اشکور بهشت گمشده تاریخ و طبیعت

خدایش قشنگه .
قدر منطقه زیباتون رو بدونید

سلام داداش احسان
البته لرستان هم خیلی قشنگه. چنتا رفیق باحال خرم آبادی دارم که عکس آورده بودن دیدم. خیلی دلم میخواد یه سفر بیام لرستان...

اومدی قدمت رو چشمان ماست .طبیعت لرستان هم قشنگه .باید جاهای تفریحیشو بلد باشی که بکر هستن و همه کسی از جاهاشون خبر نداره.یه تایپک زده بودم به اسم لرستان در یک نگاه .تو همین قسمت بحث ازاد هستش .ببینیدش خالی از لطف نیست .البته واسه شما که میخواید بیایدلرستان

گاهشماری گیلکی
گاه‌شماری باستانی مردمان کوهستان‌های گیلان و مازندران است که به نام‌های گاهشماری گالشی، گاهشماری دیلمی و گاهشماری گیلان باستان نیز معروف است. این تقویم، از گاه‌شماری‌های خورشیدی‌ست که در میان گیلک‌زبانان کوهستان‌های گیلان و غرب مازندران (گالش) رایج بوده‌است و البته برخی از پژوهشگران معتقدند که این تقویم در میان گیلک‌زبانان جلگه‌نشین (گیله‌مرد) نیز رایج بوده‌است

اصول کلی تقویم گیلکی

گاهشماری رایج، میان مردم گیلک‌زبان کوهستان‌های گیلان و غرب مازندران، از بن و ریشه وابسته به گاهشماری باستانی ایرانی (یزدگردی قدیم) بوده‌است و سال‌شماری یزدگردی قدیم، بنابر روایات ایرانی و هم‌چنین براساس محاسبات نجومی، کهن‌ترین سال‌شمار ایرانی محسوب می‌شود. گاهشماری باستانی گیلکی، از دوران کهن تا زمان انتخاب یک روز کبیسه با نام ویشک (vishak) و نگه داشتن آن، گاه‌شمار مورد استفاده مردم و حاکمان این منطقه بوده و سالی «گردان» محسوب می‌شد. یعنی آغاز سال آن که در ابتدای اعتدال بهاری قرار داشت، در هر ۱۳۱۵۰۶۸/۴ سال، یک روز از مبداء (اعتدال بهاری) فاصله می‌گرفت. این چرخش تا ۹۲۹ سال ادامه داشت و سرِ سال، ۲۲۵ روز از مبداء فاصله گرفت و به نیمه تابستان و زمان خرمن و برداشت فراورده‌های کشاورزی و دامی رسید. این هنگام مناسب‌ترین زمان برای پرداخت مالیات و خراج به حاکمان بود. از این روی با انتخاب یک روز کبیسه به نگاه‌داشت سال مبادرت ورزیدند و انجام این کار، نخستین تجربه و اقدام در انتخاب سال و مبداء خراجی در گاهشماری‌های ایرانی است. با توجه به آن‌چه که گفته شد، مردم دیلمان، وقتی که سر ِ سال (آغاز سال) باستانی به نیمه‌های تابستان رسیده بود، با انتخاب یک روز کبیسه در هر چهار سال با نام «ویشَک» سال را در همان جا که بود نگاه داشتند. و زمان این اقدام، مبداء جدید سال‌شماری گیلکی گشت. که این مبداء دقیقا برابر است با: روز دوشنبه، هرمزد روز (اولین روز) از سال ۵۴۵۴ باستانی (یزدگردی قدیم) و ۷۱۰۸۲ روز پیش از مبداء شمسی هجری. thumb|right|جدول هم‌زمانی گاه‌شماری‌های مختلف و مقايسه مبداء آغاز هرکدام از آن‌ها بنا به گفتهٔ عبدالرحمن عمادی (پژوهشگر)، در مناطق کوهستانی، تنها تقویم مورد استفاده مردمان آن‌جا، همین تقویم گیلکی بوده‌است و تنها برای دانستن زمان درست ایام مذهبی، از روحانیان منطقه سوال می‌شده‌است. جدولی که مشاهده می‌کنید، جدول هم‌زمانی گاه‌شماری‌های مختلف و مقایسه مبداء آغاز هرکدام از آن‌هاست

مراسم آغاز سال (نوروزبل)

مراسم آغاز سال جدید (نوروزِبل) به طور متغیر، وابسته به محل برگزاری و نحوه قرار دادن پنج روز کبیسه، بین سیزدهم تا هفدهم مرداد ماه برگزار می‌شد. اما طبق محاسبات علمی آقای نصرااله هومند در کتاب «گاهشماری باستانی مردمان گیلان و مازندران» روز دقیق آغاز سال گیلکی همان ۱۷ مرداد ماه سال هجری شمسی است

مبداء سالشماری گیلکی

مبداء سال‌شماری گیلکی، تاریخی است که مردم کوهستان‌ها با انتخاب و اجرای یک روز کبیسه به نام ویشَک (vishak) آغاز سال را در همان جایی که قرار داشت، ثابت نگاه داشتند. نکته مثبت در این واقعیت این است که، مبداء تاریخی این مردم، نه یک رخداد سیاسی، یا مذهبی، که یک رخداد کاملا علمی و البته مردمی است. زیرا آن‌گونه که گفته شد، دلیل اصلی‌اش، راحتی مردم کشاورز و دام‌دار و صنعت‌گر در دادن خراج و مالیات سالیانه بوده‌است. بنابراین، این مبداء، متعلق به اندیشه یا مذهب یا تفکر سیاسی خاصی نبوده و تنها بر پایه مناسبات تولید به وجود آمده و می‌تواند مورد وفاق تمام گیلکان، از هر اندیشه و مذهبی قرار گیرد. نکتهٔ مهم دیگر این است که نوروزی که در اعتدال بهاری (آغاز سال هجری شمسی) توسط تمام کشورهای منطقه نوروز (ایران، افغانستان، تاجیکستان، هند و…) جشن گرفته می‌شود، با نوروزِبل گیلکی که آغاز سال گیلکی است تفاوت داشته و این دو، دارای دو هویت متفاوت‌اند. اولی، جشن طبیعت و اعتدال بهاری و ریشه در اساطیر آریایی ایران دارد و دومی، جشنی برای آغاز سال گیلکی است که ریشه در فرهنگ و باور کهن اقوام بومی منطقه و بعدتر، مناسبات تولیدی منطقه جنوبی دریای کاسپین دارد. در تمام طول تاریخ مناطق گیلک‌نشین، کوه‌نشینان گیلک (گالش‌ها)، هم نوروز را جشن می‌گرفتند و هم در میانه تابستان، نوروزِبل (آتش نوروزی) را برمی‌افروختند. و این نشان دهنده استقلال هویت این دو جشن از هم، در تفکر گیلک است.

ماه‌ها و روزهای سال‌شماری گیلکی

سال دیلمی، دوازده ماه ۳۰ روزه دارد به علاوه ۵ روز اضافه به نام پنجیک (panjik) که به پایان ماه هشتم اضافه می‌گردند که روی هم رفته سیصد و شصت و پنج روز است. و هر چهار سال یک‌بار، یک روز به عنوان کبیسه به نام ویشَک بر پنج روز پنجیک اضافه می‌گردد.

نوروز ما

از ۱۷ مرداد شمسی هجری آغاز می‌شود و تا ۱۵ شهریور ادامه دارد. این ماه و روز اول آن، آغاز سال دیلمی است و در بزرگ‌داشت آن شعله نوروزی (نوروزِ بلnoruzəbal) می‌افروختند و جشن آغاز سال می‌گرفتند.

کورچ ما

از ۱۶ شهریور تا ۱۴ مهر ماه هجری شمسی می‌باشد. در این ماه، کوه‌نشینان کم‌کم از کوه‌ساران سربلند به سوی جلگه‌ها سرازیر می‌شوند.

اریه ما

از ۱۵ مهرماه تا ۱۴ آبان هجری شمسی.

تیر ما

از ۱۵ آبان تا ۱۴ آذر طول می‌کشد. صاحب فرهنگ اسدی، یکی از معانی تیر را فصل خزان نوشته‌است. شاید استعمال «تیر» و «تیرماه» در معنی فصل خزان، یادگار باقی‌مانده نوعی از گاه‌شماری قدیمی‌تر (پیش از مبداء سال‌های باستانی ایرانی) باشد که تحویل سال را از اول تابستان می‌گرفتند.

موردال ما

۱۵ آذر تا ۱۴ دی ماه هجری شمسی. کوه‌نشینان، لاشه گوسفند و گاو را مردال گویند.

شریر ما

۱۵ دی تا ۱۴ بهمن هجری شمسی.

امیر ما

۱۵ بهمن تا ۱۴ اسفند. به معنی نمیرماه، یا جاودان یا مهرماه دیلمی است. شانزدهم این ماه، امیر ِ مای هشت و هشت، یعنی ۱۶ مهرماه است که همان مهرگان معروف می‌باشد.

آوَل ما

از ۱۵ اسفند تا ۱۵ فروردین هجری شمسی (چون اسفندماه در سال‌شماری هجری شمسی ۲۹ روزه‌است) طول می‌کشد. این ماه مقارن با اسفند و فروردین هجری شمسی است و در آن آیین کول‌کول چارشمبه (چهارشنبه‌سوری) اجرا می‌شود. در پایان همین ماه، ۵ روز اضافه بر ۳۶۰ روز با نام پنجیک (panjik) جا می‌گیرد. هر چهار سال، یک روز به نام ویشَک نیز به این پنج روز اضافه می‌گردد. اگر سال ۳۶۵ روزه باشد، روزهای پنجیک به ترتیب: شانزدهم، هفدهم، هجدهم، نوزدهم و بیستم فروردین هجری شمسی خواهد بود و اگر سال ۳۶۶ روزه باشد، پانزدهم فروردین ویشک نام می‌گیرد و روزهای شانزدهم تا بیستم، باز هم پنجیک خواهند بود.

سیا ما

از ۲۱ فروردین تا ۱۹ اردیبهشت هجری شمسی.

دیا ما

از ۲۰ اردیبهشت تا ۱۸ خرداد ماه هجری شمسی.

ورفًنه ما

از ۱۹ خرداد تا ۱۷ تیر ماه هجری شمسی. ماهی که برف نمی‌آید، اوج گرما.

اسفندار ما

۱۸ تیر تا ۱۶ مرداد ماه هجری شمسی

سلام داداش رضا گل . ایول تو این شلوغی این تایپک جنابت باعث میشه یه نفس عمیق بکشیم . ماشالا به این طبیعت و زیبایی. ایرانم رو عشق است . شمالم تا جنوبم عشق چه خاک و گندمی دارد.............
هر وقت میام یه سر بهش میزنم و اساسی سفری مجازی میزنیم. و عذر میخوام نشد بابت این مطالب زیباتون تشکر کنم . ممنونم از لطفت .

ممنون امیدوارجان. انشالا نشریف بیارید ما در خدمتیم

چشمه های قدیمی اشکور...

بسلامتی داش رضامون با پست های دیوونه کنندش میخواااااااااااااامت
دنیا ی طرف اشکور و اشکوری ی طرف.......

سخره های اشکور جان بر کف نهاده به عشق رهبر

ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻭﻗﺖ ﯾﺎﺭﯼ ﺭﻫﺒﺮﺵ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ.ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺯﯾﺮ ﻟﮕﺪ ﺩﺷﻤﻨﺶ ﺑﯿﺪﺍﺭ میشود.امام علی (ع)

رودسر--»رحیم آباد--»گرمابدشت--» سی پل

شاهراج ﺍﺯ ﺩﻭ ﻭﺍﮊﻩ "ﺷﺎ = ﺷﺎﻩ" , " ﺭﺍﺝ" ﺑﺎ ﺍﻟﻒ ﺯﺍﻳﺪ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺣﺮﻑ "ﺯ " ﺑﻪ " ﺝ= ﺭﺯ " ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻈﻢ ﻭﻧﻈﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﺤﻞ ﻧﻈﻢ , ﭘﺎﺩﮔﺎﻥ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺟﺎﻳﻲ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﮔﺎﺭﺩ ﺷﺎﻫﻲ ﺑﺎﺷﺪ.
شاهراج را " دارای رگه های بزرگ " نیز معنی کرده اند.
همچنین کلمه رجه نیز در گیلکی گالشی به معنی کوه نسبتا مرتفع میباشد که معنی شاه کوه را نیز میتوان به این منطقه نسبت داد.