اگه تو هم دلت گرفته بیا تو

الا ، ای رهگذر ! منگر ! چنین بیگانه بر گورم
چه می خواهی ؟ چه می جویی ، در این کاشانه ی عورم ؟

چه سان گویم ؟ چه سان گریم؟ حدیث قلب رنجورم ؟

از این خوابیدن در زیر سنگ و خاک و خون خوردن

نمی دانی ! چه می دانی ، که آخر چیست منظورم

تن من لاشه ی فقر است و من زندانی زورم

کجا می خواستم مردن !؟ حقیقت کرد مجبورم

چه شبها تا سحر عریان ، بسوز فقر لرزیدم

چه ساعتها که سرگردان ، به ساز مرگ رقصیدم

از این دوران آفت زا ، چه آفتها که من دیدم

سکوت زجر بود و مرگ بود و ماتم و زندان

هر آن باری که من از شاخسار زندگی چیدم

فتادم در شب ظلمت ، به قعر خاک ، پوسیدم

ز بسکه با لب محنت ،‌زمین فقر بوسیدم

کنون کز خاک غم پر گشته این صد پاره دامانم

چه می پرسی که چون مردم ؟ چه سان پاشیده شد جانم ؟

چرا بیهوده این افسانه های کهنه بر خوانم ؟

ببین پایان کارم را و بستان دادم از دهرم

که خون دیده ، آبم کرد و خاک مرده ها ، نانم

همان دهری که بایستی بسندان کوفت دندانم

به جرم اینکه انسان بودم و می گفتم : انسانم

ستم خونم بنوشید و بکوبیدم به بد مستی

وجودم حرف بیجایی شد اندر مکتب هستی

شکست و خرد شد ، افسانه شد ، روز به صد پستی

الا ای رهگذر ! در قلب این سرمای سر گردان

به جای گریه : بر قبرم ، بکش با خون دل دستی

که تنها قسمتش زنجیر بود ، از عالم هستی

نه غمخواری ، نه دلداری ، نه کس بودم در این دنیا

در عمق سینه ی زحمت ، نفس بودم در این دنیا

همه بازیچه ی پول و هوس بودم در این دنیا

پر و پا بسته مرغی در قفس بودم در این دنیا

به شب های سکوت کاروان تیره بختیها

سرا پا نغمه ی عصیان ، جرس بودم در این دنیا

به فرمان حقیقت رفتم اندر قبر ، با شادی

که تا بیرون کشم از قعر ظلمت نعش آزادی

به تو می اندیشم
با خیالی به سبکبالی یک قاصدک در پرواز روی یک دشت دراز
با دلی پر وسعت مثل اقیانوسی
که پر از معرفت ماهی هاست
به تو می اندیشم
خیلی قشنگه
یه پنجره رو به یه دشت سرسبز و بلند و پر از قاصدکهای خوشخبر
یه تصویر پر از معرفت ماهیهایی که صرف نظر از هر ویژگی همه کنار هم با آرامش زندگی میکنن و همه هم توی هیچ لیوانی آب نمیخورن
خیلی قشنگه وقتی توی دشت دنبال قاصدکها و پروانه ها بدویی و روی چمن سبز طبیعت دراز بکشی و قشنگی آفتاب رو تماشا کنی
خیلی قشنگه وقتی به آسمون نگاه کنی و پرواز پرندهای مهاجر رو تماشا کنی
خیلی قشنگه وقتی توی صورت همنوعات نگاه کنی فقط لبخند ببینی
فقط لبخند رضایت
خیلی قشنگه من غم تورو نداشته باشم و تو هم غم منو

دلم گرفته از تموم هستی
خسته ام از این همه بت پرستی ..وقتی که غم عذابم میده ..ازته دل رو میکنم به مستی...

هییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی روزگار

سلام
حال همه ما خوب است ملالی نیست جز گم شدن گاه به گاه خیالی دور که مردم به ان شادمانی بی سبب میگویند
با این همه عمری اگر باقی موند طوری از کنار زندگی میگذرم که نه زانوی اهویی بی جفت بلرزد نه این دلی ناماندگار بی درمان
زنده یاد خسرو شکیبایی
-------------------------------------------------

دلم میخواد برم روی یه تپه بلند و سرسبز
به یه درخت تکیه بدم و به دشت زیر پاش نگاه کنم
به سرسبزی بی همتاش
به رودخونه مارپیچی که از وسط دشت میگذره
به درختهای قد و نیم قد و کوتاه و بلندش
به قله روبروش توی اون دوردستها
به انعکاس آفتاب از روی سنگها و سبز هاش
و بگم خدایا ازت ممنونم که اینهارو آفریدی
اونوقت سیگارمو روشن کنم و عاشقانه پک بزنم

روزگار را گذراندیم تا به خوشبختی برسیم..ولی..افسوس که همان لحظات خوشبختی ما بود.......کهیار جان یه سیگارم برای من روشن کن قربون دستت ..ای روزگاررررررر

این روز ها هیچ کس معنای دلتنگی را نمی فهمد
این روزها به هوای بارانی می گویند خراب...!!!

ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻫﯿﭻ ﺁﺩﻣﯽ ﻧﭽﭙﺎﻧﯿﺪ ،
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ﺟﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﯾﺪ ،
ﭼﺮﻭﮎ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ ﻓﻘﻂ

اخر این رویایه شیرین گنج تا کی وکجا ما را با خود خواهد برد؟؟؟؟؟؟