توباکس ساشو - قویترین فلزیاب جهان!

مهندس جان اگه بخواهیم برای ساشو یه کویل 40 سانت شبیه وی ال اف بسازیم . نوع سیم . اهم و اندوکتانس و تعداد دورشان چقدر باید باشه. راستش دوتا ساشو درست کردم یکیرو رو میخواهم با لوپ دابل امتحان کنم ببینم نتیجه چی میشه.اگه با تصویر باشه ممنون میشم .هرچند میدانم که توضیحات شما همیشه کامل و مفصله

برای توباکس باید کویلها در قسمت جلو و عقب به همین شکل قرار داشته باشن. اگر بخواین مثل لوپ دابل درست کنین فکر نمیکنم درست جواب بده ولی در کنار رعایت ظرفیت کویلها که حدود 5.5 میلی هانری هست و باید با سلف سنج تست کنین ؛ دو کویل رو هم باید در شرایط جدیدی که نسبت به هم دارن بدرستی نال کنین. حتما در صورتی این مساله رو تست کنین که از حالت اصلی دستگاه جواب مطلوب گرفته باشین.

مهندس حمید شرمنده ام چون نمیتونم کل صفحات و بخونم و یه سوال دارم که جوابش برام مهمه...ایا اگر‌ اوپ های توباکس بزرگتر و با فاصله بیشتر باشه یرای فلزات بزرگتر در عمق بیشتر تاثیر گذاره؟؟یعنی رابطه فزمولی بین سایز لوپ های توباکس با فاصله اونها از هم هست که جایی ثبت شده؟؟

خواهش میکنم.
بله دقیقا هر دو فاکتور تاثیر گذار هستن! در درجه اول فاصله بین دو کویل اهمیت داره و بعد از اون اندازه کویلها هست که تاثیر کمتری داره. اما از نظر فرمول حداقل من رابطه دقیقی ندیدم. هر چند مشخص هست که این رابطه خطی نیست و مثلا اگر این ابعاد رو حتی 2 برابر هم بکنین خیلی کمتر از دو برابر افزایش برد برای فلزی با ابعاد ثابت بدست میاد. ولی اگر هم ابعاد توباکس و هم ابعاد فلز 2 برابر بشه ؛ میشه انتظار داشت برد هم نزدیک به 2 برابر بیشتر بشه. حالا اینکه ساخت و حمل و نقل و اپراتوری دستگاه هم به همون نسبت مشکل تر میشه بحث دیگری هست.

مهندس سلام من طبق دستور فایل پیچیدم ولی ۴.۵ میلی هانری شده نه ۵.۵ الان گیج شدم ...شرمنده اگر ممکنه مقدار اهم کویل رو‌هم بگید چون هرچی سرچ‌میکنم پیدا نمیکنم اهم و مقدار هانری دقیق چقدر باید باشه

خسته نباشین.
مشخصات دقیق کویل آنچنان اهمیتی نداره. ولی در حدود 5 الی 5.5 میلی هانری مناسب هست. مقاومت هم بستگی به سیم مورد استفاده داره و نیاز به رعایت مقاومت خاصی نیست.

با سلام خدمت استاد حمید عزیز
کل صفحات تایپینگ رو نخوندم ولی چون شما این مدار را راه اندازی کردین چنتا سوال داشتم که کنجکاوم کرده و شایدم کسایی هم هستن مثل من که این سوالات براشون مهمه

آیا هنوزم توباکس ساشو قویترینه ؟
نسبت به فلزجو چه مزیت یا معایبی داره ؟ (چون اون موقع شاید فلزجو رو طراحی نکرده بودین با این که فلزجو پالسیه و این جز vlfها هست )
تفکیک داره؟
ارزش وقت گذاشتن برای ارتقاع داره؟

ممنون

خواهش میکنم.
ابتدا عرض کنم بنده خودم این مدار رو نساختم! سال 91 این مدار بصورت یک شماتیک بدون مشخصات کامل توسط آقا مجتبی در اختیار من قرار گرفت و به اصرار ایشون من ظرفیت و مشخصات کویلها رو محاسبه و بصورت عجله ای فیبری طراحی کردم تا قابل ساخت باشه. در ادامه به کمک دوستان دیگه بخصوص آقا مهدی نکات مربوط به اسکلت و نال کردن هم مشخص شد و بخش افزاینده ولتاژ رو هم به عنوان تقویت کننده بهش اضافه کردیم.
در خصوص قویترین بودن اگر صرفا تست هوایی رو ملاک بگیریم تقریبا همینطور هست! بعید میدونم اگر ملاک تست هوایی باشه هیچ فلزیابی توان رقابت با این توباکس در حالت تقویت رو داشته باشه. فکر میکنم یکی از دوستان تایید کردن که تونستن فیبر مسی 10 در 10 رو حتی تا بیش از 2 متر سنس داشته باشن! این نتیجه حتی با پالسی و فریم 2 متری هم قابل دستیابی نیست. اما بدلیل استفاده از فرکانس VLF هر چه برد هوایی بیشتر میشه برای کار روی زمین بشدت ثبات پایین میاد و حساسیت نسبت به تغییرات لایه های خاک افزایش پیدا میکنه. تاجاییکه تقریبا با هر قدم حرکت صدای دستگاه در میاد! لذا شاید فقط کمی تقویت برای کار روی زمین مناسب باشه که در اون حالت نتیجه کار تقریبا با فلزیاب پالسی همراه با فریم 1.5 متری مساوی هست.
مزیت کلی توباکس این هست که اگر قرار باشه با پالسی همراه با فریم 1.5 متری مقایسه کنیم توباکس رو میشه یک نفری اپراتوری کرد درصورتیکه پالسی با کویل بزرگ به 2 و حتی 3 نفر نیروی انسانی نیاز داره! همین مزیت طی سالهای اخیر مهمترین دلیلی بوده که برخی دوستان کماکان دنبال توباکس رفتن. وگرنه از نظر من هیچ مزیت دیگری نداره. حتی از نظر حساسیت نسبت به فلزات نرم هم بدلیل اینکه اصولا توباکس برای فلزات بزرگ در عمق کاربرد داره چندان فرقی با پالسی همراه با کویل بزرگ نداره. اما در عوض پالسی بمراتب ثبات بیشتری داره و اگر پالسی فلزجو رو در نظر بگیریم که دیگه از نظر امکانات قابل قیاس نیست. تفکیک هم که مشخصا نداره و یادم هست طی تلاشی که برای پیاده سازی تفکیک مربوط به فلزیاب های VLF روی این توباکس انجام شد نتیجه ای بدست نیومد. البته بین توباکس های رایج هم ندیدم هیچ کدوم تفکیک داشته باشن.
بعنوان یک تجربه متفاوت شاید ارزش وقت گذاشتن داشته باشه. ولی اکثر دوستانی که توباکس رو ساختن الان از پالسی استفاده میکنن. ساخت اسکلتی بسیار محکم و بدون تاب خوردن حین حرکت و در عین حال سبک شاید مهمترین چالش ساخت توباکس هست. بخصوص اگر بدلیل شرایط حمل و نقل قصد چند تکه ساختن اون رو داشته باشین این چالش خیلی سخت تر هم میشه. اما در هر صورت اگر تصمیم به ساخت توباکس باشه تقریبا محال هست چیزی بهتر از ساشو قابل ساخت باشه. این تنها مدار توباکسی بوده که تنظیماتی کاملا مشابه با TM808 داره اما مدارش بسیار ساده تر هست و به جز چند بد سلیقگی در بخش طراحی اکثر بخشهای مدار استادانه طراحی شدن. بعلاوه که سنس این مدار هم بر اساس اختلاف دامنه سیگنال بین فرستنده و گیرنده و هم بر اساس اختلاف فاز هست!
در پایان عرض کنم اگر هدف از ارتقا افزایش برد باشه در درجه اول افزایش فاصله بین دو کویل برد رو برای فلزات بزرگ بیشتر میکنه هر چند که ساخت اسکلت از اون چیزی که هست سخت تر میشه. در درجه دوم بزرگ تر کردن ابعاد کویلها به شرط حفظ ظرفیت روی برد تاثیر داره. در مورد فرستنده هم که همین افزاینده ولتاژ بخوبی جواب میده و عملا کار دیگری نمیشه کرد.

ممنون استاد از پاسخ تان
با برسی شماتیک متوجه شدم میشه بخش عمده ای از قطعات رو حذف کرد و از میکرو کمک گرفت برای دیجیتال کردن این پروژه.البته به قول شما ساخت اسکلت و نال کردن دقیق یکی از مهمترین چالشهای این طرح هست

سلام وقت بخیر بزرگوار

سوالاتی داشتم در مورد ثبات سیستم توباکس ساشو
1_با توجه به حساس بودن توباکس ها به برخی ویژیگی های خاک مثل رطوبت و سنس بی مورد ، ایا با نوع خروجی گیرنده توباکس مثل صدا میتواند فرق بین فلز با املاح رسانا و رطوبت را تشخیص داد؟ یعنی فرقی بین سیگنال خروجی با فلز شاهد خواهیم بود؟


2_ بعد در مورد یک سیستم توباکس دست ساز سوالی داشتم اگه ما راهی داشته باشیم ده فرکانس را بطور همزمان برای توباکسی ست کنیم . ایا تشخیص نوع هدف از جمله فلزی بودن یا غیر فلزی بودن یا فراتر جنس فلز را از میزان سیگنال برگشتی ان 10 فرگانس نمیتونیم تشخیص دهیم؟

مثال فرگانس 500/1000/3000/4000/5000/6000/1000/12000/15000/18000