tola17 نوشته است:
adnistor_6 نوشته است:
قبل از هر كاري به نظر من يك گربه يا سگي رو وارد غار كنيم تا از امنيت غار كمي خيالمون راحت بشه و بعد با ماسك و همون جور كه دوستمون گفتن با طناب دور كمر وارد غار بشيم
آرین نوشته است:
در ورود به چاه یا تونل طناب به دور کمر بسته بشه
و چند نفر بیرون از اونجا آماده و مواظب باشن
سلام به همگی دوستان خوب اینکه چیز عجیبی نیست
فرق نمیکنه کجا باشی یا به چه چاه یا غاروارد میشین
خوب هرچی عمق بیشتر میشه دیگه هموا کم میاد کلی راه هست ولی به نظر من بهترین راهش همون سرکه خودمونه البته اونم فقط یه زمانی براتون ایجاد میکنه تا بتونید از محل دور شید
اگر هم دوست داشتید تا اخر مسیر برید بهتره یه کپسول اکسیژن با خودتون داشته باشید
فرستادن حیوون هم هیچ فایده ای توی این مورد نداره اگر تله بود میشود یه چیزی بگیم ولی خوب مشخصه عمق زیاد میشه هموا نمیرسه
موفق باشید
خوب شد درخواست کردم علمی بحث کنید و به شنیده هاتون بسنده نکنید
والبته من با نظر دادن دوستان مخالف نیستم چون حداقل حسن بعضی از نظرات بالا اینه که آدم به فقر علمی بعضی از این دوستان پی می بره و قبل از اینکه این دوستان به نسخه های خود پیچانده شون عمل کنند و جون خودشون و دیگران رو به خطر بندازند می شه جلوی اون رو گرفت.
اولین مورد اینکه یکی از دوستان سرکه رو به عنوان ماسک برای ورود به چاه معرفی کرده:دوستان خواهش می کنم از جفنگیات و اراجیفی که برخی به نام با تجربه تو گوش شما فرو کردند دست بردارید.بعضی از دوستان ممکنه اسم سولفید هیدروژن و یا H2Sرو شنیده باشند.این گاز بی رنگه و به شدت سمیه و در بعضی از چاه ها در اثر تجزیه ی بافت گیاهی و یا جانوری حاصل می شه.این گاز در اثر فعالیت باکتری های احیاء کننده ی سولفور که از گوگرد به عنوان منبع انرژی استفاده می کنند حاصل می شه.بوی تخم مرغ گندیده میده و در غلظت های بالا به دلیل از کار افتادن حس بویایی ممکنه بوی اون رو احساس نکنید.این گاز سیستم تنفسی رو به شدت تحریک می کنه و ایجاد نقص در متابولیسم سلولی و عدم اکسیژن رسانی به بافت های حیاتی بدن باعث خفگی فرد می شه.من نمی گم که سرکه هیچ اثری نداره اما مطمئن باشید اونقدر موثر نیست که بتونه جون شما رو تو شرایط حاد نجات بده وگرنه تو خیلی از تاسیسات صنعتی که امکان نشت گاز سولفید هیدروژن هست طرف به جای ماسک و گس دتکتور یه شیشه سرکه با خودش حمل می کرد.
این گاز دارای قابلیت اشتعال بالایی هست و بنابراین در مکان هایی که احتمال وجود چنین گازی است احتمال وقوع انفجار نیز وجود داره.
دوستان سرکه و نه هیچ ماده ی که برخی از دوستان اندیشمند معرفی کردند به هیچ وجه نمی تونه تضمین کننده ی سلامتی و جون شما باشه.
شما در گام اول باید از ماسک های تمام فیس یا در اصطلاح انگلیسی فول فیس ماسک استفاده کنید که فیلترهای اون قابلیت جذب و تصفیه ی این گاز رو داشته باشند(بعضی از فیلترها بطور ویژه برای این گاز تولید شدند).دقت کنید که تاریخ انقضاء فیلترها به پایان نرسیده باشه و باز هم تاکید می کنم ماسک تمام فیس باشه و صورتتون رو کامل بپوشونه.و البته این ماسک ها برای مقدار و غلظت خاصی از گاز ساخته شدند و به احتمال زیاد بعد از یک بار استفاده باید فیلترهای اون عوض بشه(در این مورد مطمئن نیستم باید بیشتر بپرسم)
نکته بعدی اینکه برخی از دوستان کپسول اکسیژن رو پیشنهاد دادند.برادر بزرگوار اونی که شما می فرمائید و البته حتما تو دست آتش نشان ها دیدید کپسول اکسیژن نیست بلکه کپسول هوای فشرده است.استفاده از اکسیژن تو فشار بالای هفت بار باعث گیج شدن و تهوع در فرد می شه.اگر دقت کرده باشین وقتی بصورت پیوسته و چند دقیقه پشت سر هم نفس عمیق می کشید دچار سر گیچه می شید علتش اینه که اکسیژن زیادی به مغزتون رسیده در حالی که میزان اکسیژن بافت هایی مثل مغر تو یه محدوده ی تعریف شده است.
سیلندرهای اشاره شده رو توسط کمپرسورهای پرقدرت معمولاتا 200BARهوا می زنند و یک شیر فشار شکن وظیفه تنظیم فشار هوا رو در این شرایط بر عهده داره.تمامی ماسک های متصل به این سیلندرها (سیلندرهای آتش نشانی) تمام فیس هستند و اما سیلندرهای غواصی که عموما سنگینتر هم هستند بعد از ولو فشار شکن به یک دهنی متصل می شند که غواص اون رو درون دهانش می ذاره...البته در مورد سیلندرهای غواصی نظامی تفاوت هایی وجود داره که نیازی به توضیح اون در این تاپیک نمی بینم(این تفاوت ها به این دلیله که نیروهای غواص نباید حباب هوا تولید کنند چون ممکنه دشمن متوجه اونها بشه)
بسیاری از غارنوردان و البته گنج پژوهان حرفه ای دارای این تجهیزات هستند.دوستان اگر نمی تونید این تجهیزان استفاده کنید یا بهتره بگم اونها رو تهیه کنید سعی کنید از ربات های ساده و دست ساز برای دیدن این مکان ها استفاده کنید.ساختن این ربات ها اونقدر که به نظر میرسه پیچیده نیست.تو این انجمن کارهای به مراتب پیچیده تر فنی رو دیدم که ساخت ربات در مقابلش هیچه.استراکچر اصلی این ربات رو می تونه یه ماشین دیونه(و یا هر اسباب بازی دیگه که کار ساخت رو راحتتر کنه) تشکیل بده که به جای کنترل رادیویی از سیستم هدایت سیمی استفاده می کنه و از طریق یه دوربین تصاویر رو به بیرون می فرسته و البته به یک چراغ قوه هم برای تامین نور مجهز شده.هر کدوم از دوستان پیشنهادی در این زمینه دارند بسم الله
پس دوستان بار دیگه تاکید می کنم با اطلاعات غلطمون دیگران رو ترغیب به یک حماقت کشنده نکنیم همه ی افرادی که میان اینجا و نوشته های شما رو می خونند پدرو مادر و خونواده دارند.اول فکر کنیم بعد مشاوره بدیم در غیر این صورت بهتره سکوت کنیم
