میشن و از محدوده ای به بعد هم میشه گفت کلا حذف نمیشن! از طرف دیگه توجه داشته باشین اگر قرار به حذف نویز تا 100 کیلوهرتز باشه ؛ خود خازنهای الکترولیت هم چنین توانایی رو دارن. در حالیکه خازنهای الکترولیت بسته به کیفیت ؛ حتی خودشون هم تولید نویزی ضعیف با فرکانس بالا میکنن! به همین دلایل در دکوپلاژ تغذیه هر بخش از مدار ما بطور موازی با خازن الکترولیت یک خازن سرامیکی هم میذاریم. این مطلب در تمام مدارات الکترونیکی در هر سطحی رایج هست.
