گفته ها و داستان ها از زبان کسانی که دفینه در آورده اند

پس نامردی همیشه هم عاقبت بدی نداره!

در دامنه کوه سبلان و در کنار رود بزرگ قره سو یه راهرو یی وجود داشته و مردم حیوانات اهلی خود را گاهی از اون راهرو رفت و آمد می دادند اون راهرو انگار جایی رو ارتباط به کنار روستا می‌داده که مثلاً پایین آمدن از کوهی را هدایت می کرده . یه جای این راه مالرو که معمولا کل کناره های راهروی اونجا صخره اییه . سنگی بوده یا صخره ای بوده که منجر به تنگه ای شدن اونجا می شده مثلاً یه طرف صخره و طرف دیگر شیب تند یا پرتگاه. که موجب خطر یا اذیت برای حیوانات می‌شده . یه روز یکی از اهالی به فکر این می‌افته که با یه پوک اون قسمت صخره رو تکه تکه کنه تا حداقل راه کمی هم که شده بازتر بشه. پوک را با خود می‌بره اونجا شروع به ضربه زدن می کنه بعد از چندی ضربه زدن صخره ترکی بر می‌داره و اجناسی از طلا بیرون می‌ریزه و ...

با سلام نقلی دیگر
اصفهانی ها با نسخه ای در دست به شمال غرب کشور میان که اغلب یا اصفهانیها میان یا تبریزی ها و مال مردم اون سرزمین را می‌برند. میان اونجا به دنبال کسی می گردند تا به روستای مورد نظر آشنا باشد توسط راهنمایی کسانی یه مردی را پیدا می کنند ازش میپرسند در اون روستا شما سنگ غسال میشناسی طرف میگه نمی‌دونم یادم نمیاد. بهش می گویند اونجا یه چشمه ای هست در کنار چشمه یه سنگی هست که سنگ غسال هست که با آن مرده های روستا را می شویند. خلاصه طرفو مامور می کنند که باید بری بررسی کنی. طرف هم همین جوری که نمی‌تونسته بره اونجا به این فکر می‌افته که چند بسته جوراب بگیره به دست به عنوان جوراب فروش بره اونجا رو بررسی کنه همین کار هم می‌کنه بعد از ساعتی جوراب فروشی می‌رسه کنار چشمه روبروی چشمه مسجد هم بوده خم میشه آبی به صورت میزنه اینبر اونبر نگاه می‌کنه می‌بینه آره سنگه هنوز سر جاشه و هیچ کس اونو نبرده شوق زده میشه با عجله از اونجا دور میشه با اصفهانیا تماس می‌گیره به اونها میگه سنگ سر جاشه کی میایید بریم برداریم می گویند مثلا دو هفته دیگه می‌آییم و خبرت می کنیم. این منتظر میشه تا یه ماه هیچ کس خبرش نمی‌کنه بلند میشه دوباره میره اونجا میبینه سنگ سر جاش نیست برده اند. بعدا رابط میان اصفهانیا و خودش بهش میگه سنگ داخلش هفتصد تا سکه و یه کتاب بوده. طرف می گفته سنگ اندازه کیث یه کامپیوتر بوده و متحیر بوده که با چه روشی سکه ها و کتاب‌ را داخلش جا داده اند و پوشانده اند. خیلی از این اتفاق ها در این مناطق شمال غربی کشور می‌افته که بومی هر چقدر هم برای همچین آدمایی کمک بکنه حتی از جان و مال و وقتش می گذره تا کار اونا رو رو به راه کنه اینجور دورش می‌زنند ولی گاهی هم روستایی رو خوب راضی و شاد می کنند.

جستجوی اینجور افراد غریبه ، ممکن است برای هر منطقه یا روستای پرباری ، چندین بار پیش بیاد
هم این غریبه ها محتاج به افراد خبره ی بومی هستند و هم حرفا و نشانه ها و سنداشون برای افراد بومی میتونه بسیار مهم باشه ( یعنی احتیاج دو طرفه )
در درجه ی اول ، غریبه ها هستند که میتونند افراد بومی را دور بزنند . چون بومیها ساکن و ثابت هستند
پس بهتره که تا لحظات آخر ، تمام اطلاعات موجود را به غریبه ها ندهید و اگر با موضوع تناسب داشت ، سنگ یا مورد مشابهی را به آنها نشان بدهیم ( حتی اگر ساختگی باشد ) بعد اگر کلکی در کار نبود ، میتونید مورد اصلی را رو کنید
چون در بیشتر مواردی که بنده شنیدم ، سنگ یا مورد مشکوک را کلا حمل می کنند و میبرند و چیزی جز غم ، نصیب شخص بومی نمیشه
مواردی هم که احتیاج به حفاری داره ، معمولا توسط همان افراد بومی حفر میکنن و در نزدیکی هدف ، سر باز می زنند و وانمود می کنند که جا رو اشتباه حفاری کرده اند و خودشون شب آخر ، سر فرصت ، می زنن به هدف و میبرن
کسی هم نمیدونه کی بودن و اهل کجا بودن تا ردشونو بگیره
پس افراد بومی عزیز ، همیشه عاقلانه تصمیم بگیرند و از سر صداقت و راستگویی ، در همان لحظه ی اول ، جواب تمام سوالات را کامل ندهید و مسیر را نشان ندهید و اگر وارد مسائل حفاری و غیره شدید ، براحتی به هرکسی اعتماد نکنید تا یک عمر حسرت نخورید

در مناطق شمال غربی کشور که هم مرز با آذربایجان هست اکثر مرز با رود خانه متمایز شده در اطراف رودخانه ها تپه هایی گرد هست افرادی به اون طرف مرز می رفته اند تا تپه ها را کار کنند کار کرده اند به سنگ رسیده اند در اثر رفت و آمد مرزبانان اون طرف دست از کار کشیده اند برگشته اند .بالا خره یکی میاد میگه بابا این تپه ها رو روسها در فلان زمان ایجاد کرده اند که سر حد خودشونو نشون بدهند مثل اینکه در زمان جدا سازی آذربایجان ایجاد شده. علت شبیه بودنشون به تپه های تاریخی اینه که سربازها اونجا خاک جمع کرده اند شده خاک دستی و میان لایه های خاک سنگ هم گذاشته اند تا خاک سفت بمونه و تپه در اثر فرسایش از بین نره که کاملاً شبیه شده به تپه ها.

سلام . چه هیجانی داره این داستان
یه نفر در بانکی مشغول صحبت با یه نفر یا کارمند بانک بوده صحبت اینجا رسیده که طرف داشته می گفته من اهل فلان روستا هستم همین که اینو گفته نفر بغلی گفته واقعا اهل اونجایی گفته آره چطور مگه . اونجا محلی به نام گورچین قیه سی ( صخره کبوتر ) میشناسی دوباره میگه آره.میگه ده سال پیش پدر من با یه نفر از اهالی روستاهای همجوار شما داشته با دستگاه سنگ شکن در کوه و صخره اونجا کار می کردند سنگ ها را برای سد سازی سه چهار کیلومتر دورتر می فرستادند. گورچین قیه سی صخره ای است به ارتفاع سه تا پنج متر. فرد روستایی پایین بوده پدر من با لودر سنگ شکن بالای صخره را یا حول می‌ده یا می شکنند یه هویی روستایی فریاد می‌زنه نگه دار نگه دار. میگه چی شد جواب می‌دهد یه شی پارلاق و بسیار درخشنده ریخت پایین. اول با دستگاه سنگ رو حول می‌ده کنار میرن می بینند پنج شش تا مجسمه کبوتر از جنس طلا هست. با عجله جمعش می کنند کمی هم خورده سنگ ها و سطح خاک را هم کنار می‌زنند چند تای دیگه پیدا میکنند کارشون جمع می کنند میرند. میگه الان که من با تلفن حرف می‌زدم پدرم از آلمان زنگ زده بود .خلاصه وضعشون فوق العاده بوده .پسره اونجا رو ندیده فقط پدرش نام و ... را برایش تعریف کرده. روستایی هم وضع خودشو بسیار سامان داده. روستاییه به یه روستایی دیگه گفته اونجا تعدادی هم مجسمه زیر سنگ ها مدفون شد و باقی موند هنوز اونجا هستن. اندازه یکی از سنگ ها دو در سه یا چهار متر .اونجا صخره های بسیار دراز وجود دارد به این خاطر به آنها صخره قطار هم می گویند. با دستگاه سنگ شکن اکثر صخره های بدرد بخور اطراف روستا و کو ها را خورد کرده اند. این هم تصویر ماهواره ای اون صخره که یکی قبل از دست خورده شدن است دیگری بعد از برداشتن

فعلا این عکس مربوط به بعد از واژگونی است

یه اتفاقات عجیبی هم وجود داره من خیلی شنیده ام مثلا چند نفر در جایی مشغول حفاری بوده اند دیگه داشتند به هدف می خوردند می‌بینند صدایی میاد بالاییه به پایینیه میگه بیا بیرون. صدا نزدیک‌تر و نزدیک‌تر میشه. اینا با دقت نگاه می کنند می‌بینند چند تا انگار چراغ به دست دارن میان. بعد کمی متوجه می‌شوند که دو تا گرگ یه گوسفند رو گرفته اند آوردند نزدیک اینا و دارن تکه تکه اش می کنند چشمای گرگ شبا مثل چراغ میشه اینا اصلا با دیدن چنین منظره ای حالشون به هم می‌خوره پا میشن بر میگردند. چه حکمتی است که چندین مرتبه و جاهای مختلف این اتفاق مدام میافته و باعث دست از کار کشیدن انسان های زحمتکش میشه.

دوستان چون فصل زمستان است ، اینجا جا داره که تذکراتی را خدمت شما بخصوص شبگردهای عزیز ، راجع به خطرات جانوران درنده عرض کنم :
گرچه انسان ابهت درونی دارد و جانوران سعی میکنند که شکار انسان ، گزینه ی آخر باشد اما
در این فصل ، چون غذای کافی برای درندگان گیر نمیاد ، مجبور هستند که شما را انتخاب بکنند
مواظب گرگها باشید و
- همینطوری وارد کوه و بیابان نشوید
- سعی کنید که بیشتر از دو نفر باشید یا حداقل تک نباشید
- اگر از دور زوزه ی گرگها را شنیدید ، خیال نکنید که دور هستند و کاری به شما ندارند . بخصوص اگر فقط یک گرگ زوزه میکشید . ایشان در حال خبر کردن بقیه دوستان است برای شام آخر
اگر بعد از چندی ، همکاری پیدا نشد ، تکی یا جفتی راه می افتند
- بعد از راه افتادن ، گرگها تا جایی که راه داشته باشد ، بیصدا به هدف نزدیک میشوند و استتار می کنند . طوری که در چند قدمی هم دیده نمشن ( میچسبند به زمین )
- متاسفانه قبل از حمله ، کمتر نمایان میشن و غافلگیر میکنن . پس به تیر و تفنگ و سلاح هم اطمینان نکنید
- بازم متاسفانه در اولین جهش ، بسوی گردن حمله می کنند و فرصت کشتی گرفتن و مقابله ندارید
- تنها در روز و در زمینهای صاف است که جای استتار ندارند و آشکار حمله می کنند و اگر اینطوری باشد ، بازم مکارانه نقشه می کشند و مقابله سخت است ، بخصوص اگر تعداد آنها به 2 تا یا بیشتر برسد . اگر 2 تا باشند ، یکی از روبرو و یکی از پشت سر میاد . بطرف هرکدام که میچرخی ، اون یکی حمله میکنه . اگر هم بیشتر از 2 تا شدند ، دیگه
- اگر محل اجازه داشت ، بهتره که آتش روشن کنید
- بهترین چیزها برای ترساندن ، آتش و صدای مهیب هست
- اگر هم خبری نبود بازم بی خیال نباشید و سعی کنید که زودتر برگردید
- اگر خدای ناکرده ، مورد حمله قرار گرفتید و تک بود و گردنتان به دهانش نیفتاد و سلاح و توانایی مقابله نداشتید ، سعی کنید که از بغل گاز گرفتن ، یک دستتان را تا آخر بدهانش فرو کنید و بعد مشت کنید که بیرون نیاد تا خفه میشه ( منظور تا آخر گلو است ) البته بمحض اینکار باید فورا دست دیگر را بگردنش بیندازید و خود را به پشتش برسانید تا با وزن شما ، زمینگیر شود وگرنه عقب میکشد و دست میاد بیرون
- اگر گرگی را نیز کشتید ، به آن محل برنگردید . اگر برگشتید فقط از دور ببینید که بقیه چه میکنند

اینها حاصل تجربیات و شنیده های محلی هست و شاید در کتابها طور دیگری خوانده باشید یا اصلا به چنین مطالبی نرسید . اما خواندن کی بود مانند دیدن و دیدن کی بود مثل دریدن

گورچین قایاسی همونطور که از نامش پیداست مجسمه های کبوتر از جنس احتمالا طلا در آن صخره جاساز بوده