قبلا در یه تایپیک دیگه دوستان کلی سر این سنسورها با همدیگه کل کل کردن
بعضی از دوستان اشاره هایی کردن اما چون توضیحات کاملی ارائه ندادن ، کاوشگران محترم هنوز راضی نشدن
یعنی تو سایت هیچکی رشته ش نقشه برداری نیست ؟
اگه دوستان اجازه بدن بنده توضیح میدم:
این عکسی که گذاشتید و عکسهایی دیگه که در تایپیک قبلی گذاشته بودن هیچکدوم سنسور لرزشی یا همچین چیزی نیستن
بزارید خیالتون رو راحت کنم . حتی ممکنه که اینا رو روی تپه یا اماکن تاریخی بزارن و دوستان بیشتر مطمئن شک کنن که سنسوره ! اما باز سنسور نیستن و سرکاری هم نیستن
حالا این پایه های سیمانی که بعضی دوستان عکسشو گذاشتن واقعا چیه؟:
به زبون ساده:
اینا پایگاه نقشه برداری هستن که دوربینهای نقشه برداری رو بر روی این پایگاه مستقر میکنن
مثلا در جاده سازی برای اینکه مسیر جاده بصورت داده ای در کامپیوتر ثبت بشه و بعدا بدونن که دقیقا باید جاده از کجا عبور کنه و کجاها تراش بدن و جای دقیق پیچها و پلها و غیره دقیقا از کجا تا کجا باشه ، باید جاهای ثابتی را در مسیر راه ایجاد کنن و دوربین نقشه برداری را بر روی این پایگاهها مستقر کنن . این پایگاهها ممکنه 100 تا 1000 و بیشتر ( بستگی دارد به برد دوربین) باهم فاصله داشته باشن( معمولا 300 متری هستن) . برای اینکه بعدا پایگاهها گم نشن و در موقع لزوم دوباره استفاده بشن ، اونا رو بصورت دایره یا مربع میزارن که بیشتر بچشم بخوره .
حتی در جاهایی که زیاد مهم نیستن ممکنه ستن بدون میخ بزارن یا میلگرد خالی بزارن تو خاک
دوربین نقشه برداری خودش یه کامپیوتر محسوب میشه و خیلی امکانات داره : فاصله یاب لیزری داره که فاصله ی خودش رو تا منشور پایگاه بعدی میسنجه و تفاوت زاویه رو با موقعیت GPS بدست میاره تا پیچ و خمهای جاده شکل بگیره - رم میخوره و هزاران محاسبه رو انجام میده و درون خودش ذخیره میکنه .
برای اینکار ، در مسیر جاده بر روی جاهای بلند که دید داشته باشه ، با سیمان پایگاهی درست میکنن و در وسط سیمان معمولا یه میخ مخصوص یا یه تیکه میلگرد میزارن . وقتی دستگاه با سه پایه اونجا مستقر میشه از زیر دوربین نور لیزر بر روی پایگاه تابیده میشه و باید دوربین را تغیر بدن تا دقیقا نور لیزر بخوره به میخ و پایه ها رو اونجا محکم میکنن .
این پایگاه ها بخاطر داشتن دید وسیع برای دوربین ، بر روی تپه ها و گردنه ها و جاهای دیده بانی در قدیم ایجاد میشه و دوستان رو به اشتباه میندازه . علی الخصوص فکر کنم بیشترین ترس رو این میخ ایجاد کرده بود که بعضیها با سنسور اشتباه گرفتن
میتونید پایگاه بتنی رو زیر دوربین ببینید .
واما موضوع شک برانگیز بعدی:
شاید بعضی جاها از این بتنها دیدین و بگین که اینجا نه جاده سازی داریم نه هیچ طرحی ! پس برای چی بتن زدن؟
درسته بعضی جاها خبری از اجرای طرح و دوربین نقشه برداری نیست . این جاها فقط برای نقطه گذاری با GPS ایجاد میشه .
مثلا بر روی یه تپه تاریخی ثبت شده ، یه پایگاه سیمانی میزنن و با GPS نقطه ی وسط تپه رو میگیرن و ثبت میکنن که در این نقطه مثلا : تپه ی تاریخی مارلیک به موقعیت فلان به شماره فلان در فهرست آثار تاریخی کشور به ثبت رسید .
و چرا دوربینهای نقشه برداری بجای GPS از متر لیزری استفاده میکنن ؟ چون دقت GPS بالا نیست و موقعیت نقاط رو بدرستی ثبت نمیکنه و ممکنه حتی تا 10 متر خطا داشته باشه ( بستگی دارد به دستگاه GPS و دقت ماهواره ای) . این دقت GPS بصورت عمدی از طرف کنترل کنندگان ماهواره ( آمریکا) تحریم شده تا موقعیت دقیق نقاط بر روی کره ی زمین با خطا مواجه بشه
. ( برای کاربردهای نظامی و حملات دوربرد هوایی و موشکی)
بازم اگه کسی نسبت به این سنسورها شک داره و خیالش راحت نیست ، این کارو انجام بده:
فکر نکنم تو ایران برداشتن یه سنگ از زمین و انداختنش جرم باشه
بهمین دلیل دوستانی که به این سنسورها شک دارن میتونن کاملا دست خالی برن اونجا و یه سنگ درست و حسابی ( 5 تا 100 کیلویی) بردارن و چند بار محکم بزنن روی اون سنسور . بعدش از اون محل دور بشن و از دور کمین کنن ببینن کسی میاد پیگیر بشه یا نه ؟
مطمئن باشید اگه یه شب و روز کامل هم اونجا بشینید کسی نمیاد ببینه این زمین لرزه چی بوده .
اما از اونجا تکنولوژی پیشرفت کرده ، بدون شک گذاشتن سنسور در زمین میتونه انجام بشه و دوستان بخاطر محکم کاری بهتره اگه جای خطرناکی رو میخوان چاه بزنن ، اول روش بالا رو آزمایش بکنن .
فعلا گذاشتن سنسور بر روی اماکن تاریخی در دستور اجرایی میراٍث نیست و در حال بررسیه . ممکنه برای تپه هایی که جدیدا کشف شدن و هنوز کاوش نشدن سنسور بزارن و به نگهبان محلی وصل کنن که در صورت حفاری خودش خبردار بشه و به اداره خبر بده . اما فقط برای جاهای مهم که تازه کشف شده و جنساش در خطر هستن
میدونید این اداره میراث هم از گشنگی داره میمیره . چون مثل شما اجازه ی فروش یافته ها رو نداره . کسی هم که بفروشه به اداره لیست تحویل نمیده
حتی برای کوچکترین کاراشون کمبود بودجه دارن . خیلی از جاها رو نسخه دارن و میدونن که چیه اما دست نمیزنن چون بودجه ندارن و از طرفی دیگه اگه دست بزنن ، مردم بومی جنسا رو میبینن و بعدا میپرسن که چرا تو موزه نزاشتید ؟ کجا رفت؟ و اونا هم زبون بسته میشن
