جن،سحر،طلسم،چشم زخم و...

چطور یک پيراهن که مدتي به تن حضرت يوسف بوده ، نابينا را بينا می کند ؛ اما ضريح حضرت پيامبر(ص) که ساليان سال بدن آن حضرت را در خود جاي داده است ، اگر کسي به او متوسل شود ، مشرک است ؟!

در آيات 93 و 96 از سوره يوسف مطلبي وجود دارد از زبان يوسف صديق :

اذْهَبُوا بِقَمِيصِي هَذَا فَأَلْقُوهُ عَلَى وَجْهِ أَبِي يَأْتِ بَصِيرًا وَأْتُونِي بِأَهْلِكُمْ أَجْمَعِينَ .

پيراهن من را ببريد و روي صورت پدر بيندازيد ، بينا مي شود .

در آيه 96 هم مي فرمايد که اين کار را کردند و حضرت يعقوب عليه السلام بينا شدند .

سؤال اين است که:

چطور حضرت يوسف صديق عليه السلام که پيامبر بزرگوار الهي هستند، نمي فرمايند که توسل به پيراهن شرک است . خودشان مي فرمايد که اين کار را بکنيد .

از آن طرف حضرت يعقوب عليه السلام که پيامبر بزرگ الهي هستند ،نمي فرمايند شرک است.

بالاتر از اين خود خداوند هم نمي فرمايد شرک است و مي فرمايد :

فَلَمَّا أَنْ جَاءَ الْبَشِيرُ أَلْقَاهُ عَلَى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِيرًا .

اين کار را کردند و حضرت يعقوب بينا شدند .

اين مسأله توسل را برادران اهل سنت چطور توجيه مي کنند !

آيا توسل به پيراهن هست يا نه ؟

چگونه است که اين پيراهن که مدتي به تن حضرت يوسف بوده ، اين خاصيت را پيدا مي کند که نابينا را بينا کند ؛ اما ضريح حضرت پيامبر(ص) که ساليان سال بدن آن حضرت را در خود جاي داده است ، اگر کسي به او متوسل شود ، مشرک است ؟!

خداوند میفرماید،شهدا زنده اند ،پیامبر(ص) و اهل بیت او که همگی شهید شدند که برتر از شهدا هستند ،پس آنها نیز زنده اند وصدای ما را میشنوند.

1-خداي عالم در بارۀ شهداء دارد :

وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاءٌ وَلَكِنْ لَا تَشْعُرُونَ . البقره / 154 .

چطور مي‌شود شهدائي كه به امر پيامبر به شهادت رسيده‌اند ، اين‌ها زنده باشند ؛ ولي كسي كه پيامبر شهداء است ،‌ او مرده باشد .

2- در سورۀ ياسين از قول حبيب نجار آمده است :

قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ . بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ . يس / 26_ 27 .

كاملاً روشن است بر اين كه زنده بوده‌اند .

3- يا بالاتر از اين ما در سوۀ غافر آيۀ 45 و 46 داريم حتي آل فرعون مرده نيستند و زنده‌اند و در عالم برزخ عذاب مي‌كشند .

النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا غُدُوًّا وَعَشِيًّا وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آَلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ .

اين غدو و عشي ؛ يعني صبحگاهان و شامگاهان مربوط به اين دنيا است و گر نه در قيامت صبح و شبي تصور نمي‌شود .

آقايان اهل سنت اجماع دارند مبني بر اين كه پيامبران نمي‌ميرند و خداوند عالم بدن پيامبران را بر خاك زمين حرام كرده است . پيامبران زنده‌ هستند و زنده بودن اين‌ها از زنده بودن شهداء به مراتب قوي تر است .

اگر صرف حاجت خواستن و تقاضا نمودن از مخلوق، شرك باشد پس بایدتمام خلايق مشرك باشند!!!!

اگر صرف حاجت خواستن و تقاضا نمودن از مخلوق، شرك باشد پس تمام خلايق مشركند و اصلاً نمى توان موحدى پيدا نمود. واضح است كه روابط اجتماعى جوامع انسانى بر پايه نياز به يكديگر بنا شده و كمك خواستن از ديگران در دنيا متداول است. به طورى كه به سوى يكديگر رفته و بدون اين كه نامى از خداى متعال برده شود تقاضاى كمك از ديگرى مى نمايند. مثلاً:

مريضى به مطب پزشكى مى رود و از او درخواست مداوا و معالجه مى كند.

غريقى در آب فرياد مى زند كه از غرق شدن نجاتش دهند.

مظلومى به دادگاه مى رود و از قاضى تقاضاى دادرسى مى كند.

طلبه و دانشجويى نزد استاد رفته و تقاضاى آموزش و يادگيرى مى كند.

كسى كه اموالش به سرقت رفته به كلانترى مى رود و تقاضاى پيداكردن اموال مسروقه را دارد.

كسى به نانوايى مى رود و تقاضاى چند قرص نان مى كند.

آیا مى توان همگى اين افراد را به دليل اين كه در محاورات خويش، نامى از خداى متعال نمى برند مشرك دانست؟

يقيناً پاسخ منفى است.

حتى بالاتر از همه اين ها، انبيا نيز از خلايق، تقاضاى كمك و يارى مى طلبيده اند:

در سوره نمل توجه و دقت شود كه حضرت سليمان به حضار مجلس گفت:

قالَ يا أَيُّهَا الْمَلَؤُا أَيُّكُمْ يَأْتِينِي بِعَرْشِها قَبْلَ أَنْ يَأْتُونِي مُسْلِمِينَ قالَ عِفْرِيتٌ مِنَ الْجِنِّ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ مَقامِكَ وَ إِنِّي عَلَيْهِ لَقَوِيٌّ أَمِينٌ قالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ فَلَمّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قالَ هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّي نمل (27): 38 تا 40

كداميك از شما تخت بلقيس را قبل از اين كه او نزد من آيد و تسليم امر من شود به اينجا خواهيد آورد؟ از آن ميان عفريت جن گفت: من در آوردن تخت او به اندازه اى قادر و امينم كه قبل از آن كه تو از جايگاه قضاوت خود برخيزى آن را به حضورت مى آورم. كس ديگرى كه به بعضى از علوم كتاب الهى دانا بود (آصف بن برخيا) گفت: من پيش از آن كه چشم بر هم زنى تخت او را به اينجا مى آورم. چون سليمان سرير را نزد خود مشاهده كرد گفت: اين توانايى از فضل خداى من است

. بديهى است كه تخت بلقيس با آن عظمت را از راه دور آوردن، آن هم در يك چشم بر هم زدن كار مخلوق عاجز نيست.

بنابراين از تقاضا و استمداد طلبيدن سليمان، جهت انتقال تخت بلقيس مى توان دريافت كه صرف كمك خواستن و تقاضا نمودن شرك نيست، زيرا شرك يك امر قلبى است.

خلفاى اول و دوم، مخصوصاً به هنگام قضاوت و داورى بين مردم ـ كه خود از آن عاجز بودند ـ به اميرالمؤمنين(عليه السلام)مراجعه نموده و استمداد مى طلبيدند:

نمونه هاى اين استمداد در «مناقب» و «جلوه هايى از عدالت مولود كعبه» بسيار است.

در زير فقط به بيان يك مورد از مواردى كه خليفه دوم ـ عمر بن الخطاب ـ به اهل بيت و عترت پيغمبر(ص) توسل نموده تا به نتيجه برسد بسنده مى شود.

ابن حجر مكى در «صواعق محرقه» نقل مى كند:

در سال 17 هجرى مردم به دفعات زيادى براى استسقا (دعاى باران) مى رفتند و نتيجه نمى گرفتند تا اين كه عمر ـ خليفه دوم ـ گفت: فردا به وسيله كسى كه دعايش مستجاب مى گردد طلب آب خواهم كرد. خليفه خود نزد عباس عموى پيغمبر رفت و گفت: با ما بيرون بيا تا به وسيله تو از خداوند متعال طلب آب نماييم. عباس گفت: بايد صبر نمود تا وسيله آن مهيا شود. آنگاه به بنى هاشم خبر داد كه لباس پاك پوشيده و بوى خوش نيز استعمال كنند. سپس امام على(ع) در جلو و امام حسن(ع (در سمت راست و امام حسين(ع)در سمت چپ و بنى هاشم در پشت سر آن ها حركت كردند. جناب عباس به عمر گفت: كس ديگرى را با ما نفرست. آن ها رفتند تا به مصلى رسيدند و جناب عباس دست به دعا برداشت. جابر نقل مى كند كه هنوز دعا تمام نشده بود كه ابرها به حركت در آمد و باران باريدن گرفت.

اگر زیارت رسول اکرم صحیح نیست وایشان اصلا صدای ما را نمیشنوند پس چرا روزانه پنج بار به ایشان سلام می کنید؟

مگر هر روز ميليون‌ها مسلمان نماز مي‌خوانند و در نمازشان مي‌گويند :

السلام عليك ايها النبي و رحمت الله و بركاته .

و تمام فقهاي اهل سنت گفتن اين سلام را واجب مي‌دانند ؛ حتي خود وهابي‌ها هم گفتن اين فراز از سلام را واجب مي‌دانند .

جالب اين است كه در همين كتاب فتاوي اللجنة الدائمه ، ج 7 ، ص8 فتواي 8571 سؤال كرده‌اند : آيا ما مي‌توانيم به جاي « السلام عليك ايها النبي » بگوييم : « السلام عليه و رحمت الله » يا « السلام علي النبي و رحمت الله » ؟ چون سائل در ذهنش اين مطلب بوده است كه پيامبر صداي ما را نمي‌شنود و سلام خطاب درست نيست . فتواي بالا ترين مقام افتاي علمي عربستان جواب داده‌اند كه : واجب است هر كسي در نماز اين را بگويد :

السلام عليك ايها النبي و رحمت الله و بركاته .

روايات صحيح داريم كه بايد در نماز به همين صورت ادا شود .

پس اگر پيامبر اسلام نمي‌شوند ، پس این چه کار بیهوده ای است .

می گویند:

پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم فرموده مردم كه به من سلام مي‌دهند ، خداوند روح مرا از عالم ملأ اعلا بر مي‌گرداند به جسم من ، سلام مردم را جواب مي‌دهم و دوباره برمي‌گردم .

میگوییم:

این سخن بالاترين اهانت را به پيامبر اكرم (ص)است .زیرا در هر لحظه‌اي از لحظات شبانه روز يك جاي كرۀ زمين حد اقل هزاران نفر مي‌خوانند و مي‌گويند السلام عليك ايها النبي . يعني در هر آني هزاز بار روح پيامبر بايد برود و دوباره برگردد . اين سلام به پيامبر نيست ، اين زجر پيامبر است .

می گویند:

يك روايت ديگر هم داريم كه خداوند عالم ملائكه‌اي را در روي زمين مأمور كرده است كه سلام مردم را به پيامبر ابلاغ مي‌كنند و جواب سلام را هم از پيامبر مي‌گيرند و به مردم مي‌رسانند .

می گوییم:

آن ملائكۀ كه سلام مردم را مي‌گيرند و خدمت پيامبر ابلاغ مي‌كنند و جواب پيامبر را هم مي‌گيرند و به مردم مي‌رسانند ، همان ملائكه هم عاجز نيستند كه توسل مردم را بگيرند و به پيامبر برسانند و جواب پيامبر را هم بگيرند و به مردم برسانند .