در مورد ساخت میدان تست میخوام نکات و آموزشهایی رو خدمت علاقمندان عرض کنم :
شاید خیلی از دوستان تابحال ضرورت داشتن یک میدان تست شخصی را حس نکرده باشند . حالا یا ردیاب ندارن یا لازم ندیدن یا اهل تحقیق و بررسی نیستن . اما یه روزی بهش احتیاج پیدا میکنن که دیگه خیلی دیر شده و باید چند سال صبر کنن تا بتونن یه تست ساده رو انجام بدن
حتی اگر اهل یادگیری و تحقیق هم نباشن ، برای تست یه وسیله برای خرید هم که شده ، یه روزی احتیاج پیدا میکنن
توجه داشته باشید در این راه ،خیلی از عزیزان بخاطر نداشتن یک میدان تست ساده ، میلیونها تومان در خرید یک ردیاب یا فلزیاب ناکارآمد ، ضرر کردن و کلاه سرشون رفته
و دوستان زیادی داریم که فلز چال شده برای تست ردیاب یا فلزیاب دارن ، اما بعد از چند سال ، تازه میبینن که ریزه کاری های زیادی رو هنگام ساخت، در نظر نگرفتن و عملا میشه گفت : چند سال بیهوده صبر کردن و میدانشون خصوصیات لازم برای یک تست درست و حسابی رو نداره
توجه داشته باشید که یک میدان تست واقعی با یک چاله ی تست خیلی فرق داره که خیلی از دوستان دارن
میدان تست همانطور که از اسمش پیداست باید یک میدان باشه که بزرگ باشه و فلزات مختلفی رو در عمقها و فاصله های مناسبی داشته باشه
فلزات استفاده شده ، بهتره از نظر جنس ، اندازه ، حجم و شکل تنوع داشته باشند
جنس مواد از دو گروه اصلی آهنی و غیر آهنی باشه و اگه حرفه ای تر میخواهید از گروه سوم نیز بزارید
سعی کنید خلوص مواد بالا باشه و قاطی نداشته باشن . مثلا مس خالص باشه نه اینکه قاطی آهن داشته باشه و نتیجه رو عوض کنه
با اینکه فلزات باارزش گرانقیمت هستند اما سعی کنید که حجم بیشتری را برای طلا و نقره بزارید
و فلزات بعدی برنج و مس و مفرق که در ایران زیاد پیدا میشه و بهتره داشته باشید . اگه بتونیم اینا رو پیدا کنیم ، امیدی هست که در کنارشون فلزات باارزش کوچک هم پیدا بشه
حتما فلز آهنی حجیم هم داشته باشید که استقامت چند ساله رو داشته باشه
- مسئله ی مهم دیگر ، عمق کافی برای دفن فلز تست هست :
عمق سطحی حدود 5 سانتیمتر - عمق نزدیک حدود 20 سانتیمتر - عمق کم حدود 50 سانتیمتر - عمق کافی حدود 100 سانتیمتر - عمق زیاد از 150 سانتیمتر به بالا - عمق خیلی زیاد از 3 متر به بالا
برای فلزاتی که باارزش هستند و حجم کمی دارند ، باید نسبت به حجم کمشون ، عمق های کمتری را انتخاب کنید که از دسترس ردیاب یا فلزیاب خارج نشه . مثلا یه انگشتر رو بزارید تو عمق 20 سانتیمتر و اگر خواستید حرفه ای تر عمل کنید ، یکی دیگه رو بزارید تو 1 متری ( نه اینکه انگشتر تو عمق 1 متری رو داشته باشید اما 20 سانتی رو نداشته باشید )
- مکان تست را در جای مناسبی انتخاب کنید که از هر نظر مشکلی نداشته باشد
در درجه اول زمین شخصی بهتر است .
زمین بدور از شهر یا روستا و انواع وسایل برقی و فرکانسی مزاحم باشد .
زمین خاکی باشد و اگر در کنارش یا جای دیگری صخره و سنگ باشد میتوانید تستهای صخره ای و غیرمنتظره را ایجاد کنید ( مانند پلمپ سنگی ، غار ، جنس پلمپ بدون تماس با خاک )
زمین تخت برای تست بهتر است .
تستهای حرفه ای تر در زمین های شیبدار و بلندی و پستی و صخره ای و غارها انجام میشه
اگر زمین شخصی مناسبی برای این کار ندارید ، میتونید حتی توی کوه و بیابان این میدان را تا حدی که در توان دارید ایجاد کنید
- فلزات گرانبها را در جاهای نزدیکتر و امنتر مثل زمینهای شخصی بزارید که امنیت داشته باشند و حدالامکان از میدان تست اصلی یا سایر فلزات چال شده ، به اندازه کافی دور باشند که اثرات احتمالی موجود از بین بره و جای شکی باقی نباشه . بیشترین کار ما روی همین فلزات انجام میشه .
همچنین فلزات باارزش را سعی کنید در عمقهای کمتری بزارید که بعد از تست ردیاب بتونید با فلزیاب از باقی ماندن آنها در زمین مطمئن شوید ( ممکنه توسط اشخاص دیگری پیدا بشن و فکر کنید که ردیاب کار نمیکنه )
- قبل از چال کردن همه ی فلزات را اندازه بگیرید و وزن کنید و یاداشت کنید با تاریخ
و قبل از پر کردن چاله ، معیار اندازه ( خطکش ) را در چاله بزارید و عکس نزدیک بگیرید از میزان عمق و بازم عمق را یاداشت کنید
- نکته ی دیگری که خیلی مهم است : فلزات باارزش را حتما در جایی پنهان کنید که مکان خصوصا از سمت شمال با کوه و صخره و مانع و شیب یا پرتگاه مواجه نباشه که بعدا بشه براحتی از جهت های کاری ، به سمت هدف حرکت کرد ( مثلا فلز باارش را نزارید بغل یه صخره یا سنگ بزرگ که سنگ بیافته سمت شمال یا جنوب هدف ، و بعدا نتونید مثلا از سمت شمال به هدف نزدیک بشید )
- با اینکه افراد زیادی طبق گفته های راست یا اشتباه ، مواد افزودنی به فلزات چال شده اضافه میکنند که مثلا فلزات دفن شده زمان کمتری برای یونیزاسیون یا ایجاد پدیده ، طی بکنه ( موادی مانند آب لیمو - سرکه - اسید - نمک - کلر - جوش شیرین )
اما بنده این کار را توصیه نمیکنم و تاکید میکنم که فلزات بطور طبیعی مثل دفینه های موجود ، دفن بشن که وقتی میخوایم شرایط یه دفینه رو بازسازی بکنیم حداقل از این نظر شبیه اهداف واقعی باشه
بعنوان مثال اگر بر روی فلز نمک بریزید ، روند کار چنان از حالت طبیعی خودش خارج میشه که ممکنه بعدا خود نمک یا اثراتش بجای فلز سنس بشن و شما فکر کنید که موفق به سنس فلز شده اید
- اگر توجه کرده باشید ، میزان قدرت سنس در دفینه های قدیمی ، برای هر دفینه ای ، تفاوت میکنه . گاهی اثر پدیده ی یک هدف کوچک ، ممکنه خیلی قویتر از اثر پدیده ی یک هدف بزرگتر باشه و قویتر سنس بشه . دلیلش اینه که فلان هدف ، شرایط بهتری برای تشکیل پدیده داشته .
میزان قدرت سنس اشیای قدیمی شده ، حتی در فلزیابهای پالسی هم چشمگیر هست و فلزات قدیمی در عمق بیشتری میتونن توسط دستگاه نمایان بشن (حدود یک تا یک و نیم برابر سنس فلز تازه در زمین بتجربه رسیده که ممکنه بسته به شرایط کم و زیاد بشه )
میزان قدرت سنس فلزات قدیمی شده ، در ردیابها ی صوتی ، کاملا به اثر پدیده و میزان پدیده کاملا به محیط دفینه وابسته هست .
شرایط دفینه ای فلز ، برای چگونگی ایجاد پدیده، حالت های زیادی داره که مهمترین آنها رو خدمتتون عرض میکنم :
- فلز دفن شده در خاک بصورت طبیعی و در تماس مستقیم با خاک ( جز بهترین حالت ایجاد پدیده هست )
- فلز در زیر خاک اما با مانعی مابین خاک و فلز . مثل فلز در کوزه سفالی یا سنگی و غیره
- فلز با تماس کم سطحی با خاک . مانند فلزات داخل قبر که توی هوا هستن اما یکطرفشون با خاک کف قبر تماس مستقیم داره
- فلز در خشکی خاک یا سنگ . فلزی که پلمپ نیست اما آب باران بهش نمیرسه و همیشه شرایط خشک داره ( مثل دفینه زیر سنگ بزرگ )
- فلز در شرایط همیشه مرطوب هوایی ، مانند اموال داخل غارها که در خاک مدفون نیستند اما همیشه مقداری رطوبت بر محل حاکم است
- فلز در شرایط همیشه مرطوب زمینی ، مانند اموال دفن شده در کف غارها و دالانهای مرطوب
- فلز در خیسی کامل . مانند فلزات دفن شده در چشمه یا آب رودخانه که هیچوقت خشک نمیشن
- فلز در زیر آب اما بدون تماس با آب و خیسی ( مانند فلز ساروج گرفته و فلز پنهان در حوض های ساروجی)
- فلز در سنگ، در سطح بالاتر از زمین ( مانند اهدافی که پشت خشکه چین هستند - اهداف صخره ای - قبر سنگی و پلمپ صخره ای که در مناطق کوهستانی با این گروه سروکار داریم و خشک و تر هم دارند )
- فلز در زمینی که بصورت طبیعی در معرض باران و برف زمستان و خشکی تابستان قرار بگیره ( در مناطق بدون صخره ، بیشتر با این گروه سروکار داریم و پدیده ی خوبی را تشکیل می دهند )
- فلزات مخلوط با هم یا درکنار هم . مانند اشیای طلایی ، نقره ای ، مفرقی ، مسی و آهنی که ممکنه همگی در یک قبر گبری ، در کنار هم باشند
- اهدافی که فلزی نیستند و ممکنه بتنهایی مخفی شده باشند و توسط فلزیاب یا حتی ردیاب هم سنس نشن ( مانند الماس و گوهر و سنگهای قیمتی و مایعات مجهول موجود در قبرها یا پنهان در صخره ها یا افتاده در خاک )
- و نهایتا اگر حرفه ای باشید و میخواهید میزان خطاها را نیز بسنجید ، سنگها و توده های فلز دار و ذرات دار و املاح دار و سفال قدیمی را نیز باید در زمین داشته باشید که ببینید روی ردیاب چه تاثیری دارند
بخصوص وجود سفال قدیمی رو توصیه میکنم . داشتیم که با فلزیاب پالسی کوزه ی کوچک سکه رو در عمق غیر قابل تصور کشف کرده و فکر کرده که فلزیابش خیلی قویه که سکه ها رو در اون عمق گرفته . غافل از اینکه ...
- با وجود این همه شرایط دفن و اون همه فلز مختلف ، ساخت یک میدان تست کامل و فوق حرفه ای، شاید برای هرکسی ممکن نباشه و تقریبا غیرممکن بشه . اما اگه بخوایم شرایط و خواسته ی کمتری را در نظر بگیریم که فقط در حد رفع نیاز یک ردیاب کارآمد باشه ، دوستان حداقل باید فلزات طلا - نقره - آهن - مس و برنج رو داشته باشن که واکنش ردیاب را ، بر روی هرکدام تست کنن .
تست آهن زنگ زده و پوسیده نیز ، برای تفکیک و میزان حساسیت به آهن ضروری هست
- قدمت فلز مدفون :
مسئله ی آخر که بهش میپردازم ، میزان زمان مورد نیاز برای ایجاد پدیده بر روی هدف مدفون هست
این مسئله نیز برای ردیابی ، بسیار حیاتی است و هرچه قدمت دفینه بیشتر باشه ، پدیده ی قویتری رو تشکیل میده
یعنی جدا از شرایط نگهداری فلز مدفون ، زمان نیز بسیار مهم است
زیاد از بنده سوال میپرسن که دقیقا چقدر باید صبر کنیم که فلز دفن شده ، برای ردیابی و ایجاد یون و پدیده آماده بشه
مسئله ی یونیزاسیون رو فعلا بهش نمیپردازم ( برای رفع بعضی از شبهات ، جداگانه باید توضیح بدم )
اما بطور کلی برای ایجاد پدیده بر بالای فلز مدفون ، باید خیلی بیشتر از تصور دوستان ، صبر کرد
اولا سعی کنید که فلزات باارزش را در بهترین موقعیت از حالات دفن که قبلا عرض کردم ، دفن کنید که حداقل از نظر شرایط نگهداری ، بهترین شرایط ایجاد پدیده رو داشته باشه که زودتر فعال بشه
در بهترین شرایط و با بهترین حالات ردیابی ، خیلی ها به مدت 6 ماه اشاره میکنن . بنده چنین تصور نمیکنم مگر اینکه فلز مدفون یا بزرگ باشه یا تخریبی باشه یا خواص انعکاسی و فرکانسی خاصی بر محل حاکم باشند و بتونید با مدار حساسی اونو از نزدیک سنس داشته باشید
توجه داشته باشید که روند و زمان و قدرت و حالت یک پدیده که بر بالای یک فلز کم ارزش تشکیل میشه ، خیلی با یک پدیده ی واقعی که بر روی فلز باارزشی مثل طلا تشکیل میشه ، فرق داره
برای ردیابی واقعی از فاصله دور ، اونم برای فلز باارزشی مثل طلا ، بنده حداقل چندین سال رو انتظار دارم
- برای سنس پراکنده 1 سال
- برای سنس ضعیف 3 سال
- برای سنس خوب 7 سال
- و برای اینکه فلزی به سنس کامل برسه ، به حدود 40 سال زمان نیاز داره ( در محصولات قدیمی مینورو نیز به قدمت 35 تا 40 سال اشاره کردن )
- دفینه های 70 تا 100 ساله قدرت بالایی دارند
- اما دفینه های 1000 ساله و بیشتر ، به نهایت قدرت خود میرسند که قدرت سنس آنها حتی نسبت به دفینه های 100 ساله نیز هنگام کاوش ، کاملا قابل تشخیص است و قویترین پدیده و بیشترین شعاع سنس رو دارن . طوری که حتی از جهات غیر معمول نیز تا حدودی سنس میشن
( افراد ریزبین اگه به اعداد توجه بکنن ، میبینند که بی حساب و کتاب هم نیست )
هر ایرانی ، یک میدان تست
به امید داشتن زمینهایی پر از زیرخاکی های باارزش ، بدست شما عزیزان ، برای آیندگان
سنه دژ
