19 فروردین (شرف شمس)

دوست گرامی A.D.H1360
از اظهار لطفتون بسیار سپاسگزارم

دوست من اینجانب تجربه های مافوق طبیعی کم نداشتم!
مهم اینه که با ذهنی باز و بدون تعصب به همه چیز نگاه کنیم تا نا شناخته ها به شما لبخند زنند

اگر جایی از صحبتهام براتون مبهوم بود یا مخالف بودید لطفن حتمن در خصوصی بهم اطلاع بدین خوشحال میشم

و جان کلام اینکه در نهایت دو راه بیشتر پیش پای بشریت نیست "خردگرایی" یا هر راه دیگه!
شاید درستتر این باشه که بگیم درستترین راه پیش پای بشریت خردگراییست.

اما فرقی نمیکنه تنها زمانی نتایج استدلال بالا صحیح هست که از دید یک فرد خردمند و خردگرا به موضوع نگاه میکنیم!
شما میتونید از دید یک متعصب مذهبی به نتیجه ی متفاوتی برسید!!

پس راه درست کدومه؟؟

اگر نادانی رو متضاد دانایی بدونیم بی شک تعصب و خرد دشمنان قسم خورده ی همند!
خرد میتونه همه چیز رو درک کنه اما تعصب فقط یک چیز رو درک میکنه!

پس انتخاب راه درست با شما

ولی ما هرچه گوییم تو گویی آب در هاون میکوبیم! گرچه میدانیم بیدار شدن از خواب هزارو اندی ساله با نجوای دور دست مرغان حق میسر نباشد...

اما شما خردمند باشید

سلام دوستان
توی دنیا خیلی مسائل در هاله ای از ابهامه و هیچ نظر ردی یا تائیدی قطعی نمیشه بهش داد.
حتما تا حالا همه صدقه دادین و احادیث و روایات زیادی در این خصوص دیدین که باعث دفع بلا و ... میشه
حالا ببینیم این صدقه چطوری مثلا جلوی بلا رو میگیره ؟
خوب قطعا کسی نمیتونه جواب قانع کننده ای بده.
مشابه این موضوع خیلی زیاده که خواه ناخواه در زندگی روزمره همه مبتلای آن هستیم.
بحث نگین و شرف شمس و طلسم و جادو و... هم تشابهات زیادی با این امر داره که توجیه اش نزد علماست.
یاحق --- غقیائیل

صدقه
بعضی از کارهائی که ما انجام می دهیم ما را از فاز منفی به فاز مثبت می آورد وقتی یک پولی را در صندوق می اندازیم احســــاس می کنیم که یک مود دیگری پیدا کردیم در فاز مثبت که قرار می گیریم ایمنی پیدا میکنیم ایمنـی نسبت به موجودات غیرارگانیک ،ایمنی در مقابل تشعشعات منفی دیگران،در مقابل طلسم و جادو. ما را در قبال مسائل تشعشعاتی ایمن می کند . مثلا میگویند صدقه 70 نوع بلا را دور میکند.خدمت شما بگویم که 700 نوع بلا را دور می کند بلکه 7000 نوع. میبینیم که ما تمام صدمه هائی که میخوریم در فاز منفی داریم میخوریم اگر برای ما طلسم جاری میکنند و کارگر می شود، اگر موجود غیرارگانیـک می آید برای این است که ما در فاز منفی هستیم. بعد مریض میشویم و هزاران مشکل دیگر.
صدقه کاری که میکند این نیست که برود لوح محفوظ را عوض کند چون لوح محفوظ عوض نمیشود من را ایمن میکند خاصیتش این است که ما را به فاز مثبت می آورد .پس لوح محفوظ یعنی محفوظ و اطلاعاتش غیر قابل تغییر است . صدقه در را مي بندد با 50 تومان، با 10 تومان، رقم مهم نيست .
پرداخت صدقه، باعث می‌شود که انسان در فاز مثبت قرار بگیرد و احساس سبکی کند. این در فاز مثبت بودن، از مشکلات زیادی که ناشی از تشعشعات منفی و هر نوع تداخل تشعشعاتی خطرناک است، پیشگیری می‌کند و به‌طور کلی، ما را از بلایا و صدمات متعددی که ناشی از قرار داشتن در فاز منفی است، دور می‌کند.
برای مثال، در فاز منفی، انسان دچار پریشان‌خاطری می‌شود و این مسئله ، امکان بروز اشتباه و وقوع سوانح را زیاد می‌کند؛ اما صدقه او را به فاز مثبت سوق می‌دهد و اشتباهات ناشی از پریشان‌خاطری، به شدت کاهش می‌یابد.
در دنیای غیر وارونه، خاصیت صدقه شناخته شده است و کسی انتظار ندارد که تأثیر دیگری غیر از آن را مشاهده کند. بنابراین، اگر صدقه‌ای پرداخت کرد و دچار حادثه‌ای شد، خاصیت صدقه را انکار نمی‌کند و دچار تضاد درونی با خداوند نمی‌شود.

۱. در هر حالت و وضعیتی، انسان در یکی از دو فاز مثبت یا منفی قرار دارد.
فاز منفی، شرایطی است که انسان، پریشان احوال، نا امید و مضطرب است و در وضعیت ترس و درماندگی قرار دارد
و فاز مثبت، قرار گرفتن در حالت امید، آرامش، شادی و ... می‌باشد.
۲. تشعشعات منفی، آثار بدی بر جسم، روان و ذهن انسان دارد و اصابت آن‌ها به فرد، فقط در صورتی است که او در فاز منفی قرار داشته باشد.
یا حق

سلام دوستان
آفرین رضا جان خودتون جوابتون رو دادین.
همین موضوع در خصوص سنگ و شرف شمس و ... هم جاریست
بنابراین مبحث اصلی مشخص میشه و اون بحث انرژیایی عالم هستی و وجودی هست.
همون چیزی که همه ازش غافیلم هرچند ناخودآگاه آنرا بکار بسته ایم.
یاحق --- غقیائیل

سلام بینا جان

دقت کن بحث صدقه با شرف شمس فرق داره
اگه دقت کرده باشی گفتم که ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﻣﻨﮑﺮ ﺧﻮﺍﺹ ﺳﻨﮕﻬﺎ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻗﻄﻊ ﺑﺎ طلسمی که نوشته میشه ﻣﻮﺍﻓﻖ نیستیم
یا حق

دعا یا طلسم ؟ خدا یا شیطان؟
رمالی و گسترش خرافه در پوشش نام دعا نویسی اصولا نفس این قضایا را چه میبینیم ؟
به طور فرهنگی به گونه ای برای ما جا افتاده که میگیم دعانویسی و اصلا برداشت بدی ازش نداریم، اگر خودمون بخواهیم بریم چیزی بگیریم خوبه، ولی اگه برامون بگیرند بَده!
در مرحله اول اسم دعا رو روش گذاشتند و اون قباحت و زشتی و منفی بودن قضیه رو گرفته، واکنش دفاع روانی به ما کمک میکنه، میگیم رفتیم پیش دعا نویس خوب چی گرفتی؟ زبان بند! تسخیر قلوب! و .. این دعا نیست، این شرّ هست در غالب دعا، در واقع ما رفتیم وارد یک قضیه شرارتی شدیم و این کارگشایی و بخت گشایی و .. شده یک پوشش ثانویه، میگیم بابا گشایش هم میشه تو این قضیه!
ربطی به اعتقاد هم نداره، موجود غیر ارگانیک، تشعشعات و مسائلی استارت میخوره، میاد دیگه جاری میشه و طلسم راه افتاده،( اگر ما حتی یک لحظه بریم فاز منفی نفوذ میکنه) انسان هرچی میکشه از اون فاز منفیه داره میکشه. َلا إِنَّ أَوْلِيَاء اللّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ
ما با دست خودمون پای شر رو به خونه زندگیمون باز میکنیم و یا به خونه های همدیگه هدایت میکنیم، در مواردی حتی از قران هم برای پوشش استفاده میکنند! ما باید یه کمی فکر کنیم که چطوری میشه در یک کار خیر صحبت از آواره کردن و یا متلاشی کردن اونم به نام قرآن داشته باشند؟!
تو بحث شبکه منفی یک سری تشریفات عجیب غریب سر راه میگذارند تا شریک جرم بودن شما مشخص باشه، فردا شیطان میگه من نبودم تو خودت خواستی ، انسان برای رسیدن به خواسته خودش حاضره با شیطان(شبکه منفی) هم بیعت ببنده، منتها پیمان آشکار نیست ما دقیقا واقف نیستیم که داریم پیمان میبندیم، اومدن اینا تو خونه زندگی ما همانا و دیگه روی خوشبختی رو ندیدن همانا، این نتیجه میخواد به ما بگه که هیچ گاه نقض إِيَّاكَ نَسْتَعِين رو نداشته باشیم، یعنی بدونیم نعم هرکاری قرار باشه انجام بشه نِعْمَ الْمَوْلى و نِعْمَ الوَکیل میگه بهترینش خودم هستم هر جا میخواهید برید، بیایید پیش خودم.
بهتره ما برای خواسته های خودمون به این قضایا متوسل نشیم، اول به صرف عقل، يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ ، اول ببینیم عقلمون اجازه میده مثلا در مسئله زبان بند حتی برای دشمنون انجام بدیم؟ بعد اونم برای ما و ... هر کسی برای کارش توجیهی داشته و در مرحله دوم درگیری ما و تخلفاتمون به واسطه نقض إِيَّاكَ نَسْتَعِين بوده ، به واسطه این بوده که ما از یه راههای دیگه ای میخواستیم بریم به یک چیزای برسیم.
یا حق

با عرض سلام خدمت دوستان علاقمند به واقعیت
- بازم در مورد چند نکته ی اساسی ، یا اشتباه متوجه شدید یا اشتباه به عرضتون رسوندن
- در بحث های علوم غریبه ، اگر کسی در مورد چیزی کاملا آگاه نیست ،بهتره که از دیدگاه خودش حکم صادر نکنه . چون این علوم را فقط افرادی درک خواهند کرد که خودشان راه را رفته باشند
گاهی برای بیشتر افراد معمولی ، عقل قادر به درک مسئله نیست ، و طبق توانایی خودش ، فکر میکنه که فلان مسئله باید جوابش یا حالتش ، حتما همانطور باشه که من فکر می کنم و چون این ، نهایت تفکر همان عقل است ، هیچ گزینه ی دیگری به ذهن نمی رسد و حکم رو صادر می کنه .
اما وقتی به یک شخص عرفانی و درجه بالا ، میرسی ، می بینی که ای دل غافل ، ایشان برای فلان سوال یا فلان مسئله چه جواب قانع کننده ای داره ! همان مسئله ای که من سالها درباره اش ،نظر می دادم و فکر میکردم که گزینه ی دیگری براش ، وجود نداره
پس ندانسته ، حکم ندهید . و اگر چیزی به ذهنتان میرسد ، بفرمائید که این نظر بنده است ، نه اینکه بگید : همینطوریه

بعضی چیزهایی مانند " لوح محفوظ " رو شاید حتی 90 درصد مردم هم ندونن که چیه و اونایی هم که چیزی شنیدن ، طبق همون شنیده ، میشناسن . وقتی چیزی رو به کسی معرفی میکنید ، درست معرفی کنید
یه بنده خداهایی هم میان این متنها رو میخونن ، همه ی عمرشون رو با یک تصور اشتباه از یک مسئله ای ، سر می کنند و در واقع اون مسئله به اون شکل هم نبوده و گناه این " دیدگاه دادن اشتباهی " به دیگران میفته گردنتون
- در مورد لوح محفوظ : شاید نزدیک به صد در صد مردم ، لوح محفوظ را اشتباهی فهمیدن
لوح محفوظ اصلا به اون شکل نیست که شما تصور می کنید . بله محفوظ است ، اما محفوظ به معنی ، حفظ شده هست و از اسمش پیداست
اینطور نیست که اگر ، مثلا کسی مریض میشه و بعدش میمیره ، در زمان مابین مریضی و مرگ ، صدقه و دعا و امثالهم بی فایده باشه
بلکه درستش این است که خداوند ، همه ی اتفاقاتی را که حتما اتفاق می افتد در این لوح می نویسد و حفظ می کند و کسی نمیتواند در آن دخالتی بکند ، این را با تعین کردن از جانب خدا ، اشتباه نگیرید
بیشتر مردم ، این دخالت نکردن را اشتباهی فهمیدن .
جوابش خیلی ساده است ،اما درکش سخته
هر دو حالتش رو بعنوان مثال اشاره میکنم :
1 خداوند برای مسافری یک تصادف تعین می کنه و اون مسافر ، صدقه ای میده و خداوند به خاطر اون خوبیش ، از اون بلا صرف نظر میکنه و برش میگردونه . ( یعنی اگر اون خوبی رو نمیکرد ، خداوند نیز بهش اون رحم رو نمی کرد و اتفاق رو براش مهیا میکرد)
2 - خداوند برای مسافری یک تصادف تعین می کنه و اون مسافر ، مسیرش رو میره و تصادف می کنه ، و خداوند از این بلا صرف نظر نمی کنه
حالا برای گزینه ی 1 نباید بگیم که اگر قراره تصادف بکنه ، حتما تصادف می کنه و راه حلی نداره ، این شما هستید که خودسرانه میگید " قراره تصادف بکنه " شاید خدا اینطور نخواد ، شما کی هستید که قراره تصادف بکنه رو تعین می کنید ؟
خیر ، اشتباه از همین یک نکته صورت می گیره و لوح محفوظ میره زیر سوال و چون میدونیم که لوح محفوظ عوض نمیشه و نمیتونه بره زیر سوال ، میرید سراغ گزینه ی بعدی و دچار بی عقیده ای و اشتباه میشید و فکر می کنید که صدقه و دعا و نیکی ، هیچ تاثیری نمیتونه داشته باشه

در واقع ، در هر دو حالت (1و2 ) خداوند کاملا میدونه که آخرش چی میشه . یعنی میدونه که شما صدقه میدید و رها میشید ، یا اینکه صدقه نمی دید و گرفتار می شید
و هر کدام از حالتها که بود ، مرحله به مرحله ، قبلا در لوح محفوظ ثبت شده . یعنی تمام اتفاقاتی که از اول تا آخر دنیا ، افتاده یا در آینده میافته ، قبلا در لوح محفوظ نوشته شده و این فقط توانایی خدا رو میرسونه و ربطی به کسی نداره
اینطور نیست که فقط یک قسمت از اتفاقی ( تعین یک تصادف ) نوشته بشه و چون اون قسمت نوشته شده ، دیگه قسمت بعدی که رفع اون بلا هست ، اتفاق نیافته و نباید نوشته بشه و نباید برای تغیرش کوشید . بلکه همونطور که میشه ، قبلا نوشته شده

یک میخواد گناه بکنه ، بعدش پشیمون میشه
یکی پشیمون نمیشه ، یکی میاد ، یکی میره ، یکی نمیره ، یکی قبل از اینکه بره ، نمیخواست بره و ...
همش همونطوری نوشته شده و خداوند تعین کننده ی اینا نیست بلکه نویسنده ی ایناست
بهمین سادگی
و هرگز خداوند ، توصیه نکرده که نیکی نکنید چون فایده دنیوی نداره و فقط لوح محفوظ اجرا میشود ، چون لوح محفوظ را خداوند فقط نوشته نه اینکه خودش باعث اون خیر و شرهایی باشد که ما قرار بکنیم و بعد اجراش بکنه . این خیلی مهم است و اشتباه از همینجاست که با دیدگاه اشتباه به لوح محفوظ می نگرید
بله همه ی آن اتفاقها ، به همان صورت اتفاق خواهند افتاد اما به عمل ما نه به خواست خدا . چون خدا هیچوقت در هیچ جایی نگفته که ما بریم فلان کار بد را انجام بدیم . پس اگر در لوح محفوظ نوشته شده که ما در فلان روز فلان کار بد را انجام میدیم ، باعث این کار ،خدا نیست بلکه خودمان هستیم و خدا فقط پیش نویس کرده
خداوند فقط نوشته
این "نوشتن" را با "اجبار به انجام از طرف خدا " اشتباه نگیرید و به دیگران نیز اشتباه نفهمانید لطفا
پس : اشتباه از اینجا شروع شده که مردم فکر می کنند خداوند چون نوشته در فلان روز گناه میکنیم ، خواست خدا بوده و باید بکنیم
نه ، بلکه بهتره بگیم که : گناه رو انجام نمی دیم و خداوند از اولش این انجام ندادن رو نوشته
یا اینکه بگیم : ما نیکی میکنیم و خداوند اینو از قبل نوشته نه اینکه تعین کرده .
( این حرف یه مقدار درک میخواد )
حتی برای نیکی کردن نیز خداوند تعین کننده نیست و فقط توصیه کننده است ( توسط پیامبران یا کتابهای آسمانی )

این دیدگاه اشتباه ، چون یه مقداری درک میخواد ، در زمان پیامبر (ص ) هم اتفاق افتاد و عده ای از صحابه ، بعد از شنیدن موضوعاتی مثل " لوح محفوظ " و " تعین اولیه ی رزق و روزی " و " قضا و قدر " و چند گزینه ی مشابه ، رفتند تو خونه هاشون نشستند و بیرون نمی آمدن و هیچ فعالیتی در هیچ زمینه ای ( بغیر از عبادت ) نداشتند
پیامبر نبود عده ای را احساس کردند ، به سراغشان رفتند و مسئله را جویا شدند ، صحابه گفتند که بعد از شنیدن لوح محفوظ و رزق و روزی و چیزهایی که قبلا تعین شده ، فهمیدیم که فعالیتهای دنیوی ما ، هیچ تاثیری ندارد و همه از قبل مشخص شده اند و بهمین خاطر ، دست از دنیا کشیده ایم و خانه نشینی را برگزیده ایم و فقط همین عبادت برامون مونده که از چگونگی اونم دلسردیم
پیامبر نیز موضوع را برایشان روشن سازی کردند که : لوح محفوظ " قبلا نوشته شده است " نه اینکه " قبلا تعین شده از طرف خداوند "
صحابه از این خبر خوشحال شدند و به روال قبلی زندگی خود بازگشتند
خداوند به انسان اختیار داده و خیر و شر ما ، دست خودمان است و از طرف خدا نیست . دلیل این حرف بسیار واضح است : اگر خداوند خیر و شر ما را انجام می داد ، ما این وسط ، هیچکاره بودیم و در واقع نه نیکوکار بودیم و نه گناه کار و بهشت و جهنم میرفت زیر سوال
بهتره که در زندگیتون جمله ی " اگه قراره بیفته میافته و اگه قراره نیافته نمی افته " رو تا درک نکرده اید، استفاده نکنید
چون راه رو از شما گم میکنه

در مورد پست آخری هم : فکر می کنم که اگر همین راه رو ادامه بدید بعد از " نهی دعا و نوشته " ، دچار " نهی توسل " به اولیا هم میشید . ( مانند وهابیون و سلفی ها و داعش و مفتی زاده ای های کردستان و ...)
شما که این آیه های سنگین رو مینویسید ، کاش از مفهوم نیز باخبر بودید
بله همه می دانیم که خداوند بهترین "بخشنده" است و بهترین "رحمان" است و بهترین "وکیل" است و بهترین "شافی" است و صدها خصوصیت دیگر
اما بیائید یک یک ، این خصوصیات را بررسی کنیم
- اگر خداوند "بخشنده" است ، پس مطمئن باشید که آنقدر بخشنده هست که خود " بخشندگی " را نیز در حد پائینتری ، به انسانها ببخشد و از همین است که انسانها بهم چیزی می بخشند . و این بخشش انسانها گناه نیست و گیرنده ی بخشش هم گناه نکرده اگر برود پیش کسی برای رفع نیاز .
دلیلم این است : اگر نیاز گرفتن از کسی درست نبود ، خداوند بخشش کردن را به انسانها توصیه نمی کرد و خودش همه ی نیازهای مردم را به آنها می بخشید . وقتی فرمودن بخشش کنید ، برای ما گفته و مشخصا بخشش گیرنده نیز از خود ماست
البته مشایخی داشته ایم که آنقدر به خدا نزدیک شده اند که فقط از خدا خواسته اند نه از خلق و خدا هم بهشون مستقیما بخشیده . اما این به معنی این نیست که گرفتن نیاز از خلق گناه باشد . درجه ی اونا بلد بوده و از خدا خواستن و درجه ی ما پائینه و اگرم بخوایم یا نمیده یا کم میده یا دیر میده . و ندادن و کم دادن و دیر دادن ، از خصلتهای بخشندگی خدا نیست بلکه از لایق نبودن ماست
حالا شما از فردا هیچی از هیچ بنده ای نگیر

- خداوند " رحمان " است ، به کسی هم توصیه نکرده که به دیگران رحم نکنه ، و به کسی هم نفرموده که از دیگران طلب رحم نکنه . همانطور که ما به کسی ظلمی می کنیم ازش میخوایم که بهمون رحم بکنه و ما رو عفو بکنه
اینکه فرموده ازم نیاز و بخشش و رحم و عفو و فلان و فلان بخواید ، درسته . اما نفرموده از دیگران نخواید . چیزهایی رو که فقط مختص خداست ، فقط از او میخواهیم و چیزهایی را که از دست دیگران هم برمی آید ، اگر ازشون بخوایم نه خدا مخالف هست و نه گناه است . اگر گناه بود ، خدا اون اختیار یا توانایی رو به اون شخص نمی داد و بهش توصیه نمی کرد که به دیگران رحم بکنه یا بخشش بکنه و ...

این دارو دسته های جدید هستند که کلماتی مانند " فقط " و " تنها "را به معنی آیه های قرآن، اضافه کرده اند و با جعل همین یکی دو کلمه ، کل خصوصیات خوبی ، که یک انسان میتونه داشته باشه رو بردن زیر سوال

- خداوند وکیل است . اما نفرموده که کسی وکالت کسی رو به عهده نگیره و فقط من وکیل هستم . اینهمه وکیل تو دادگستری داریم و اینهمه مردم میرن پیششون و هر دو طرف گناهی نکردن
اگر این همه پرونده رو بسپاریم دست خدا و ایشان هم با صبر کوچکش که 70 سال است ، بزاره برای قیامت ، زندگی بر روی کره ی زمین مختل خواهد شد . حساب دنیا جداست و حساب قیامت جدا
و اگر کسی در توانش بود ، مشکلی نیست که دشمنش را به خدا بسپارد ، مطمئنا اگر آنکس ، کس باشد ، فورا حق جاری خواهد شد
پس معانی را با " فقط " و " تنها " و کلمات اضافی خودتون ، بد جلوه ندین

- خداوند بهترین شافی است ،اما نفرموده که " فقط " من شافی هستم و " تنها " از من شفا بخواهید ، میلیاردها مریض در دنیا روزانه میرن پیش میلیارها دکتر و کار هیچکدام از طرفین ، گناه نیست . و این به این معنی نیست که خداوند شفا نمی دهد ، بلکه ما در حدش نیستیم که طلب شفا بکنیم و فورا مستجاب شود ( از بس که گناه داریم ) مطمئن باشید اگر هر کدام از ما طلب می کرد و فورا مستجاب می شد ، دیگر دیوانه نبودیم که بریم پیش دکتر
حالا این دکتر فقط دکتر مطب نیست ، که از طریق دانش به شفا دادن رسیده باشه
بلکه خداوند طبق همون " بخشندگی " که داره ، به بعضی از انسانها نیز قدرت شفا دادن به دیگر افراد را داده و این دارو دسته ها این رو قبول ندارند
و هر کدام از این خصوصیات را اگر برای اولیاالله فوت شده ، قبول ندارید . ضعف از عقیده ی شما به " میزان بخشندگی " خداست
چون خدا چیزی رو بخواد به کسی بده ، با مرگ دستش بسته نمیشه و بعد از مرگ نیز می تواند این کمک یا شفا یا نیرو را در اخیار همان شخص باقی بگذارد و دیگران از این طریق نیز می توانند ، از آن شخص شفا بگیرند
البته فراموش نکنید که نباید خود را با آن اولیا مقایسه کنید و از داشتن این نیروها و توانایی هایشان تعجب کنید . آن اشخاص ، همه ی عمر با نفس خود در جنگ بوده اند و سالها بخاطر خوردن یا نخوردن یک دانه خرما با نفس خود در گفتگو بوده اند

مانند : شیخ الاعظم حضرت عبدالقادر گیلانی که بيست و پنج سال در بيابان ها به تنهائی رياضت نموده
و تا چهل سال با وضوی عشاء نماز صبح گزارده
و پانزده سال بعد از نماز به يك پا ايستاده و یک ختم قرآن كرده
و گاه تا چهل روز هیچ نخورده و بعد از چهل روز افطار به برگ تلخ درختان كرده

مدد خواستن و کمک گرفتن از غیر خدا ، نیز هیچ اشکالی ندارد حتی اگر به نوشته و دعا و آیات قرآن نیز متوسل بشیم ( بشرطی که آن راه برای دیگران ضرر نداشته باشد و خدا نهی نکرده باشد )
مدد خواستن و شفا خواستن از اولیاالله ، هیچ ربطی به شریک قرار دادن برای خدا ندارد
و مطمئین باشید کسانی که از اولیا ، مدد می جویند ، هیچکدام در دلشان نمی گذرد که ایشان قدرت شفا یا مدد دارند و نعوذ بالله ، خدا ندارد . و هرگز آنها را نپرستیده اند و شریک خدا ندانسته اند ( آنطور که شما تهمت میزنید ) بلکه آنها را بخاطر همین خدا دوست دارند
و خداوند دوستداران خودش و دوست دار ، دوستداران خودش را ، دوست دارد و از خصوصیات خودش به آنها نیز مقدار کمی می بخشد ، که همین مقدار کم ( برای خدا ) ، همان مقدار زیادیست ( برای ما ) که از کرامات و توانائی های اولیا می بینیم

نمیدونم چرا بعضی ها فک میکنند فقط خودشون میفهمن و درک دارن!
شما چه راحت در مورد دیگران قضاوت میکنی و احتمالا اگه همینجوری پیش بره شما حکم ارتداد هم برای ما صادر کنی!

این حرفاهایی هم که نوشتید فقط برای مردم عوام و دور از حقیقت ماجرا قانع کننده هست وگرنه اونی که مطالعه داشته باشه میدونه که قضیه از چه قراره.
در مورد لوح محفوظ هم لطفا یک بار دیگه متن بالا را با دقت بخوانید تا متوجه شوید!
مثالی برای بهتر متوجه شدن دوستان از لوح محفوظ:
شما می روید پزشک و پزشک می گوید یک سیگار دیگر بکشید قلبت از کار می ایستد.
شما هم نمی کشید و عمر شما طولانی تر می شود.
مثلا به ما گفته میشود ورزش کنید عمرتان طولانی بشود. علمی هم است. ما این کار را می کنیم نتیجه آن را هم می بینیم.
آن تصمیم نهائی که ما می گیریم در لوح محفوظ دیده شده مثلا دیده شده من گوش نکردم و سیگار کشیدم بعد گفتم آی قلبم افتادم این را در لوح محفوظ دیدند.
اما الان که من نمیدانم در لوح محفوظ چه هست تصمیم می گیرم که سیگار نکشم یا بکشم چون اختیار دارم.
"لوح محفوظ مجموعه اختیاراتی است که ما انتخاب کردیم و آنجا ثبت شده است"
نه این که خدا مقدّر کرده من سیگار بکشم قلبم بگیرد بیفتم چون در این صورت ما هیچ کاره ایم و عروسک خیمه شب بازی هستیم. سرنوشت را ما خودمان تعیین می کنیم برای همین ما مکلفیم و اختیار داریم. اگر برای ما سرنوشت نوشته باشند ما عروسک خیمه شب بازی هستیم.
ما بر اساس اختیار مان مکلف هستیم.
« و من یعمل مثقال ذره خیرا یره » برچه اساسی است؟ بر اساس این است که من و شما اختیار داریم و مختاریم اگر مختار نباشیم و برای ما سرنوشت نوشته باشند یعنی ما عروسک خیمه شب بازی هستیم.

درمورد شیخ گیلانی صحبت شد، خدا هیج جایی نگفته برای اینکه بخای به من برسی باید ریاضت بکشی و خودت رو از مردم قایم کنی .اینکه با 1دونه برگ درخت من بتونم سر کنم آیا این کمال هست؟
داستانی رو براتون نقل میکنم:
ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﭘﺪﺭ ﯾﮑﯽ ﺟﺎﯼ ﭘﺪﺭ ﺑﻪ ﺯﺭﮔﺮﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﻧﻔﺲ ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻏﺎﺭ ﻧﺸﯿﻦ ﮔﺮﺩﯾﺪ .
ﺭﻭﺯﯼ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺟﻠﻮ ﻏﺎﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﯿﺮﻓﺘﻨﺪ، ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻏﺎﺭﻧﺸﯿﻦ ﻏﺮﺑﺎﻟﯽ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺳﺎﻻﺭ ﻣﯿﺪﻫﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ .
ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﯾﺎﺿﺖ ﻭ ﺩﻭﺭﯼ ﺍﺯ ﺧﻼﯾﻖ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﮐﻪ ﻏﺮﺑﺎﻝ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﺮﺩ ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮﯾﺰﺩ .
ﭼﻮﻥ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺳﺎﻻﺭ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻣﺤﻞ ﮐﺴﺐ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﯿﺮﺳﺪ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺘﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ، ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺦ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻘﻒ ﺩﮐﺎﻥ ﺁﻭﯾﺰﺍﻥ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺁﺗﺸﯽ ﺍﺯ ﮐﻮﺭﻩ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﯿﺎﻥ ﭘﻨﺒﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺳﺎﻻﺭ ﻣﯿﺪﻫﺪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺑﺪﻫﺪ .
ﭼﻮﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻏﺎﺭ ﻧﺸﯿﻦ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﮐﺎﺳﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﻋﺰﻡ ﺩﯾﺪﺍﺭﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻭ ﺩﮐﺎﻥ ﻭﯼ ﻣﯿﺮﻭﺩ . ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺩﮐﺎﻥ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺯﺭﮔﺮﺵ ﺑﺎﺯﻭﺑﻨﺪﯼ ﺍﺯ ﻃﻼ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺑﺎﺯﻭﯼ ﻟﺨﺖ ﺯﻧﯽ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻣﯿﮑﻨﺪ، ﺩﯾﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻈﺮﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﻭ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﺷﺪﻥ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ ﻫﻤﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺁﺑﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻏﺮﺑﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﻏﺮﺑﺎﻝ ﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻘﻒ ﺩﮐﺎﻥ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯿﺮﯾﺰﺩ .
ﭼﻮﻥ ﺯﺭﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ :
ﺍﯼ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺩﮐﺎﻥ ﻧﺸﺴﺘﯽ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﺴﺐ ﻭ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺩﯾﺪﻥ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻟﻤﺲ ﺁﻧﺎﻥ ﺁﺏ ﺍﺯ ﻏﺮﺑﺎﻟﺖ ﻧﺮﯾﺨﺖ ﺯﺍﻫﺪ ﻣﯿﺒﺎﺷﯽ، ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻫﻤﻪ ﺯﺍﻫﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ...
ﻭ ﺷﻌﺮﯼ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺳﺨﻦ ﺳﻌﺪﯼ
ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺯﺍﻫﺪﯼ ﺩﺭ ﮐﻮﻫﺴﺎﺭﯼ
ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻏﺎﺭﯼ
ﺑﺪﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻧﺎﺋﯽ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺭ ﻏﺮﺑﺖ ﻭﺍ ﺭﻫﺎﺋﯽ
ﺑﮕﻔﺖ ﺁﻧﺠﺎ ﭘﺮﯾﺮﻭﯾﺎﻥ ﻧﻐﺰﻧﺪ
ﭼﻮ ﮔِﻞ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺷﺪ ﭘﯿﻼﻥ ﺑﻠﻐﺰﻧﺪ

یا حق

دوست عزیر شما مارو متهم کردی و وهابی و سلفی و ... خطاب کردی !!
اگه درک درستی از صحبت های ما داشتی اینجوری عجولانه قضات نمیکردی . درمورد اولیای الهی و توسل گفتی ، پس این مطلب رو هم بخون

نقش اولیاي الهی در زندگی انسانهای حقیقت جو قابل انکار نیست. زیرا این انسان های متعالی، در مسیر کمال افراد حقیقت طلب، نقش «علائم الطریق » را ایفا میکنند. آنها بهترین دعوت کنندگان به پیام های آسمانی « إِلَهَ إِ اللهُ » و «فَاسْتَقِيمُوا إِلَيْهِ » هستند و انگشت اشاره ی هر کدام، به سوی خداوند است.
اگر مسیر کمال را به کوه بلندی تشبیه کنیم، اولیاي الهی بلد راه کوهنوردان برای رساندن آنها به قله ی این کوه هستند. هر کوهنوردی که قصد فتح قله را دارد، باید به بلد راه متوسل شود و با هدایت او مسیر را طی کند. بلد راه هیچ گونه منیتی ندارد و کسی را به سوی خود دعوت نمیکند. او رهروان را به سوی قله ای فرا می خواند که قبلا آن را فتح کرده است. نگاه کوهنوردانی که به او متوسل می شوند نیز، به سوی قله است؛ اما در عین حال، قدرشناس او هستند و کمک او را نادیده نمی گیرند.
همه ی اولیاي الهی با رمزگشایی از پیام های آسمانی و با عملکرد خود، همواره برای این هدایت اعلام آمادگی کرده اند. آنها توجه مردم را تنها به سوی خدا جلب میکنند. کسانی که با توسل به آنها به رشد و تعالی معنوی رسیده اند و محور وجودی آنها محور الله شده است، بهتر از هر کسی از وجود این نعمات الهی برخوردار شده اند و به مقام و منزلت الهی آنها واقف هستند. یکی از با ارزش ترین انگیزه های سفر های زیارتی نیز قدردانی از همین منزلت الهی است.
اولیاء الهی، گل سرسبد وجود هستند ، عالم هستی برای حضور انسان خلق شده است تا او همه ی هنر خود را در آن به نمایش بگذارد. اگر صحنه ی عالم را به زمین فوتبالی تشبیه کنیم، که تلاش و تکاپوی انسان ها در آن، مانند تلاش بازیکنان فوتبال در نظر گرفته شود، اولیای الهی کسانی هستند که توانسته اند با گل زدن، به موفقیت برسند و به عنوان آقای گل، این تلاش را به ثمر برسانند. بنابراین، می توان گفت که عالم هستی برای به ظهور رسیدن آنها طراحی شده است و به همین دلیل، آنها گل سرسبد وجود هستند.
یا حق